Καληνωρίσματα. Στην περίοδο της κρίσης μάθαμε πως υπάρχει ένας δείκτης μέτρησης της στεναχώριας. Ο “Misery Index” προκύπτει από συνάρτηση των ποσοστών ανεργίας και πληθωρισμού μιας χώρας. Προσπερνάμε χωρίς διάθεση να τις μελετήσουμε τις Ισπανία, Νότια Αφρική και Κροατία που είναι στην πρώτη θέση και καταλήγουμε στην τέταρτη θέση, την Ελλάδα!
Η χώρα μας είναι μία από τις πιο μίζερες –πιο σωστά- χώρες στην κόσμο, όμως αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στον πληθωρισμό και την ανεργία. Τα δύο παραπάνω αποτελούν συνέπειες της κρίσης που ασφαλώς και έχουν διαλύσει κάθε δεδομένο στην χώρα μας, όμως αναρωτιέμαι γιατί οι πορτογάλοι να είναι πιο κάτω από εμάς αφού κι αυτοί πλήττονται το ίδιο από την κρίση.
Ο τρόπος με τον οποίο εγώ το αποδίδω αφορά την ιδιοσυγκρασία του έλληνα. Βλέπετε, είμαστε εκ φύσεως μίζεροι, γκρινιάρηδες και απαισιόδοξοι. Βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο γιατί μας αρέσει να μας λυπούνται μήπως κι έτσι κερδίσουμε την εύνοια κάποιων. Για κάθε άσχημο ή λανθασμένο, φταίει η Ελλάδα: “αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα” ή “στην Ελλάδα ζούμε”! Μπορεί να μην σταμάτησε στο Stop ένας ασυνείδητος οδηγός ή ένας περαστικός να πέταξε την γόπα του στον δρόμο ή ο γείτονας να έβαλε ένα… τελάρο μπροστά στο σπίτι του για να μην σταθμεύσει άλλο αυτοκίνητο εκτός του δικού του απ’ έξω. Για όλα αυτά φταίει το κράτος και ποτέ κανείς από εμάς.
Φταίει το κράτος που ο δάσκαλος δεν κάνει καλά την δουλειά του στο σχολείο και το κράτος που συνεχίζουμε να πετάμε τα σκουπίδια στον κάδο ακόμα κι αν αυτός είναι γεμάτος! Είναι αλήθεια πως είμαστε μίζεροι και σίγουρα πολύ δυστυχισμένοι σαν λαός διότι ακόμα κι αν υπάρχει κάτι καλό, αισιόδοξο ή ευχάριστο σε μία κατάσταση ή ένα γεγονός, εμείς θα επικεντρωθούμε στο αρνητικό, ακόμα κι αν χρειαστεί να το δημιουργήσουμε, να το φανταστούμε ή να το προβλέψουμε. Ζητείται αλλαγή φιλοσοφίας, τρόπου σκέψεις και γαλούχησης της νέας γενιάς που έτσι κι αλλιώς είναι η μόνη μας ελπίδα. +Yanni Spiridakis
Φιλε Γιαννη, εθεσες ενα πραγματικα ενδιαφέρον θεμα. Η γνωμη μου ειναι οτι ειμαστε απο τη φυση μας μιζεροι στη νοοτροπια μας αυτο ομως το ενυσχισαν και οι διαχρονικες επιλογες διακυβερνησης αυτου του λαου (ψηφος στον λιγοτερο κακο)αλλα και η συνεχης γκρινια ακομα και στα καλα. Δυστυχως ειμαστε μιζεροι αλλα μας αρεσει να αυτομαστιγωνομαστε κιολας αρα ειμαστε και μαζοχες. Φυσικά και δεν ειμαστε ο μοναδικος λαος της γης που εκανε τα συγκεκριμενα λαθη (να αφηνει δυο κομματα να καταστρεφουν ενα κρατος)τα οποια βεβαια ενυσχισαν τη μιζερια μας, ειναι στα χερια ομως της νεας γενια αφου φτασαμε πατο να αρχισει επιτελους η υποθεση ανυψωσης του ηθικου και να γινει μια αρχη διακυβερνησης πλεον ενος καθαρου κρατους χωρις ακηδες και παπαργεωγοπουλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο. Άλλωστε έτσι ακριβώς κλείνω και το κείμενο μου. Πολύ φοβάμαι πως εμείς δεν έχουμε τα ικανά ψυχικά αποθέματα να κάνουμε ότι χρειάζεται, οπότε αυτομάτως το "μπαλάκι", η ευθύνη, πέφτει στη νέα γενιά, που είναι φυσικά και η μόνη μας ελπίδα :[
Διαγραφή