Καληνωρίσματα. Ας ψάξουμε το πιο κοινό ελληνικό όνομα. Ας πούμε, Γιώργος. Ας προσεγγίσουμε την πιο συνηθισμένη ηλικία ανέργων στις μέρες μας. Πες, Τριάντα χρονών. Ας βρούμε και το πιο συνηθισμένο μέρος που νέοι άνεργοι υπάρχουν στις μέρες μας. Προφανώς την Αθήνα. Και αλήθεια ποια είναι η πιο συνηθισμένη επιθυμία ενός τέτοιου τύπου στις μέρες μας; Μια νέα αρχή!
Ο Γιώργος λοιπόν είχε την επιθυμία να κάνει μια νέα αρχή στην ζωή του. Να ανοίξει ένα κατάστημα. Δεν έχει σημασία τι, αλλά ίσως το χρειαστούμε για τη συνέχεια οπότε ας βρούμε πάλι κάτι κοινότυπο με ελπίδες να “πιάσει”: Φαγητό με καφετέρια. Ο Γιώργος έχει τις δικές του ιδέες. Πιστεύει πως έχει σκεφτεί κάτι αληθινά πρωτότυπο και μοναδικό που θα κάνει την διαφορά στην Αθήνα. Τουλάχιστον στην ευρύτερη περιοχή. Μέρα με τη μέρα όλο και νέες ιδέες προτίθενται στο μυαλό του και πλέον νοιώθει έτοιμος να μοιραστεί την ιδέα του στον κύκλο του.
- “Δεν είναι εποχές για ανοίγματα” του λέει κοφτά ο πατέρας του.
- “Καλή ιδέα γιε μου, αλλά μήπως ν’ ακούσεις τον πατέρα σου;” απαντάει χωρίς πίστη η μητέρα του.
- “Μπράβο ρε φίλε! Πολύ καλή ιδέα. Τα παιδιά θα σε στηρίξουμε” του απαντούν οι φίλοι του που όμως ζουν απ’ τον μισθό του πατέρα τους όντας άνεργοι κι αυτοί.
- “Εξαιρετική ιδέα μωρό μου, αλλά που θα βρεις τα λεφτά να ξεκινήσεις”; Αντιδράει με απογοήτευση και η κοπέλα του.
Ο Γιώργος το βράδυ κλείστηκε στο δωμάτιο του. Ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε απογοήτευση. Που πάει; Τι σκέφτηκε; Πως τόλμησε να ονειρευτεί; Κάτι μέσα του, επιμένει να τον πείθει πως αυτή η ιδέα αξίζει. Πως αν τολμήσει θα τα καταφέρει, όμως επειδή μιλάμε για έναν μέσο άνθρωπο, σε μια τυπική ρεαλιστική κατάσταση, το αποτέλεσμα είναι δεδομένο: Ο Γιώργος δεν θα τολμήσει. Ίσως νοιώσει τύψεις που ονειρεύτηκε ή που ενθουσιάστηκε.
Σε αυτό φταίω κι εγώ. Φταίτε κι εσείς. Φταίμε διότι ποτέ δεν 
σπεύσαμε να στηρίξουμε μια τέτοια προσπάθεια. Προτιμήσαμε τα σίγουρα και γνωστά. Περιμέναμε από μια τέτοια προσπάθεια να καθιερωθεί. Να εδραιωθεί και αν μας την συστήσουν άλλοι, πολλοί άλλοι πριν την εμπιστευτούμε, τότε να πάμε. Ο Γιώργος όμως είχε ανάγκη από την βοήθεια μας από την πρώτη μέρα. Δεν ζήτησε κάτι παραπάνω από μια ευκαιρία για να μας πείσει για αυτό που πουλάει. Αν κλείσει όμως ή αν δεν άνοιξε ποτέ, θα πρέπει να βαραίνει τη δική μας συνείδηση… +Yanni Spiridakis
σπεύσαμε να στηρίξουμε μια τέτοια προσπάθεια. Προτιμήσαμε τα σίγουρα και γνωστά. Περιμέναμε από μια τέτοια προσπάθεια να καθιερωθεί. Να εδραιωθεί και αν μας την συστήσουν άλλοι, πολλοί άλλοι πριν την εμπιστευτούμε, τότε να πάμε. Ο Γιώργος όμως είχε ανάγκη από την βοήθεια μας από την πρώτη μέρα. Δεν ζήτησε κάτι παραπάνω από μια ευκαιρία για να μας πείσει για αυτό που πουλάει. Αν κλείσει όμως ή αν δεν άνοιξε ποτέ, θα πρέπει να βαραίνει τη δική μας συνείδηση… +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
Και εμενα να ρωτουσε θα του ελεγα να κατσει στα αυγα του...και αυτο απο προσωπικη εμπειρια!!!!....Δεν ειναι εποχες για κανενα ειδους καταστημα..που θαρρει καποιος οτι θα βγαλει με τα εσοδα του υποχρεωσεις δυο σπιτιων! Ενα δλδ του καταστηματος και δευτερον τα του σπιτιου!! Δεν βγαινουν αγαπητε Γιαννιδακη...Χρεη μονο κανει προς το δημοσιο..Οπως ακριβως τα εχει επινοησει το αγαπητο μας κρατος....στην δαγκανα των οφειλετων ολοι μας!!!..καλημερα μας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήα, πολύ ωραία! είσαι κι εσύ από τους απαισιόδοξους.
ΔιαγραφήΜπορεί το σύστημα να είναι τέτοιο ώστε να μην δίνει εξ αρχής πολλές ελπίδες στον νέο επιχειρηματία, όμως εμείς οι καταναλωτές δεν έχουμε καμία ευθύνη στην τύχη/μοίρα του; Τι κάνουμε εμείς για να του δώσουμε μια ευκαιρία να επιζήσει;
Σε αυτήν την ευθύνη επικεντρώνεται ο Προβληματισμός.
Πολύ χαρούμενος που επέστρεψες, ελπίζω για τα καλά :[