μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Εν όψει των αγίων ημερών που θα βιώσει κάθε Ορθόδοξος ναός και κάθε ορθόδοξος Χριστιανός λόγω της εορτής του Πάσχα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για την θρησκεία και το παιδί. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάποια ιδιαίτερη εμπειρία με την κόρη μου όσον αφορά το κομμάτι των ερωτήσεων διότι δεν είναι ακόμη σε θέση να κάνει ερωτήσεις. Όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι βλέποντας μία μέρα την εικόνα της Ανατάσεως του Κυρίου είδε τον Χριστό Σταυρωμένο είπε "μιμι" προσπαθώντας να με ρωτήσει τι ακριβώς βλέπει. Αναρωτιέμαι αν και πότε και κυρίως τι θα της απαντάω όταν θα αρχίσει να μου κάνει ερωτήσεις όπως τι γιορτάζουμε τώρα, γιατί σταύρωσαν τον Χριστούλη;
Τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλά γύρω από το μάθημα των θρησκευτικών στην χώρα μας όπως το να καταργηθεί, όπως το να συμμετέχουν μόνο όσα παιδιά είναι ορθόδοξοι χριστιανοί κλπ. Ακούμε πολλά γύρω από το κατέβασμα της εικόνας του Χριστού από τα σχολεία, περί πρωινής προσευχής. Σαν μητέρα Χριστιανή με λυπεί όλο αυτό διότι εγώ έχω όμορφες εμπειρίες όπως το πως λαχταρούσαμε να βγαίνουμε κάθε πρωί στο προαύλιο του σχολείου και να κάνουμε προσευχή, όπως το ότι μας πηγαίναν οι δάσκαλοι στην εκκλησία τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές να κοινωνήσουμε κλπ.
Θεωρώ ότι καλό θα είναι να αναθρέφουμε τα παιδιά μας με τις τόσες όμορφες αρχές που ο Χριστός δίδαξε μέσα από την δική Του ζωή. Να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να δίνουμε στους άλλους χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα, να προσφέρουμε ελεημοσύνη σε όσους το έχουν ανάγκη, να είμαστε ολιγαρκείς και θα αναφέρω ξανά στο θέμα της αγάπης γιατί χωρίς αγάπη ότι και αν κάνουμε δεν το κάνουμε καλά. Να τους μιλήσουμε με απλά λόγια για την ζωή Του και αν χρειαστεί να αγοράσουμε και παραμύθια που πλέον κυκλοφορούν αρκετά και είναι ιδιαίτερα ικανά να μας βοηθήσουν. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε ότι μέσα από τις χριστιανικές αρχές κάνουμε καλύτερους ανθρώπους μιας και όλοι μας θα θέλαμε τα παιδιά μας να είναι καλοί και σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία.
Ας κάνουμε το χρέος μας και σε αυτό το κομμάτι ως γονείς, άσχετα από το τι πιστεύουμε εμείς. Είμαι σίγουρη ότι μεγαλώνοντας θα βρεθούν αρκετοί να τους πουν γιατί δεν πρέπει να πιστεύουν και να τους μιλήσουν για άλλες θρησκείες ή αιρέσεις. Ας τους πούμε για τα έθιμα της κάθε χριστιανικής εορτής και το τι συμβολίζουν. Ας τους μιλήσουμε για όλα όσα θα θέλαμε ενδεχομένως εμάς να μας είχαν μιλήσει καθώς και για δικές μας εμπειρίες από την παιδική μας ηλικία έως και σήμερα όσον αφορά την σχέση μας με τον Θεό. Καλή Ανάσταση σε όλους μας και χρόνια καλά και πολλά. Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Διάβασα το άρθρο σας και θέλω να παραθέσω την άποψή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδάκι σας είναι μικρό και συνεπώς τα πρώτα μαθήματα ζωής θα τα πάρει από την μαμά του και το περιβάλλον του και θα τα πιστέψει.Γιατί λοιπόν θα του δώσετε μία θρησκεία που αν στην πορεία το ίδιο πάρει θέση αντίθετη θα πρέπει να κοπιάσει,σας βεβαιώ πολύ,για να πετάξει τις γνώσεις που πήρε από την μαμά του?Για να μή βρίσκεται όμως εκτός τόπου και χρόνου σε σχέσει με τα γεγονότα της τεσσαρακοστής και του Πάσχα μήπως θα ήταν σκόπιμο να του το γνωρίσετε σάν παραμύθι που θα συμμετέχει ενεργά χωρίς όμως να του καθορίζει την μελλοντική του ζωή.Θα θυμάται πχ τους ωραίους ψαλμούς,τον θρήνο της μάννας όταν χάνει το παιδάκι της,την σταθερή απόφαση του παιδιού να θυσιαστεί για το καλό των άλλων ανθρώπων κλπ Λέω τώρα εγώ.