Καληνωρίσματα. Προχθές συγκλονιστήκαμε όλοι όταν μάθαμε πως πως ο Μαραθώνιος της Βοστόνης, ένας από τους αρχαιότερους της ιστορίας μετά τον Κλασικό της Αθήνας, στιγματίστηκε από την βομβιστική επίθεση τρομοκρατών. Τρεις οι νεκροί, δεκάδες τραυματίες, πολλοί από τους οποίους με ακρωτηριασμένα άκρα.
Από εκείνη τη στιγμή, ο χρόνος σταμάτησε. Όλοι ασχολιόντουσαν με αυτό. Όλοι σε όλο τον κόσμο. Κρίνω πως αυτό είναι άδικο. Βλέπετε, όταν τρία άτομα πεθαίνουν στην Βοστόνη, όλος ο κόσμος ασχολείται με αυτά και κυβερνήσεις απ’ όλο τον κόσμο σπεύδουν να καταδικάσουν την προφανώς τρομοκρατική ενέργεια, όταν όμως την ίδια μέρα, δεκάδες άμαχοι χάνουν την ζωή τους στην Μέση Ανατολή, από επιθέσεις ντόπιων ανταρτών ή στρατιωτών της Ευρώπης και της Αμερικής, τότε απλά ποτέ κανείς δεν ασχολείται, ίσως μάλιστα να μην φτάσει καν στις ειδήσεις αυτό το καθημερινό γεγονός. Γιατί η αξία του ανθρώπου έχει μεγαλύτερη αξία στις Ηνωμένες Πολιτείες; Προφανώς δεν έχει, όλοι όμως πέφτουμε θύματα της προπαγάνδας των μέσων, ενώ ως μέλη της Δυτικής κοινωνίας ουσιαστικά φοβόμαστε για εμάς τους ίδιους έστω και υποσυνείδητα.
Ακόμα όμως κι αν δεν θα έπρεπε να διαχωρίζουμε τους νεκρούς μίας επίθεσης στην Βοστόνη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ορισμένες βασικές διαφορές από τους θανάτους στην Συρία, για παράδειγμα.
- Οι επιθέσεις των στρατιωτών στην Μέση Ανατολή δεν έχουν στόχο τους αμάχους. Οι βόμβες που τοποθετήθηκαν στην Βοστόνη είχαν σαν στόχο τον θάνατο όσο το δυνατό περισσότερων απλών πολιτών.
- Στην Μέση Ανατολή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση και οι επιθέσεις λαμβάνουν χώρα σε περιοχές όπου οι πολίτες είναι γνώστες του κινδύνου που ελλοχεύει κάθε στιγμή. Οι τρομοκράτες χτύπησαν χωρίς καμία ειδοποίηση σε μία από τις πιο διάσημες αθλητικές διοργανώσεις που ιστορικά συμβολίζει την ειρήνη και αποτελούνταν από πολίτες όλου του κόσμου που απλά ήθελαν να περάσουν καλά.
- Όλοι ξέρουμε ποιοι κάνουν τους πολέμους στην Μέση Ανατολή. Η Αμερική ή μάλλον τα συμφέροντα των επιχειρηματιών υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Τους ξέρουμε, ξέρουμε ποιους να κατηγορήσουμε. Στην Βοστόνη όμως; Κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη και αυτό είναι εξαιρετικά ανέντιμο. Ακόμα και σε μικρές τρομοκρατικές ενέργειες, εδώ στην Ελλάδα, η κάθε οργάνωση έχει το σθένος να αναλάβει την ευθύνη. Εκεί όμως, αρκετές μέρες μετά όλοι αναρωτιούνται για ποια αιτήματα, για ποιον σκοπό πέθανε αυτό το οχτάχρονο παιδάκι, ο κινέζος φοιτητής και το τρίτο πρόσωπο.
Προσωπικά δεν βάζω την ζωή των πολιτών της Δύσης πάνω από αυτή των ανθρώπων της Μέσης Ανατολής, όμως πρέπει να διακρίνουμε και να αναδείξουμε αντικειμενικά τις διαφορές στους θανάτους αυτών των ανθρώπων και των… άλλων. Η τρομοκρατία δεν είναι πράξη αντρίκεια. Ο πόλεμος –όσο αντίθετος κι αν είμαι σε αυτόν- μου ακούγεται περισσότερο δίκαιος όταν χώρες επιθυμούν να λύσουν τις διαφορές τους και εφόσον δεν έχουν την ανώτερα να προσφύγουν στην διπλωματία. +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το