Καληνωρίσματα. Λίγο-πολύ γνωρίζουμε πως οι σχέσεις μεταξύ της Αλβανίας και της τουρκίας βρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο. Δύο μουσουλμανικές χώρες που έχουν συνεργαστεί πολιτικά και όχι μόνο, σε πολλούς τομείς μεταξύ τους, έπεσαν θύμα της κακής διαχείρισης της διπλωματίας τους. Βλέπετε η επίσημη τουρκική κυβέρνηση απαίτησε από την αντίστοιχη της Αλβανίας, να αφαιρέσει από τα σχολικά βιβλία ιστορίας της, το σημείο στο οποίο αναφέρεται με άσχημη γλώσσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία όταν αυτή κατέλαβε την Αλβανία. Για την ιστορία να σημειώσω πως στο συγκεκριμένο εδάφιο του σχολικού εγχειριδίου, ο συγγραφέας είναι αρκετά περιγραφικός αναφέροντας την σκληρότητα που επέδειξαν οι Οθωμανοί στους αλβανούς και την γλώσσα τους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι τούρκοι γίνονται πρωταγωνιστές σε ζητήματα αλλαγής της Ιστορίας! Ξεχνάτε πόσες φορές –στα πλαίσια της καλλιέργειας της “ελληνοτουρκικής φιλίας”- τέθηκε το ζήτημα αλλαγής ολόκληρων παραγράφων από τα κεφάλαια του ελληνικού εγχειριδίου ιστορίας, για παράδειγμα στα γεγονότα της καταστροφής της Σμύρνης; Για όσους δεν ξέρουν, η μετατροπή του διωγμού και καταστροφής/πυρπόλησης της Σμύρνης έχει μια διαφορά από το να λέμε για κάποιον συνωστισμό που υπήρξε εκείνη την ημέρα, ε;
Πριν χρόνια, είχα ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη και όταν περνούσαμε από την Κερκόπορτα, η ξεναγός ανέφερε μεταξύ άλλων πως η Άλωση στα δικά τους βιβλία παρουσιάζεται ως απελευθέρωση της Πόλης. Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μίσος και απέχθεια. Πολλά χρόνια μετά, δηλαδή φέτος, διάβασα την επισημότατη ανακοίνωση των κουμουνιστών που βρήκαν την ευκαιρία –παραμονές της 25ης Μαρτίου- να ξεκαθαρίσουν πως πολλοί έλληνες ήταν τότε κατά της επανάστασης ενώ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν εκείνος που σήκωσε την σημαία της επανάστασης.
Τώρα, δεν σας κρύβω πως προβληματίζομαι. Είναι η Ιστορία υποκειμενική; Μπορεί ο καθένας να την γράφει όποτε και όπως θέλει και ανάλογα με το σε ποιον απευθύνεται; Μια ματιά στα σύγχρονα γεγονότα μπορεί να με βοηθήσει να απαντήσω. Ο πόλεμος στο Ιράκ για την Αμερική θα είναι η λύτρωση των ντόπιων από τους δυνάστες του, εκείνους τους ρωτήσαμε; Το κεφάλαιο της ιστορίας που θα αναφέρεται κάποτε στην οικονομική κρίση, στην ελληνική ιστορία ίσως γράφει για την υποδούλωση των ελλήνων στον γερμανικό ζυγό. Στην αντίστοιχη γερμανική ιστορία όμως ίσως αναφέρει για την ηρωική προσπάθεια των γερμανών να σώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς ποτέ δεν θα βγει νικητής σε αυτήν την μάχη συγκρίσεων. Προφανώς ο καθένας θα γράφει την ιστορία ανάλογα με το πως την βίωσε και πως θα εξυπηρετήσει τα εθνικά του συμφέροντα. Συνεπώς η Ιστορία μπορεί να είναι υποκειμενική όπως και η μαρτυρία σε ένα γεγονός μπορεί να είναι υποκειμενική. Πόσο βαρύνουσα σημασία μπορεί να έχει λοιπόν η φράση “θα μας κρίνει η ιστορία”; Πολύ φοβάμαι… καθόλου. Κι αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη θα πρέπει να με πείσει πως διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα στην καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το