ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Την επόμενη φορά που θα βγεις στον δρόμο, μην κοιτάς στο πλακάκι του πεζοδρομίου. Ίσως πατήσεις σε κάποια ακαθαρσία, όμως αξίζει αυτή τη φορά να δεις τους περαστικούς στα μάτια όντας κι εσύ ένας από αυτούς. Όλοι έρχονται από κάπου και νομίζουν πως έχουν συγκεκριμένο προορισμό. Θα δεις πόσο προσηλωμένοι είναι στον διάβα τους κι ακόμα αν βλέπεις ανθρώπους να περπατούν χαλαροί γλύφοντας ένα παγωτό-χωνάκι, δεν αρκεί να καθησυχαστείς αν πρώτα δεν αναλογιστείς την μεταμφίεση τους. Όλοι οι άνθρωποι φοράμε μάσκες, ειδικά εκεί έξω. Κρύβουν την αλήθεια ή μήπως τον φόβο τους; Μήπως και τα δύο, δηλαδή να φοβούνται την αλήθεια τους; Ίσως αν τους κοιτάξεις βαθιά στα μάτια να μπορέσεις να καταλάβεις.
Αν μια τέτοια μάσκα πέσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τότε μένει η ταπείνωση. Σκέψου έναν άνθρωπο που περπατάει με βρώμικα παπούτσια ή εκείνον που του έπεσε το παγωτό στην μπλούζα. Νοιώθει ταπεινωμένος; Το πιθανότερο είναι πως δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους υπόλοιπους, διότι γενικά τίποτα πια δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους υπόλοιπους! Οπότε αρκεί να το πιστέψεις. Και ύστερα να αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση να θωρακίσεις τον εαυτό σου από μια εικονική ταπείνωση. Αν το κάνεις, θα φύγω. Αν όχι, πρέπει να σε πείσω κι άλλο. Σκέψου απλά πως καθένας από αυτούς που περπατούν στον δρόμο έχουν έναν λόγο να αισθάνονται άβολα. Και η ζωή συνεχίζεται…
[2:03-2:10] Και ξαφνικά στέκεσαι στην μέση του πεζοδρομίου, παίρνεις φόρα και φτερνίζεσαι δυνατά. Ακούς την τρύπα στο παλτό να σκίζεται πιο πολύ, το παγωτό να πασαλείφεται στο πηγούνι σου και σταγόνες από την μύτη σου να πέφτουν κάτω και να λερώνουν τον μπροστινό περαστικό. (αρκετά πια με την ταπείνωση) Γελάς! Γελάς δυνατά, ξεκαρδιστικά και αποφασίζεις πως έχει πλάκα να απογυμνώνεσαι. Αποφασίζεις πως ήρθε η ώρα να ζήσεις μία φαντασίωση χωρίς να υποκρίνεσαι.
Κι έτσι αποφασίζεις να ονειρευτείς. Δηλαδή να περπατάς με το φτηνό σου τζιν και το παλτό με τις σκισμένες εσωτερικές τσέπες και να σκέφτεσαι πως φοράς κουστούμι με μεταξωτή γραβάτα ή γόβες με την υπογραφή του σχεδιαστή στον πάτο που αγγίζει η βρώμικη κάλτσα! Τώρα απόλαυσε τη στιγμή χωρίς να μετανιώνεις για το ψέμα (σιγά το ψέμα!). Μην ξεχνάς πως όλοι εδώ είναι σαν εσένα: στην μεταμφίεση, στο ψέμα, στην φαντασίωση. Στην φαντασίωση σου όλα είναι απλά. Δεν υπάρχει σκοτάδι ή φόβος, είναι όλα φυσιολογικά. Μάλιστα θα είναι ωραία μόλις αισθανθείς όμορφα με τον εαυτό σου να πας εκεί που σε πρόδωσαν για πρώτη φορά. Έχει σημασία. Φτάσε ακριβώς στο σημείο και άρχισε να χορεύεις. Κάτι σαν ιεροτελεστία, σαν ένα χορό εξιλέωσης, εκδίκησης του πόνου και της τότε ταπείνωσης. Κάτι σαν εορτασμός του καινούριου σου “εγώ”. Στο τέλος δεν θα ξέρεις αν εξακολουθείς να ζεις την φαντασίωση σου ή απλά μία νέα υπέροχη μέρα ξεκίνησε.
Ζήσε την εμπειρία. Είναι γλυκιά, μοναδική, ερεθιστική! Είναι αλλοπρόσαλλη, υπερφυσική και μοναδικά νοητική. Ζήσε μια εμπνευσμένη έμπνευση μόνο για σένα. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το