ΠPOΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ μόνη ξανά δεν θα σ’ αφήσω

Καληνωρίσματα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στην ιστορία, ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή με τις περισσότερες ομάδες να αισθάνονται ικανοποιημένες για τους δικούς τους λόγους και μία να είναι η μεγάλη χαμένη: η ΑΕΚ.

Τι είναι όμως η Α.Ε.Κ.; Είναι ένα αθλητικό σωματείο, μία εταιρεία, ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, μία ομάδα διασκέδασης και ψυχαγωγίας, μία ιδέα ή ένας τρόπος ζωής, όπως το ίδιο είναι και όλες οι μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα. Καλώς ή κακώς, αυτές οι ομάδες έχουν όλα αυτά τα πολλά και αντιφατικά χαρακτηριστικά. Και είναι ικανά αυτά τα χαρακτηριστικά να σβήσουν; Να ξεχαστούν; Να διαγραφούν;

Θυμάμαι μία συνέντευξη ενός εκπροσώπου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε ελληνικό κανάλι, κάπου στα μέσα της κρίσης, όπου έλεγε πως η Ελλάδα δεν είναι μία εταιρεία που αν έχει χρέη και δεν πάει καλά, της βάζεις λουκέτο. Είναι μία χώρα που δεν μπορεί να κλείσει ποτέ και η μόνη λύση είναι να διορθώσεις το πρόβλημα της. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την ΑΕΚ. Δεν σβήνει, δεν κλείνει. Άλλωστε είναι υπεράνω προσώπων. Όταν ένα σωματείο υπάρχει από το 1924 διαγράφοντας σχεδόν ενενήντα χρόνια ιστορίας, γίνεται προφανές πως δεν στέκεται σε πρόσωπα, όμως αυτά τα πρόσωπα κατά καιρούς στιγματίζουν την ύπαρξη της.

Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Μίμης Παπαϊωάννου και ο Θωμάς Μαύρος που σύνδεσαν το όνομα τους με ένδοξες ημέρες της ομάδες και άλλοι όπως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και ο Στέλιος Μανωλάς που έγραψαν τις πιο χρυσές σελίδες του συλλόγου. Σήμερα όμως μας απασχολούν άνθρωποι όπως ο Αδαμίδης, ο Τροχανάς, ο Ψωμιάδης, που αποδεικνύουν πως μπορεί η ΑΕΚ να μην είναι πρόσωπα, όμως τα πρόσωπα που την απαρτίζουν κάθε φορά την ισχυροποιούν ή την καταστρέφουν.

Τώρα αυτή η ομάδα καλείται να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην δεύτερη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό όμως και πάλι δε σημαίνει πως είναι το τέλος, πολύ απλά επειδή δεν υπάρχει τέλος! Βλέπετε η έδρα της ΑΕΚ θα μπορούσε να είναι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ιδρύθηκε από Πολίτες στην προσφυγική Νέα Φιλαδέλφεια. Αντίστοιχα το σε ποια κατηγορία αγωνίζεται η ομάδα αφορά τα άτομα τα οποία απασχολούνται κάθε φορά με αυτήν… Ας μην ξεχνάμε πως στην θέση της ΑΕΚ βρέθηκε πρόσφατα ο Άρης, ο ΟΦΗ και παλαιότερα η Λάρισα. Ακόμα, Ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Γιουβέντους, όπως η Ρίβερ Πλέιτ και η Μίλαν, έχουν ζήσει τη διαδρομή από τα ψηλά στα χαμηλά και αντίστροφα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ιστορικού υποβιβασμού ήταν πέρσι όταν οι ιστορικοί Rangers της Σκωτίας υποβιβάστηκαν λόγω χρεών στην τέταρτη κατηγορία της χώρας.

Κάτι που μας φέρνει σε ένα ελπιδοφόρο σενάριο, αυτό του υποβιβασμού στην τρίτη κατηγορία που κατά διαβολική σύμπτωση, από του χρόνου θα είναι ερασιτεχνική και αν η ομάδα αγωνιστεί εκεί θα διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της. Αν γίνει αυτό θα είναι πολύ πιο εύκολο για έναν επενδυτή να έρθει και να αναλάβει μία ομάδα “μαγαζί-γωνία”. Το μόνο που θα πρέπει να διασφαλιστεί αυτά τα δύο χρόνια που λογικά θα είναι σε χαμηλές κατηγορίες, είναι η στήριξη όσων την αγαπούν. Του κόσμου που θα πρέπει να γεμίζει κάθε Κυριακή το γήπεδο και να στηρίξει όσο ποτέ άλλοτε την ομάδα αποδεικνύοντας στα δύσκολα την αγάπη του, των παικτών που θα πρέπει να παίζουν και για τη φανέλα και της όποιας διοίκησης προκύψει που θα ξέρει πως ήρθε η ώρα να επιστρέψουν σε αυτήν την ομάδα ότι της αξίζει και κάποτε εκλάπη από υπεξαιρέσεις και κακοδιαχείριση. “Το πλοίο φτάνει σ’ άλλο λιμάνι […] Πέρασε η μπόρα, πέρασε. […] Άνοιξε τα φτερά σου […] Μόνη ξανά δεν θα σ’ αφήσω”. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΜΑΔΑ ΚΙ ΑΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΕ