ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠTΗΣ ~ οι δύο ευρώπες που αναδύθηκαν από την κρίση

Καληνωρίσματα. Προσπαθώντας να δούμε την κατάσταση από μια πιο… Ευρωπαϊκή προοπτική, θα λέγαμε πως η κρίση ή η “Ευρωπαϊκή κρίση” όπως στο εξωτερικό την αποκαλούν, έχει αρχίσει και ολοκληρώνει τον κύκλο της. Δεν είναι πως ξαφνικά όλα είναι σωστά, όμως είναι προφανές πως οι πολιτικές αντιμετώπισης εφαρμόστηκαν και πλέον μένει να δούμε σε πόσα χρόνια θα τελειώσει και η ύφεση.

Δεν είναι καθόλου βιαστικό λοιπόν να βγάλει κανείς κάποια συμπεράσματα από την Ευρώπη που αφήνει πίσω της η κρίση. Ήδη, οικονομικοί αναλυτές έχουν αρχίσει να βγάζουν τα πρώτα τους συμπεράσματα για την… νέα Ευρώπη στην οποία φυσικά αναπόσπαστο κομμάτι στην ορολογία είναι η “λιτότητα”, η “ανάπτυξη” και η “ύφεση”, έννοιες που μας έχουν κουράσει τόσα χρόνια.

Αυτό που όμως μπορεί να μας προβληματίσει είναι οι προβλέψεις για μία “Ευρώπη δύο ταχυτήτων”. Προφανώς ουδέποτε κάθε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν παρουσίαζε τα ίδια οικονομικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά δεδομένα. Υπήρχαν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, οι πιο ανεπτυγμένοι και οι λιγότερο. Ίσως η μεγαλύτερη σύγκλιση που είδαμε ποτέ στην ιστορία της Ευρώπης, να έγινε το 2000 όταν με περηφάνια τα κράτη-μέλη πανηγύρισαν για την είσοδο τους στην Ενιαία Νομισματική Μονάδα. Άλλοι το κατάφεραν εύκολα, άλλοι δύσκολα, άλλοι με ψευδή στοιχεία. Σημασία έχει πως τότε η Ευρώπη είχε τις καλύτερες προοπτικές.

Σήμερα όμως η ψαλίδα έχει ανοίξει και με το πέρας της κρίσης (όχι όμως και των συνεπειών της) τα αποκαΐδια καίνε διαφορετικά. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία κλπ. βρίσκονται ήδη πολύ πίσω στο τρένο της ανάπτυξης στου οποίου τα πρώτα βαγόνια βλέπουμε την Γερμανία, την Αγγλία και άλλες μεγάλες χώρες. Μία κοινή φιλοσοφία προς το κοινό καλό, θα μπορούσε να μας καθησυχάσει πως αυτό δε σημαίνει κάτι άσχημο, όμως ποιος ξέρει αν όντως υπάρχει διάθεση για το κοινό καλό; Οι διαφωνίες για τον καταρτισμό του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξε πως οι ευρωπαίοι ηγέτες θέτουν πολύ πιο χαμηλά τα συμφέροντα τα συμφέροντα της Ευρώπης απ’ ότι του κράτους που εκπροσωπούν. Δεν είναι πως ξαφνικά έγιναν μεγάλοι πατριώτες, αλλά προφανώς φοβούνται το πολιτικό κόστος.

Επειδή πρέπει να είμαστε ρεαλιστές οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως όντως η Ευρώπη που αναδύεται από την κρίση είναι δύο ταχυτήτων και προχωρώντας την ιδέα παραδεχόμαστε πως από την κρίση αναδύθηκαν δύο Ευρώπες. Εκείνη που για πολλά χρόνια ακόμα θα παλεύει με την χρεοκοπία και το στοίχημα της ανάπτυξης και των χρεών της και εκείνη που μπορεί να προχωρήσει, μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη, να ανεβάσει τους χρηματιστηριακούς δείκτες και να προσεγγίσει νέους οικονομικούς και αναπτυξιακούς στόχους. Όσο για την Ελλάδα… ας μην ανησυχούμε. Μπορεί να ανήκουμε στην πρώτη Ευρώπη, αλλά δεν είμαστε μόνοι. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΕΥΡΩΠΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΘΗΚΑΝ