Καληνωρίσματα. Πρόσφατα στο yannidakis θίξαμε το πισωγύρισμα της Ελλάδας σε θέματα ρατσισμού, βίας και τρομοκρατίας. Σημειώσαμε πως ζητήματα σαν αυτό απειλούν την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Σήμερα, φτάνουμε στο σημείο να δεχόμαστε επικριτικά σχόλια από την Διεθνή Αμνηστία για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών αλλά και την κρατική κωλυσιεργία στην διαδικασία εξυπηρέτησης αιτήσεων ασύλου. Ένα θέμα που επίσης μας απειλεί. Ένα ζήτημα που μπορεί να εκθέσει περαιτέρω τη χώρα μας. Έχω ξαναγράψει πως μας ενδιαφέρει πολύ η γνώμη των άλλων για την Ελλάδα, διότι ζούμε από αυτούς τους άλλους με την κορυφαία βιομηχανία που διατηρούμε στην χώρα μας που είναι ο τουρισμός.
Όμως τι θα δούμε κάνοντας μια βόλτα από την Αθήνα –όπου και παρατηρείται περισσότερο το πρόβλημα- αλλά και τις άλλες μεγάλες πόλεις; Μετανάστες που μπήκαν λαθραία στην χώρα μας για να ξεφύγουν από την εθνική τους εξαθλίωση. Λίγο νωρίτερα αντιμετώπιζαν εμφύλιους πολέμους, συνθήκες πείνας και δυστυχίας, αβέβαιο μέλλον και γενικότερη εξαθλίωση από τα καθεστώτα και τους έχοντες εκεί στον τόπο τους.
Τι ήταν η Ευρώπη γι’ αυτούς; Μα ένας στόχος. Μία διέξοδος. Μία (η μοναδική) προοπτική, μια ευκαιρία να ξεφύγουν και να πετύχουν κάτι καλύτερο στην ζωή τους. Δυστυχώς για εμάς και δυστυχώς και για αυτούς, ο πιο εύκολος τρόπος να φτάσεις στην Ευρώπη, είναι μέσω της Ελλάδας λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, όποτε το πρόβλημα της μετανάστευσης όχι μόνο εντείνεται, αλλά ουσιαστικά αποτελεί βασικό ζήτημα στην χώρα μας. Και αυτό πρέπει να το τονίσουμε διότι δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Οι μετανάστες αυτοί είναι πολύ πιθανό να θέλουν να φτάσουν ως την Γερμανία ή την Ολλανδία. Όμως πρέπει να περάσουν από την Ελλάδα κι έτσι τα σύνορα αυτής, θα έπρεπε να προστατεύονται από όλη την Ευρώπη με δράσεις τύπου Frontex.
Η αλήθεια όμως είναι μακάβρια. Οι μετανάστες δεν μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα, εμείς δεν μπορούμε να τους διώξουμε μαζικά κι έτσι αυτοί απλώνονται σε υπόγεια, σε πλατείες, σε στενά και μπροστά στο δίλημμα πείνα ή παρανομία, προφανώς επιλέγουν το δεύτερο. Πωλούν ναρκωτικά, ληστεύουν, βιάζουν και ζουν υπό άθλιες συνθήκες απειλώντας την ασφάλεια, την υγιεινή και την ποιότητα ζωής ολόκληρης της πόλης στην οποία διαμένουν. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Τα τελευταία χρόνια η χώρα εξωθεί τους ίδιους τους έλληνες πολίτες στην επαιτεία και την εξαθλίωση, με πάμπολλα παραδείγματα συνανθρώπων μας να ψάχνουν στα σκουπίδια ή να αναζητούν ένα πιάτο φαΐ. Αυτό το ίδιο κράτος θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να παρέχει συνθήκες υγιούς διαβίωσης σε ανθρώπους που όχι απλά δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά κατοικούν παράνομα σε αυτήν!
Οπότε τι κάνουμε; Τους αφήνουμε σε συνθήκες εξαθλίωσης; Τους σκοτώνουμε σε κάθε ευκαιρία υπό την σημαία μιας ακραίας ρατσιστικής συμπεριφοράς; Προφανώς η λύση είναι απλή αλλά πολυέξοδη. Η απέλαση φαντάζει ως το ιδανικό σενάριο αλλά όπως γνωρίζουμε, εφαρμόζεται με ρυθμούς χελώνας κυρίως με ευρωπαϊκά κονδύλια. Ως τότε; Έχουμε το μέτρο των Κέντρων Κράτησης Μεταναστών που θα πρέπει αφενός να ικανοποιούν στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και αφετέρου να διασφαλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, γιατί να, μιλάμε για ανθρώπους και ανάμεσά τους παιδιά που μπορεί κακώς να ήρθαν στην Ελλάδα, μπορεί η συμπεριφορά τους να μην τους τιμά, όμως γιατί οι έλληνες να απειλούν την ζωή τους; Γιατί να πρέπει να φοβούνται κάθε δευτερόλεπτο για μία ρατσιστική επίθεση; Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να απειλείται ο άνθρωπος; +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το