μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους
Γεια σας και σήμερα αγαπητοί
φίλοι..Έχει τύχει πολλές φορές να ακούσω γονείς να παραπονιούνται ότι το παιδί τους
έκλεψε κάτι από κάποιο άλλο παιδί ή ότι έκρυψε στην τσέπη του κάποιο προϊόν από
ένα μαγαζί που επισκέφτηκαν. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και τι μπορεί να
σημαίνει;
Πρώτα από όλα θα πρέπει
να αναφέρω ότι τα παιδιά μικρής ηλικίας δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την έννοια «κλέβω»
από την έννοια «παίρνω». Στα παιδιά ηλικίας 3-4 χρόνων, η φαντασία και η
πραγματικότητα είναι κάτι συγκεχυμένο και όχι φανερά διαχωρισμένο. Δεν
καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του «δικό μου» και «δικό σου» και δεν γνωρίζει
την αξία των χρημάτων ή των διάφορων πραγμάτων, τα οποία καμιά φορά βρίσκει και
τα κάνει δικά του, συνεπώς δυσκολεύεται να αντισταθεί στον πειρασμό του να
πάρει κάτι που το επιθυμεί πολύ. Τα παιδιά αρχίζουν να
κατανοούν την έννοια της ιδιοκτησίας από τα τρία τους χρόνια μέχρι τα έξι τους.
Η κλοπή είναι μια ανέντιμη πράξη και η εντιμότητα είναι κάτι που πρέπει
να μαθαίνεται. Είναι σημαντικό με αφορμή αυτά τα γεγονότα να εξηγήσουμε στο
παιδί μας την έννοια της ιδιοκτησίας. Στην ηλικία 4-10 χρόνων, τα παιδιά
ακολουθούν σταδιακά τους κανόνες. Νωρίτερα δεν μπορούν να τους καταλάβουν και
να συνειδητοποιήσουν γιατί οι κανόνες είναι απαραίτητοι. Επιπρόσθετα η
αυτοκυριαρχία τους είναι πολύ αδύναμη για να συγκρατήσουν τις επιθυμίες τους. Από την ηλικία των εφτά χρόνων και μετά μπορούν
να καταλάβουν τον άλλον και να έρθουν στη θέση του.
Στα νήπια είναι μια πράξη άγνοιας,
στα παιδιά τριών έως πέντε ετών είναι πράξη δανεισμού, στα μεγαλύτερα παιδιά
είναι μια πράξη που γίνεται συνειδητά.
Οι λόγοι που ωθούν ένα παιδί να κλέψει
ποικίλλουν. Υπάρχουν παιδιά που κλέβουν γιατί θέλουν να αποκτήσουν κάτι που
τους αρέσει πολύ και δεν έχουν την δυνατότητα να το έχουν με άλλο τρόπο. Άλλα
πάλι παιδιά κλέβουν για να εκδικηθούν εκείνους που τους έχουν θυμώσει ή
εκείνους που τους έχουν περιφρονήσει. Σ’ αυτή την περίπτωση συναντάμε τα παιδιά
που κλέβουν τους γονείς τους και τους φίλους τους. Έχουμε και την κατηγορία
εκείνων των παιδιών που έχουν κλέψει ελάχιστες φορές στην ζωή τους απλά για να
δοκιμάσουν και αυτή την εμπειρία και να δουν πως είναι.
Τι κάνουμε λοιπόν όταν αντιληφθούμε
πως το παιδί μας κλέβει;
Αρχικά βάζουμε όρια. Όταν το παιδί
έχει μάθει να αποκτά ό, τι θελήσει, χωρίς καμιά άρνηση, γίνεται κακομαθημένο. Μαθαίνουμε
στο παιδί μας το λάθος και το σωστό. Ανάλογα, λοιπόν, με την ηλικία του,
βρίσκουμε τους κατάλληλους τρόπους να του εξηγήσουμε ότι ζούμε σε ομάδες όπου
ισχύουν συγκεκριμένοι κανόνες, άρα ο καθένας δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Προσπαθούμε να εξερευνήσουμε τους λόγους που οδήγησαν το παιδί στο να πάρει
κάτι που δεν του ανήκει και τέλος αποφεύγουμε κηρύγματα και υπερβολές του τύπου
«Εμείς δεν είχαμε ποτέ κλέφτες στην οικογένειά μας» ή «Μας ντρόπιασες»! +entita matsinska
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το