μέσα σε μια βαλτωμένη κοινωνία, μία Ελλάδα πρωτοπορεί, καινοτομεί & διαφημίζει τη χώρα. Ας την γνωρίσουμε
Καληνωρίσματα. Κάνοντας μία μικρή αναδρομή σε Ολυμπιακούς Αγώνες θα διαπιστώσει εύκολα κανείς πως Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα μονοπωλούν τις πρώτες θέσεις των μεταλλίων και μάλιστα με διαφορά από τις άλλες χώρες. Στ’ αλήθεια όμως η διαφορά δεν είναι τόσο σημαντική αν σκεφτεί κανείς αναλογικά. Βλέπετε η Αμερικανική χώρα έχει πάνω από τριακόσια εκατομμύρια πληθυσμό ενώ η Κίνα είναι πρώτη πληθυσμιακά με ένα δισεκατομμύριο και πάνω από τριακόσια εκατομμύρια λαού! Αναλογικά σκεφτόμενοι λοιπόν, πως να μην είναι λογικό να έχουν πρωτιές στον αθλητισμό που είναι ικανότητα, υποδομές, προπόνηση, ταλέντο και…
…ψυχή! Αυτή η ψυχή δεν δίνεται σε όλους απλόχερα. Αυτή η ψυχή είναι η αιτία που χώρες που πληθυσμιακά “δεν φαίνονται με γυμνό μάτι” καταφέρνουν όχι μόνο να βγουν από την αφάνεια αλλά και να φέρουν σημαντικές επιτυχίες.
Στην Ελλάδα ζούμε! Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι εθνικά περήφανος για την πατρίδα σου. Θυμάστε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλου Καλαθοσφαίρισης το 1987; Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά έκαναν για πρώτη φορά τους έλληνες να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν αγκαλιά με ελληνικές σημαίες! Πολλά χρόνια μετά, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2004 απέδειξε πως όχι μόνο η Ελλάδα ήταν σε μία εποχή απίστευτης ευημερίας, αλλά απέδειξε πως η ψυχή καμιά φορά μπορεί να υπερπηδήσει εμπόδια, προγνωστικά και διακρίσεις. Η Ελλάδα έκανε την μεγαλύτερη έκπληξη του παγκόσμιου αθλητισμού και την συνέχεια την θυμάστε όλοι:
Μερικά χρόνια μετά τα πράγματα δεν εξελίχθησαν το ίδιο περήφανα για την Ελλάδα. Ο συνήθης παθιασμένος λαός άρχισε να απογοητεύεται και πάλι με τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Φυσικά είχε πολλές αφορμές που όλοι γνωρίζουμε, όμως η ουσία είναι πως ο έλληνας άρχισε και πάλι να εκφράζει τα γνωστά συναισθήματα του για την χώρα του. Να την χλευάζει, να την υποβαθμίζει συγκρίνοντας την με άλλες, να ζει εις βάρος της και να την υποθάλπει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.
Εν καιρώ κρίσης, οι έλληνες αθλητές χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις, χωρίς επιδόματα, με ελάχιστους χορηγούς και με πολύ ψυχή κατάφεραν να πάρουν την εκτεθειμένη –στο εξωτερικό- Ελλάδα απ’ το χέρι και να αναγκάσουν όλο τον κόσμο να δουν την ελληνική σημαία υψωμένη ξανά πολύ ψηλά, ή και τον ελληνικό εθνικό ύμνο να ηχεί σε στάδια και γήπεδα! Στο… φτωχό ελληνικό μπάσκετ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φέρνουν σχεδόν κάθε χρόνο το ευρωπαϊκό κύπελλο στην Ελλάδα. Στη γυμναστική πρόσφατα πανηγυρίσαμε χρυσά μετάλλια από παιδιά που δεν είχαν κανένα εφόδιο, ενώ ακόμα και σε μη διαδεδομένα αθλήματα, όπως η άρση βαρών για αθλητές με ειδικές ανάγκες, κατακτήσαμε και εκεί κάποια μετάλλια μεταξύ των οποίων και ένα χρυσό. Ακόμα και ο τζουντόκα μας, Ηλίας Ηλιάδης διέψευσε όσους υποστήριζαν πως έδυσε όπως και η χώρα του και κατέκτησε το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρωσίας.
Οι έλληνες αθλητές, οι ελληνικές ομάδες και το ελληνικό στοιχείο του αθλητισμού συνεχίζει να κρατά την ελληνική σημαία ψηλά. Οι έλληνες αθλητές που αγωνίζονται στο εξωτερικό δεν ξεχνούν να διαφημίζουν την πατρίδα και μας δείχνουν τον δρόμο προς την εθνική περηφάνια. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την χώρα μας πίσω και σε άλλους τομείς. Οι αθλητές μας έδειξαν τον τρόπο, μας έδειξαν τι σημαίνει να έχεις ψυχή! +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το