Καληνωρίσματα. Πρόσφατα διάβαζα για την ύπαρξη της Ζωντανής Βιβλιοθήκης, μιας βιβλιοθήκης όπου ο κόσμος επιλέγει αντί να διαβάσει βιβλία να ακούσει αφηγήσεις και διηγήσεις συγκεκριμένων θεμάτων σε μισή ώρα από κανονικούς ανθρώπους! Φανταστική επινόηση που απ’ ότι μαθαίνω έχει θετική και ραγδαία αύξηση στην ζήτηση και λειτουργία της.
Δεν ντρέπομαι που θα το πω, αλλά η μοναδική βιβλιοθήκη (εκτός του πανεπιστημίου μου) που έχω επισκεφτεί, είναι αυτή στο Λονδίνο που πήγαινα για κάποιες ώρες μερικές μέρες της εβδομάδας, επειδή ήμουν μικρός σε ηλικία και μη γνωρίζοντας τη γλώσσα ή τους δρόμους, ήταν μια καλή ευκαιρία μιας και βρισκόταν λίγα στενά παρακάτω από το σπίτι που έμενα. Ωραία εμπειρία! Θυμάμαι πόσος κόσμος διάβαζε με προσήλωση και το ότι το μόνο που βρήκα να με ενδιαφέρει, ήταν βιβλία για τον Batman και γεωγραφικούς χάρτες από τους οποίους κοιτούσα μόνο τις εικόνες!
Που ήταν οι ζωντανές βιβλιοθήκες τότε; Τι φοβερό θα ήταν να έχεις κάποιον να σου διηγείται το βιβλίο που βαριέσαι να διαβάσεις! Σήμερα με ερεθίζει η ιδέα της ανάγνωσης ενός ωραίου βιβλίου, όμως δεν σας κρύβω πως πολύ απλά δεν έχω πια τον χρόνο να διαβάζω! Μήπως και εδώ θα ήταν χρήσιμη η Ζωντανή Βιβλιοθήκη; Ασφαλώς, όμως…
…γιατί να πρέπει να επισκεφτεί κανείς μία βιβλιοθήκη; Γιατί να πρέπει να κλειστεί σε συγκεκριμένα όρια; Εγώ πιστεύω πως κάθε άνθρωπος είναι μία ολοζώντανη και αστείρευτη 
πηγή γνώσης και πληροφορίας. Οι διηγήσεις των εμπειριών, των βιωμάτων και των γνώσεων των ανθρώπων, αρκούν για να μας εισάγουν στα άδυτα της μετάδοσης της γνώσης. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος, μπορεί να παραπληροφορήσει ή να μεγαλοποιήσει μια αφήγηση, όμως ίσως αξίζει το ρίσκο όταν πρόκειται να ακούσεις μια ιστορία δίχως τέλος. Στην πρώτη ευκαιρία που θα έχετε, πηγαίνετε στο χωριό σας. Βρείτε και μιλήσετε με τον παππού σας ή άλλους ντόπιους. Ζητήστε τους να σας διηγηθούν μια ιστορία από τον πόλεμο ή μια τοπική παράδοση. Ετοιμαστείτε για μια αφήγηση που δεν τελειώνει ποτέ. Ο παππούς μπορεί να αρχίσει να λέει και να λέει και να πηδάει παραγράφους, κεφάλαια, τόμους ολόκληρους. Μπορεί η μέρα εισβολής των γερμανών στο χωριό να καταλήξει στο συνήθειο να μαζεύονται στης κυρά-Κατίνας το σπίτι κάθε Κυριακή και από κει να καταλήξει στο πως οι τούρκοι απωθήθηκαν στην επανάσταση. Αυτήν την αλυσίδα πληροφοριών δεν μπορεί να προσφέρει κανένα βιβλίο, καμία εγκυκλοπαίδεια και καμία πηγή.
πηγή γνώσης και πληροφορίας. Οι διηγήσεις των εμπειριών, των βιωμάτων και των γνώσεων των ανθρώπων, αρκούν για να μας εισάγουν στα άδυτα της μετάδοσης της γνώσης. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος, μπορεί να παραπληροφορήσει ή να μεγαλοποιήσει μια αφήγηση, όμως ίσως αξίζει το ρίσκο όταν πρόκειται να ακούσεις μια ιστορία δίχως τέλος. Στην πρώτη ευκαιρία που θα έχετε, πηγαίνετε στο χωριό σας. Βρείτε και μιλήσετε με τον παππού σας ή άλλους ντόπιους. Ζητήστε τους να σας διηγηθούν μια ιστορία από τον πόλεμο ή μια τοπική παράδοση. Ετοιμαστείτε για μια αφήγηση που δεν τελειώνει ποτέ. Ο παππούς μπορεί να αρχίσει να λέει και να λέει και να πηδάει παραγράφους, κεφάλαια, τόμους ολόκληρους. Μπορεί η μέρα εισβολής των γερμανών στο χωριό να καταλήξει στο συνήθειο να μαζεύονται στης κυρά-Κατίνας το σπίτι κάθε Κυριακή και από κει να καταλήξει στο πως οι τούρκοι απωθήθηκαν στην επανάσταση. Αυτήν την αλυσίδα πληροφοριών δεν μπορεί να προσφέρει κανένα βιβλίο, καμία εγκυκλοπαίδεια και καμία πηγή.
Όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, τόσο οι γνώσεις και εμπειρίες του εμπλουτίζονται. Στο τέλος της ημέρας, μιλάμε για μια ανεξάντλητη πηγή που δεν μπορεί να περιοριστεί σε μερικές εκατοντάδες σελίδες ακόμα κι αν υπάρχει ο κίνδυνος της ασάφειας και παραπληροφόρησης. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το