Καληνωρίσματα. Πριν μερικές ημέρες είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον πρόεδρο ενός μικρού χωριού κάπου στο Λασίθι. Ο άνθρωπος –συνταξιούχος πια- αποφάσισε να αποσυρθεί από την πόλη όπου διέμενε όλη την ενεργή ζωή του και να επιστρέψει στο χωριό του αρνούμενος να συμβιβαστεί με τα χαρακτηριστικά της νωθρότητας του συνταξιούχου. Γεμάτος ζωή και όρεξη για δουλειά αποφάσισε να διοχετεύσει τον πολύ ελεύθερο χρόνο του στον τόπο που τον μεγάλωσε και αγάπησε όσο τίποτα κι έτσι έγινε πρόεδρος, εξαργυρώνοντας έτσι την αγάπη του κόσμου.
Αξίζει να διαχωρίσουμε τους προέδρους από τους προέδρους. Βλέπετε, για κάποιους ανθρώπους η “καρέκλα” είναι αυτοσκοπός. Είναι το εισιτήριο για μια ζωή προνομίων, σεβασμού και αξιωμάτων. Είναι η απαρχή μιας πολιτικής καριέρας ανθρώπων που αποζητούν την δόξα και το χρήμα. Ξέρουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Ξέρουμε πολιτικούς που εισήλθαν στον πολιτικό στίβο εκμεταλλευόμενοι το γνωστό όνομα του επίσης πολιτικού πατέρα τους ή χρησιμοποιώντας διασυνδέσεις και γνωριμίες. Φαίνονται αυτοί οι άνθρωποι. Διακρίνονται από τις προτεραιότητες τους γιατί θέτουν σε προτεραιότητα το πολιτικό κόστος αντί της θυσίας για το κοινό καλό.
Λίγο πιο κάτω όμως στην πολιτική ιεραρχία, κρυμμένοι σε πολιτιστικούς συλλόγους, σε κοινότητες και χαμηλές θέσεις του δημοσίου βίου, βρίσκονται άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους, αγαπούν τον συμπολίτη τους και έχουν όρεξη και ιδέες για να προσφέρουν στο πόστο που θα υπηρετήσουν. Στην πολιτική δεν μετράει τόσο η ηλικία. Έχω δει ανθρώπους πολύ νεώτερους από τον κύριο πρόεδρο του χωριού στο οποίο αναφέρθηκα στην πρώτη παράγραφο, οι οποίοι δείχνουν και αισθάνονται πιο κουρασμένοι. Ο συγκεκριμένος κύριος μιλάει για τα σχέδια του με έναν αφοπλιστικό ενθουσιασμό που βάζει κάτω όλη την δική μου γενιά των τριαντάρηδων. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο προσηλωμένοι στο έργο τους που ξοδεύουν όλο τον προσωπικό τους χρόνο και όσα από τα χρήματα τους μπορούν, προκειμένου να βοηθήσουν.
Ποτέ δεν έχω μιλήσει αρνητικά για την πολιτική γενικά. Ποτέ δεν είπα πως θέλω να βάλω βόμβα στην Βουλή για να βλάψω και τους τριακόσιους. Πιστεύω πως πίσω από τις κάμερες και τα φώτα, υπάρχουν πολιτικοί παρασκηνίου που εργάζονται για τον τόπο τους με φιλότιμο και ηθική. Βρείτε τέτοιους ανθρώπους, ενθαρρύνετε τους να ασχοληθούν με την πολιτική και που ξέρετε; Ίσως εν καιρώ βελτιώσουμε το πολιτικό προϊόν της χώρας! +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το