Εδώ και μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός σκηνικού αλλοφροσύνης. Μέρες πριν η δούκισσα και σύζυγος του πρίγκιπα William, Kate Middleton, μπει στο μαιευτήριο για να γεννήσει τον διάδοχο του θρόνου, εφημερίδες, ιστοσελίδες και ολόκληρες τηλεοπτικές εκπομπές ασχολούνται με το γεγονός λες και ο χρόνος έχει σταματήσει!
Πιθανολογώ πως δεν μπορούμε να έρθουμε στην θέση του μέσου βρετανού πολίτη για να συγκρίνουμε το πόσο σημαντικό είναι το γεγονός, εφόσον δεν έχουμε βασιλιά στην Ελλάδα. Όμως βλέποντας απλούς πολίτες να βγαίνουν στους δρόμους –λίγες μέρες αργότερα- πανηγυρίζοντας για την γέννηση του… βασιλικού βρέφους, σκέφτηκα πως ίσως δεν πρέπει να χλευάζουμε το γεγονός. Ίσως γι’ αυτούς το γεγονός να είναι μία αφορμή εθνικής ενότητας, κάτι σαν να παίρνουμε εμείς το Ευρωπαϊκό! Μπορεί φαινομενικά να μην πρόκειται για κάποιον σοβαρό λόγο, όμως αναρωτηθήκατε ποτέ αν θα πρόκειται να βρούμε κάποιον σοβαρό λόγο να νοιώσουμε εθνικά υπερήφανοι;
Θα επιστρέψω όμως για να θέσω και τον προβληματισμό μου, στον πανικό που δημιούργησε στα μέσα ενημέρωσης η γέννηση του νέου πρίγκιπα. Αιτιολόγησα πως βρίσκω δικαιολογημένη την μαζική αναφορά των βρετανικών μέσων στην γέννηση αυτή, όμως τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Για παράδειγμα, γιατί πέρα από μια αναφορά, θα πρέπει και τα ελληνικά μέσα να ασχολούνται σε τόσο μεγάλη έκταση; Εδώ άκουσα πως σε περιοχή της Κίνας βγήκαν σε πλατεία με κεριά και χόρεψαν τοπικούς χορούς για την γέννηση αυτή. Τι; Πόσο ανόητο ακούγεται αυτό;
Όταν ένα παιδί γεννιέται, προσωπικά αισθάνομαι λίγο περισσότερη ελπίδα γι’ αυτόν τον παλιόκοσμο. Αν αυτό το παιδί θα γίνει κάποτε βασιλιάς ή είναι το ανηψάκι μου (που έχουν σχεδόν την ίδια ηλικία), σε μένα δεν έχει μεγάλη διαφορά. Η ζωή τους φυσικά θα είναι διαφορετική, όμως ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα προσφέρει σε αυτόν τον κόσμο το καθένα. Είναι ένα μυστήριο που μπορεί να επιφυλάσσει μία πολύ σπουδαία έκπληξη. Μία έκπληξη για την οποία αξίζει να ελπίζει κανείς κι έτσι καλωσορίζω με την ίδια επισημότητα και λαμπρότητα τον γιο του πρίγκιπα που ίσως γίνει ένας σπουδαίος βασιλιάς κάποτε, όπως το ανηψάκι μου που ίσως γίνει ένας σπουδαίος ηγέτης κάποτε, όπως και ένα παιδάκι στην Αφρική που ίσως γίνει ένας σπουδαίος αθλητής κάποτε. Εν καιρώ… +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το