ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Αυτή είναι μία ιστορία που δεν είναι καθόλου ψεύτικη ή φανταστική. Αφορά μία πριγκίπισσα που όταν ξέφυγε από τον κόσμο των "μεγάλων" έζησε μία μεγάλη περιπέτεια. Μία περιπέτεια που ζει ξανά και ξανά εδώ και δύο χρόνια!
Σαν το φως έσβησε και οι ήχοι σιώπησαν κανείς πια δεν μιλούσε στο σπίτι. Όταν οι άνθρωποι και οι μηχανές σταματούν ένας άλλος παράλληλος μαγικός κόσμος ξαγρυπνά χωρίς κανένας να τον παίρνει χαμπάρι. Κανένας; Η γυναίκα αποκοιμήθηκε πάνω στην ξύλινη καρέκλα ίσως πριν καν καταφέρει να κοιμίσει το παιδί της.
Και τότε… Οι σκιές στον τοίχο έγιναν τέρατα. Τα σεντόνια, αφρισμένα κύματα και η κούνια, πειρατικό καράβι. “Βοήθεια!” φάνηκε να ακούγεται από την πρύμνη που στεκόταν στο μαξιλάρι μία ξανθιά πριγκίπισσα. Οι πειρατές άρχισαν να την περικυκλώνουν. Ήταν ένας μπεζ σκύλος, ένας καφετί αρκούδος και ένας γκρίζος γάιδαρος. Οι πειρατές πήραν όλο το χρυσό και άρχισαν να τρώνε και να πίνουν γλεντώντας το κλάμα της μικρής πριγκίπισσας.
Στις πέρα θάλασσες του δωματίου ένας κόκκινος σκίουρος έψαχνε για πενήντα μέρες το πειρατικό καράβι κι όταν το βρήκε οργάνωσε ανταρσία. Με μπροστάρη τον σκίουρο και πίσω έναν ιππόκαμπο, ένα δελφίνι και έναν αγκαλίτσα, άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο καράβι από την κουρτίνα του παραθύρου και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά στους πειρατές που ήταν τύφλα στο μεθύσι από το πολύ γάλα στο μπιμπερό.
Ύψωσαν τα τουβλάκια, κομμάτια από παζλ και πλαστικά πιρούνια και άρχισαν να επιτίθενται στους πειρατές. Τότε, ένα φως απ’ το βάθος του διαδρόμου άναψε και τα όπλα των ελευθερωτών έδειχναν στον τοίχο σαν σκιές δράκων, δεινοσαύρων, εξωγήινων με διαστημόπλοια και άγριων τεράτων. Οι πειρατές δεν πρόλαβαν καν να σηκώσουν τα δικά τους όπλα και μούσκεψαν αμέσως τις πάνες τους βάζοντας τα κλάματα!
Τότε, ο μπεζ σκύλος και η συμμορία του, πήδηξαν από το πειρατικό καράβι και χάθηκαν στην φουρτουνιασμένη θάλασσα του δαπέδου. Η πριγκίπισσα πασίχαρη άρχισε να ζητωκραυγάζει και να ευχαριστεί τους σωτήρες της που έσπευσαν να την σώσουν από τις κακουχίες της ζωής. Ήταν ακόμα νύχτα και το πλοίο είχε ακόμα δρόμο να διανύσει μέχρι το ξυπνητήρι να χτυπήσει, οπότε η πριγκίπισσα ξάπλωσε στο αμπάρι, πήρε αγκαλιά τον κόκκινο σκίουρο και ανακουφισμένη έκλεισε τα μάτια της.
Καληνύχτα πριγκίπισσα μου. Αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, οπότε ζήσε το όνειρο σου. Όσο ακόμα μπορείς… +Yanni Spiridakis
Καληνύχτα πριγκίπισσά μου και από την μαμά, σε αγαπώ πολύ....
ΑπάντησηΔιαγραφή