Καληνωρίσματα. Επίτηδες δεν ασχολήθηκα αυτές τις δυο-τρεις βδομάδες με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. 
Πρώτον διότι έτσι πέρασα το δικό μου μήνυμα σχετικά με την αναγκαιότητα και σημαντικότητα του ανασχηματισμού. Ποια είναι αυτή; Καμία! Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει ποιοτικό και ουσιαστικό έργο σε έναν χρόνο και μάλιστα με τις ιδιαιτερότητες που έχει η συγκεκριμένη λόγω κρίσης, συγκυβέρνησης και γενικότερης πίεσης. Το ότι αποχώρησαν τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς δε σημαίνει πως έπρεπε να έρθουν τα πάνω-κάτω (σχεδόν) σ’ όλο το κυβερνητικό σχήμα.
Πρώτον διότι έτσι πέρασα το δικό μου μήνυμα σχετικά με την αναγκαιότητα και σημαντικότητα του ανασχηματισμού. Ποια είναι αυτή; Καμία! Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει ποιοτικό και ουσιαστικό έργο σε έναν χρόνο και μάλιστα με τις ιδιαιτερότητες που έχει η συγκεκριμένη λόγω κρίσης, συγκυβέρνησης και γενικότερης πίεσης. Το ότι αποχώρησαν τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς δε σημαίνει πως έπρεπε να έρθουν τα πάνω-κάτω (σχεδόν) σ’ όλο το κυβερνητικό σχήμα.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο του ανασχηματισμού είναι η αφορμή του. Βλέπετε, στην πιάτσα ακούγεται πως ο Σαμαράς ψαχνόταν για καιρό για τις αλλαγές αυτές, όμως παρά τις αιτίες του, πέτυχε την τέλεια αφορμή όταν αποχώρησε ο Κουβέλης και η παρέα του. Άρα ως προς το πότε η απάντηση είναι εύκολη. Ο Σαμαράς δεν διακινδύνευε να χάσει την ευκαιρία αυτή για μία μελλοντική ενδεχομένως αφορμή κι έτσι επέλεξε την εικοστή πέμπτη Ιουνίου.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σχολιάσουμε σύντομα τους πρωταγωνιστές της κυβέρνησης:
- ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έγινε ξαφνικά ο κομπάρσος της όλης διαδικασίας αφού (όπως θα δούμε παρακάτω) το ενδιαφέρον στράφηκε αλλού. Ο ίδιος μπορεί να αισθάνεται πως με την νέα ορκωμοσία και τις ημι-προγραμματικές δηλώσεις, ανανεώθηκε, κέρδισε χρόνο και λίγο δημοτικότητα, εγώ όμως διαφωνώ. Θεωρώ πως έχασε χρόνο, ξόδεψε χρήματα και ανέκοψε την ευκαιρία κάποιων να συνεχίσουν το έργο τους. Γνώμη μου είναι πως θα έπρεπε να αναπληρώσει τα στελέχη της Δημ.Αρ. και ενδεχομένους κάποιους που δεν “τράβηξαν” στην κυβέρνηση.
- ο απερχόμενος Φώτης Κουβέλης ήταν ο βασικός πρωταγωνιστής της όλης ιστορίας καθώς όχι μόνο έκανε ένα τολμηρό βήμα και άφησε την κυβέρνηση στα κρύα του λουτρού αλλά κατέληξε να απολογείται –για την κίνηση αυτή- στα στελέχη του ίδιου του κόμματούς του. Δεν ξέρω σίγουρα αν θα χαρακτηρίσω την πράξη του ως επικίνδυνη και ανεύθυνη διότι δεν διαλύθηκε δα και η κυβέρνηση, όμως είναι γεγονός πως έχασε την ευκαιρία να βρίσκεται μέσα στις εξελίξεις και να τις δρομολογεί ως ένα βαθμό. Ο Κουβέλης μπορεί να μην ευθύνεται για την πορεία της χώρας από εδώ και στο εξής, όμως έχει ήδη στιγματιστεί, οπότε αν ο σκοπός του ήταν να νίψει τας χείρας του, είναι μάλλον πολύ αργά.
- ο αντιπρόεδρος, Ευάγγελος Βενιζέλος είναι φυσικά ο μεγάλος κερδισμένος! Κατάφερε να βάλει έντεκα ανθρώπους του μέσα στην κυβέρνηση και ο ίδιος και να κρατήσει τη θέση του αντιπροέδρου και να εκτοπίσει τον Αβραμόπουλο από το Υπουργείο Εξωτερικών αναλαμβάνοντας το ο ίδιος. Φυσικά με αυτόν τον τρόπο ίσως να νομίζει πως το Πα.Σο.Κ. επανακάμπτει, άλλα και ο ίδιος –όπως και πολλοί άλλοι- μπερδεύει την επιτυχία και την αποδοχή του λαού με την εξουσία… Όσο αυτός ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις με τα μέλη της Νέας Δημοκρατίας που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κονταροχτυπηθεί μαζί τους στις επόμενες εκλογές, το (ιστορικό) κόμμα του οποίου ηγείται, βουλοπλέει και αγγίζει ολοένα και περισσότερο τον πυθμένα του ωκεανού. Καμία ουσιαστική ανανέωση, κανένα σημάδι σοσιαλισμού ή άνοιγμα στον λαό. Μόνο υπεύθυνη πολιτική συγκατάβαση. Όταν τον ακούμε να απευθύνεται στον λαό ξεκινώντας έτσι: “προσυπογράφω πλήρως τα όσα είπε ο Πρωθυπουργός” τότε μάλλον που κάτι δεν πάει καλά, ε; Κάπως έτσι ήταν και όταν παρέλαβε τα κλειδιά του Εξωτερικών από τον Αβραμόπουλο για τον οποίο εξήρε για το έως τώρα έργο του εκεί.
Έχω δηλώσει εξ αρχής ότι τάσσομαι υπέρ μίας κοινής υπεύθυνης πολιτικής συμμαχίας για το καλό της Ελλάδας, έστω και προσωρινά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στην πορεία πρέπει ο καθένας να χάσει την πολιτική του ταυτότητα και να συμμετέχει τυφλά στο οτιδήποτε. Επίσης στηρίζω την κυβέρνηση που πρέπει να ολοκληρώσει την τετραετία, καθώς εκλογές νωρίτερα θα ήταν καταστροφικές, όμως καταδικάζω τον ανασχηματισμό και την καθυστέρηση που έφερε στο κυβερνητικό έργο. Κάθε φορά που δεν γίνεται κάτι γρήγορα, η τρόικα έρχεται απαιτώντας κι άλλα αντισταθμικά μέτρα. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το