πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα
Στη διάρκεια ενός πειράματος που συνεχίζεται εδώ και επτά χρόνια, οι ερευνητές δημιούργησαν 26 «γενιές» κλωνοποιημένων ποντικών, καθεμία από τις οποίες είχε κλωνοποιηθεί από την προηγούμενη. Όλα τα πειραματόζωα , συνολικά 581 τον αριθμό, είναι γενετικά αντίγραφα ενός αρχικού ποντικού που κλωνοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2005, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Cell Stem Cell.
Η βελτιωμένη μέθοδος κλωνοποίησης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην κτηνοτροφία ή σε προγράμματα αναπαραγωγής απειλούμενων ειδών: «Η τεχνική αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμα για τη μαζική παραγωγή ζώων ανώτερης ποιότητας, είτε στην κτηνοτροφία είτε για λόγους διατήρησης του περιβάλλοντος» δήλωσε ο Τερουχίκο Γουακαγιάμα, γνωστός «εξπέρ» της κλωνοποίησης και επικεφαλής της μελέτης στο Κέντρο Αναπτυξιακής Βιολογίας Riken, στο Κόμπε της Ιαπωνίας.
Μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες «επανακλωνοποίησηςς» κλωνοποιημένων ζώων συχνά αποτυγχάνουν λόγω της συσσώρευσης γενετικών βλαβών -στην περίπτωση της αγελάδας, του χοίρου και της γάτας, για παράδειγμα, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν πέρα από την τρίτη «γενιά» κλώνων.
Η ομάδα του Γουακαγιάμα χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο που είχε εφαρμοστεί για τη δημιουργία της Ντόλι το 1996: ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου, στον οποίο βρίσκονται αποθηκευμένες οι γενετικές του πληροφορίες, εισάγεται μέσα σε ένα ωάριο από οποίο έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Το «γονιμοποιημένο» πλέον ωάριο εμφυτεύεται τελικά στη μήτρα μιας παρένθετης μητέρας που θα αναλάβει να κυοφορήσει τον κλώνο.
Προκειμένου να αποτρέψει τη σταδιακή συσσώρευση γενετικών λαθών, ο Γουακαγιάμα χρησιμοποίησε τριχοστατίνη, μια ουσία που εμποδίζει τις λεγόμενες «επιγενετικές» αλλαγές: χημικές τροποποιήσεις στο μόριο του DNA, οι οποίες δεν αλλάζουν μεν τις ίδιες τις πληροφορίες των γονιδίων, μπορούν όμως να αυξάνουν ή να μειώνουν την έκφρασή τους.
Οι ιάπωνες ερευνητές αναφέρουν ότι το ποσοστό επιτυχίας στις προσπάθειες κλωνοποίησης δεν άλλαζε από τη μία «γενιά» κλώνων στην επόμενη. Όλα τα πειραματόζωα ήταν γόνιμα και παρουσίαζαν φυσιολογική διάρκεια ζωής, περίπου δύο χρόνια.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η επαναληπτική κλωνοποίηση είναι εφικτή» δήλωσε ο Γουακαγιάμα.
«Θα ήθελα να ήμουν σε θέση να πω ότι θα συνεχίσουμε το πείραμα για πάντα. Θα συνεχίσουμε όμως τη μελέτη μας μέχρι να δούμε κάποιο τέλος» είπε.
Η ιστορία με την κλωνοποίηση έχει πλέον μακρά ιστορία. Όταν κλωνοποιήθηκε το πρόβατο όλοι φοβόμασταν για ανθρώπους που θα γεννηθούν όμοιοι και τέτοιες δακρύβρεχτες ιστορίες, όμως όταν φάνηκε πόσο μακριά είμαστε από αυτό, κανείς δεν έκατσε να ασχοληθεί με το κατά πόσο μία σχετική έρευνα θα έλυνε προβλήματα (αντί να δημιουργούσε).
Ο Γουακαγιάμα επέμεινε και μάλιστα στην προσπάθεια του να τελειοποιήσει την εφαρμογή του, δεν σταμάτησε να κλωνοποιεί κλωνοποιημένα, ξανά και ξανά μέχρι να φτάσει σήμερα, στα πεντακόσια ογδόντα ένα τέλεια κλωνοποιημένα ποντίκια. Ε, αυτό δεν σημαίνει κάτι για την αρτιότητα του εγχειρήματος;
Αν δηλαδή είναι ο τρόπος να σώσουμε ένα προστατευόμενο είδος ή μία καλλιέργεια. Αν είναι ο τρόπος να παράγουμε με επάρκεια για ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα καν να τρώνε, αν για κάποιο λόγο αυτή η εφαρμογή δώσει λύσεις στην επιστήμη, στην γεωργία και την κτηνοτροφία, τότε γιατί να μην αξίζει μία προσπάθεια εφαρμογής στον… έξω κόσμο;
Αν η συζήτηση πάει στον άνθρωπο, τότε μπορούμε να αρχίσουμε να συζητάμε για ώρες και ώρες με βάση την θρησκεία, την ανθρωπολογία, την επιστήμη, την δικαιοσύνη, τους νόμους και πάει λέγοντας. Όμως γιατί πρέπει όλα να είναι τόσο πολύπλοκα; Γιατί πρέπει να είμαστε πάντα των άκρων;
Πριν αποφασίσουμε και καταδικάσουμε οποιαδήποτε ιδέα, ας ρωτήσουμε τον κτηνοτρόφο, τον άπορο, γεωργό. Ίσως αυτός μας παρουσιάσει μία διάσταση που ο πουριτανισμός μας δεν επιτρέπει να δούμε. +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το