EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ παιδί μου θα μεγαλώσεις, μην βιάζεσαι....

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας,

Κάθε ηλικία έχει και την δική της χάρη και ειδικά όπως λένε οι πολλοί η ηλικία των δύο έως τριών ετών διέπεται και από μία εξαιρετικά μεγάλη ανάπτυξη. Όχι μόνο λεκτική αλλά και σωματική. Αρχίζουν και αποκτούν δεξιότητες, μιλάνε σαν μεγάλα παιδιά εκφράζονται ακόμα καλύτερα, αρχίζουν και αποκτούν τους δικούς τους  φίλους, θυμούνται γεγονότα, πρόσωπα και συνήθειες. Αρχίζουν και χτίζουν την δική τους προσωπικότητα και μας το δηλώνουν έντονα με φασαρίες, με φωνές και με εκφράσεις τύπου «θέλω» ή « δεν θέλω», «μου αρέσει» ή «δεν μου αρέσει» κοκ. Η αγαπημένη τους φράση είναι το «όχι» και το «μόνη μου».

Κάπου εκεί είμαστε και εμείς και δοκιμαζόμαστε μέσα από τα παιδιά μας.  Πόσο δυνατοί χαρακτήρες είμαστε και πόσο υπομονή μπορούμε να κάνουμε.  Πιστέψτε με  δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω ότι θα εκραγώ. Ό, τι και αν κάνει μπορεί μόνη της να το κάνει, είτε αυτό είναι να φάει, είτε να πάει τουαλέτα, είτε να φορέσει τα ρούχα της.  Τον τελευταίο μήνα μπορεί να κάνει μπάνιο και μόνη της...  Όταν της λέω θες να σε βοηθήσει η μαμά, στην αρχή λέει μόνη μου και μετά από λίγο όταν το ξανασκέφτεται και βλέπει ότι δεν τα καταφέρνει κουνάει το κεφάλι της συγκαταβατικά και με ζήλο λέει ΝΑΙ. Έχει άποψη για ΟΛΑ και όταν δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας τότε έχουμε μία μικρή διαμάχη. Εκεί είναι που εγώ λέω ότι χρειάζεται η λεγόμενη "υπομονή του Ιώβ".

Πολλές φορές όταν κοιμάται σκέφτομαι τι έγινε λάθος. Τι δεν διαχειρίστηκε καλά η ¨μαμάκα¨ όπως συνηθίζει να λέει.  Η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Η μαμά δεν κράτησε την ψυχραιμία της και την υπομονή της ή η μαμά δεν ήταν και τόσο διαλλακτική. Όταν φωνάζουμε εμείς,  τα παιδιά μας τσιρίζουν. Όταν όμως έχουμε μία συγκεκριμένη στάση ψυχραιμίας και υπομονής και εξηγούμε στα παιδιά μας  τι πρέπει να κάνουμε με ήρεμο και ευγενικό τρόπο τότε τα καταφέρνουμε. Βάζουμε κανόνες όρια και δεν εγκαταλείπουμε την  στάση μας ακόμα και αν αυτό σημαίνει  ότι θα κλαίει συνεχώς. Καλό είναι όμως να τα αφήνουμε να κερδίζουν και κάποιες φορές. Να μην νιώθουν ότι στην ζωή τους πάντα θα χάνουν. Ας κερδίσουν και ένα κουλουράκι παραπάνω ή μια μικρή βόλτα με το "τουτού" τους δεν χάθηκε και ο κόσμος.  Το ζήτημα των κανόνων και των ορίων κατά τη γνώμη μου είναι  υποκειμενικό.  Μπορεί μια μαμά να μην την ενοχλεί το παιδί της να κυλιέται στο πάτωμα ή να τρώει γλυκά ενώ μια άλλη να το θεωρεί  λάθος.

Εμείς βάζουμε τους κανόνες και τα όρια και το παιδί μας όσο τον δυνατόν προσπαθούμε να το μάθουμε να συμμορφώνεται αναλόγως.  Κάπου στο μέλλον ίσως δούμε τους κόπους μας να αποδίδουν. Ίσως όχι τόσο γρήγορα αλλά το πιο συνηθισμένο είναι όταν εκείνα γίνουν γονείς. Καλό μας μεσημέρι!!!! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ