μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Καλησπέρα σας,
μια μεγάλη μου ανησυχία ήταν πώς το μικρό μου ζουζουνάκι θα τα καταφέρει να μείνει χωρίς την πάνα της. Διάβαζα πολλά για μεθόδους και τεχνικές όμως πιστεύω ότι τα ζουζούνια μας έχουν το δικό τους χρονοδιάγραμμα για το κάθε βήμα που μπορούν να κάνουν κάθε φορά. Άλλα αργούν να μιλήσουν, άλλα τρώνε αλεσμένα φαγητά για μικρό διάστημα και άλλα βγάζουν την πάνα τους πριν κάνουν σβήσουν τα δεύτερα κεράκια τους. Κάπου εκεί ανήκουμε και εμείς.
Η δική μας ιστορία εξελίχθηκε γρήγορα. Ένα απόγευμα Παρασκευής επισκεφτήκαμε ένα μαγαζί για να αγοράσουμε το γιο-γιο μας. Της δώσαμε 2-3 επιλογές για να διαλέξει. Η Μίνι, η αγαπημένη της είχε την τιμητική της. Διαλέξαμε ένα ακόμα σχέδιο για το σπίτι της γιαγιάς και αρχίσαμε την συζήτηση. Από αύριο η Δέσποινα θα κάνει τα πιπί της στο γιο-γιο της. Ήταν αρνητική. Ξημέρωσε το Σάββατο της εξηγήσαμε την διαδικασία και πάλι δεν ήθελε να καθίσει . Η πρώτη αστοχία ήταν γεγονός. Δεν της ξαναφορέσαμε πάνα. Την είχαμε γυμνούλα. Την δεύτερη φορά που ήθελε να κάνει πιπί πήγε μόνη της στο γιο- γιο της. Η πρώτη μέρα κύλησε ομαλά. Την δεύτερη είχαμε περισσότερες αστοχίες. Όμως από την τρίτη μέρα πήγε εξαιρετικά. Την πέμπτη μέρα αρχίσαμε και τα βρακάκια μας.
Όλη την διαδικασία την ξεκινήσαμε Σαββατοκύριακο. Συμβουλή μου είναι την διαδικασία να την αρχίζουν οι γονείς και όχι η γιαγιά ή η κυρία που προσέχει το μωρό. Η μαμά πρέπει να εξηγήσει στο παιδί την διαδικασία. Να είναι προετοιμασμένη να αφιερώσει τον χρόνο της στο παιδί. Στο διάστημα της προσαρμογής να είναι κυρίως μέσα στο σπίτι και αν βγουν να γίνει μόνο για μια ωρίτσα και αυτό χωρίς την πάνα. Να είμαστε προετοιμασμένοι για ατυχήματα καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε. Να έχουμε μαζί μας πάντα βρακάκια, και ρούχα για να αλλάζουμε το παιδί μας.
Σημαντικό επίσης είναι να μην "βιάσουμε" το παιδί μας αν δεν είναι έτοιμο. Υπάρχουν παιδάκια που είναι σχεδόν 4 ετών και φοράνε ακόμη πάνα. Δεν σημαίνει ότι το παιδί μας δεν είναι αρκετά έξυπνο ή ότι έχει κάποιο πρόβλημα απαραίτητα. Απλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει. Χρειάζεται υπομονή και σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης και εν προκειμένω και επιμονή. Με σωστό και ήρεμο τρόπο χωρίς φωνές και τύψεις που δεν τα καταφέρνουμε. Άλλωστε θα υπάρχουν πάντα τα σκαμπανεβάσματα που θα φέρουν ατυχήματα γιατί το μωρό μας φοβήθηκε, γιατί το μωρό μας απέκτησε αδελφάκι, γιατί το μωρό μας ξεχάστηκε την ώρα του παιχνιδιού, γιατί πήγε στον παιδικό σταθμό ή γιατί απλά δεν πρόλαβε. Μπορεί να συμβεί και στους μεγάλους, οπότε ας μην το σπουδαιολογούμε και τόσο. Αν ωστόσο δούμε ότι είναι συνεχόμενο το πρόβλημα και φυσικά το παιδί μας μεγαλώνει πολύ τότε μπορούμε να ζητήσουμε και την γνώμη ενός ειδικού. Θα μεγαλώσει το μικρούλι μας και τα μικρά αυτά προβλήματα θα φύγουν και ενδεχομένως να φέρουν μεγαλύτερα. Καλή συνέχεια!!! +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το