ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ εγώ ο δουλευταράς (working man)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

…Και ξαφνικά! Ένα ενοχλητικό ξυπνητήρι θορυβεί δίπλα στο αυτί μου. Είναι ίσως ο πιο βασανιστικός ήχος, όμως ο καιρός που μπορούσα να τον αγνοήσω έχει παρέλθει πια. Αν βλέπω καλά πρέπει να δείχνει “εφτά” και ξέρω πως δεν έχω πια την πολυτέλεια να παραμείνω στο κρεβάτι. Δεν έχω την πολυτέλεια να παραμείνω πουθενά, γιατί… δουλεύω. Δουλεύω συνεχώς. Ναι, γίνεται και το κάνω εγώ!

Δεν θυμάμαι πως είναι η μέρα παρά μόνο όταν την βλέπω το πρωί. Δεν υπάρχουν μεσημέρια και κενά για φαγητό. Δεν γνωρίζω τι σημαίνει μέρα ξεκούρασης και αργία. Είμαι μία μηχανή εργασίας και δεν υπάρχει διακοπή για συντήρηση ή επισκευή! Η νύχτα με βρίσκει και πάλι στην δουλειά και όταν μετρούν λιγότερο από δέκα ώρες για να επιστρέψω εκεί (το πρωί), μόνο τότε μπορώ να πάω στο σπίτι μου. Γιατί δουλεύω συνέχεια και όσοι με ξέρουν με φωνάζουν “δουλευταρά”! Μάλλον θα ξέρουν…

Βλέποντας πίσω ή μπροστά, θαρρώ πως θα μπορούσα να ζω μια πιο άνετη ή ελεύθερη ζωή. Θα μπορούσε ρε γαμώτο να ζω πιο καλά απ’ ότι σήμερα, όμως δεν μπορώ ή δεν θέλω; Δεν ξέρω και δεν νομίζω να θέλω να μάθω την αλήθεια… Αν ζηλεύω τις Κυριακάτικες απογευματινές βόλτες στην καφετέρια και τον κινηματογράφο; Εσύ τι λες ρε φίλε; Είμαι όμως δυνατός και το σθένος μου νικά την κόπωση. Ο στόχος μου νικά την επιθυμία κι έτσι δεν λυγίζω, δεν θα λυγίσω γιατί ξέρω. Ξέρω τι κάνω και ξέρετε κι εσείς, γι’ αυτό με αποκαλείται “δουλευταρά” και ξέρεις κάτι; Ίσως και να είμαι!

Όταν δεν δουλεύω ο χρόνος σταματάει. Δεν εξηγείται αλλιώς το πως άλλοι κοιμούνται, άλλοι κάνουν ησυχία και οι υπόλοιποι βρίσκονται σε λήθαργο. Μα καλά; Μόνο εγώ βρίσκομαι σε τέτοια ένταση; Ε! Ξυπνήστε! Μόλις γύρισα από την δουλειά και θέλω φασαρία πριν τα πόδια μου λυγίσουν. Ακόμα και μόνος όμως, απολαμβάνω τη νεκρική σιγή με ένα πούρο στο κενό ή μία παγωμένη μπύρα που εξιλεώνει το ζεσταμένο από την κούραση, σώμα μου. Λίγο πριν κλείσω τα μάτια από ανάγκη αναρωτιέμαι ξανά, γιατί τίποτα δεν συμβαίνει;

Ξέρω πως δεν έχω πολύ χρόνο. Σε λίγο πρέπει να δουλέψω πάλι γιατί όσο ο χρόνος κυλάει, για όσο αίμα περνάει απ’ τις φλέβες μου, εννέα το πρωί πρέπει να είμαι στην δουλειά. Μην ξεχνάς πως με φωνάζουν “δουλευταρά” και μάλλον που ακριβώς αυτό είμαι!

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ