Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".
από: 3ύστρα
τίτλος: ΚΟΝΑΝ Ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τι θα δείτε εδώ; Την απόλυση παρουσιάστριας στη Νορβηγία επειδή θίχτηκαν οι μουσουλμάνοι από το σταυρουδάκι που φορούσε. Κι επειδή στο μέλλον θα μπορούσε να γίνει αφορμή για έριδες. Συνεχίζοντας το προτεινόμενο σερφάρισμα, θα δείτε κι άλλα εδώ . Τη ματαίωση στολισμού, για τις γιορτές των Χριστουγέννων, μιας περιοχής του Βερολίνου για να μη θιχτούν, πάλι οι Μουσουλμάνοι.
Θυμηθείτε και όσα έχουν συζητηθεί για τους σταυρούς στις αίθουσες των σχολείων, αλλά και για τις μαντήλες των ανά τον κόσμο Μουσουλμάνων.
Και αναρωτηθείτε... Τι θα πει πολυπολιτισμικότητα και πως αυτή πρέπει να υποστηρίζεται από τους δημοκράτες; Σε τελική τι θα πει δημοκρατία; Είναι σίγουρο πως τα δημοκρατικά δικαιώματα σταματούν εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου όπως πολλοί διατείνονται; Στις περιπτώσεις που προαναφέραμε τίνος η δράση οριοθετείται και ποιος θέτει τα όρια; Και τελικά τίνος η ελευθερία περιορίζεται; Με άλλα λόγια ελευθερία είναι το να πράττεις ελεύθερα ή το να είσαι ελεύθερος να μην αφήνεις τον άλλο να πράττει;
Στο κόκκινο ερώτημα μπορούμε εύκολα να απαντήσουμε. Όλοι περιορίζονται. Τόσο αυτοί που οριοθετούν, όσο και αυτοί που οριοθετούνται. Ο αρχικός οριοθέτης, θα οριοθετηθεί στο μέλλον με χρήση της ίδιας του της λογικής. Ελευθερία δε μπορεί να ονομάζουμε τη δυνατότητα να θέτεις όρια στους υπόλοιπους σύμφωνα με τη δική σου αισθητική. Μια τέτοια εκδοχή, οδηγεί σε κοινωνίες φόβου και περιορισμού της έκφρασης. Και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όσα οι οπαδοί των πολυπολιτισμικών κοινωνιών υποστηρίζουν. Καμία συνάντηση πολιτισμών δεν είναι δυνατή απαγορεύοντας στους διαφορετικούς πολιτισμούς να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμη κι όταν δεν καταπατούν βασικούς νόμους του κράτους.
Από ποιους κινδυνεύουν οι κοινωνίες; Από αυτούς που εκφράζονται; Ή από αυτούς που ενοχλούνται από την ελεύθερη έκφραση και όσους την περιορίζουν; Οι υπέρμαχοι απολύσεων, σιωπής των καμπαναριών, παύσης στολισμών, απαγορεύσεων σταυρών, μαντήλων και σχηματισμού κουκκίδων στο κούτελο, δεν είναι σίγουρο αν έχουν στο μυαλό τους μια πιο δίκαια δημοκρατία. Το σίγουρο είναι πως οι πράξεις τους αντί να ελευθερώσουν σκλαβώνουν. Και σε τελική ανάλυση, όποιος πιστεύει πως κατέχει την αλήθεια, δε μπορεί να προσβάλλεται στη θέα τού ιδεολογικού ή θρησκευτικού αντιπάλου. Το φως στο τέλος κερδίζει τη μάχη. Αρκεί να του επιτρέψεις να έρθει σε επαφή με το σκοτάδι και να συνδιαλλαχτεί μαζί του. Διαφορετικά, ο μόνος που κερδίζει είναι ο Άρης και ο δορυφόρος του, ο Φόβος. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν. Σταυρός και ημισέληνος δίπλα-δίπλα κι ένα άγαλμα του Βούδα στη γωνία; Ελεύθερα σταυρουδάκια, μαντήλες και κουκκίδες; Ή μήπως μπούργκες σε άντρες γυναίκες και ομοφυλόφιλους προκειμένου να μη θίγεται κανείς από τις σεξουαλικές προτιμήσεις τού απέναντί του; Μήπως αύριο μαζί με την απόκρυψη του προσωπικού δεδομένου της θρησκείας υποχρεωθούμε να κρύβουμε και το φύλο μας ως άλλο προσωπικό δεδομένο προκειμένου να μην υπόκειται κανείς σε ρατσιστική -λόγω του φύλου του- αντιμετώπιση; Σίγουρα η τελευταία υπόθεση αν και κινείται στην ίδια λογική είναι λίγο τραβηγμένη, αλλά μήπως καταδεικνύει το γιατί η δημοκρατία σηκώνει τα χέρια της και βγάζει τα μάτια της;
Θα κλείσουμε με μια αναφορά σε μια σειρά περιοδικών μιας γνωστής καρικατούρας (ή αλλιώς κόμικ) με τον τίτλο "Κόναν, ο βάρβαρος". Οι ιστορίες εκτυλίσσονται σε μια πολύ παλιά φανταστική βάρβαρη εποχή, την Ιβοριανή. Ο εμπνευστής των ιστοριών που ζωντάνεψαν με εκπληκτικά σκίτσα, φαντάστηκε τον κόσμο κάπως έτσι:
- Όλοι κρατούσαν όπλο.
- Σφάζονταν με το παραμικρό.
- Σε όλο τον κόσμο υπήρχαν βασίλεια.
- Δημοκρατία πουθενά.
- Σεξισμός, πόνος, πόλεμος, μαγεία, τέρατα...
- Παντού, συνυπήρχαν άνθρωποι από διάφορες φυλές και θρησκείες.
- Κι όμως, μέσα σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, κανείς ποτέ δεν δεν έδειχνε να ενοχλείται από τη θρησκεία του διπλανού του, ή από λατρευτικές δραστηριότητες, εκτός κι αν αυτές αποτελούσαν θανάσιμη απειλή. Αντίθετα, συχνά ο βάρβαρος ήρωας συζητούσε απλά και όμορφα με κάποιον που πίστευε σε διαφορετικό από το δικό του θεό ανταλλάσσοντας ήρεμα απόψεις.
Με άλλα λόγια, πριν κάποιες δεκαετίες, ο συγγραφέας ιστοριών μιας βάρβαρης εποχής, τη φαντάστηκε δημοκρατικότερη από όσο φαντάζονται τις δυτικές κοινωνίες οι σημερινοί κρατούντες αυτές και σχεδιάζοντες το μέλλον τους. Και σίγουρα τη φαντάστηκε δημοκρατικότερη από τις μισαλλόδοξες κοινωνίες του παρελθόντος που πολέμησαν μεταξύ τους προσπαθώντας να μας σώσουν.
Τελικά τι απαντάμε; Συνύπαρξη και πολυχρωμία, ή ισοπέδωση και γκρίζο; Οι θρησκείες πάντως μοιάζει να έχουν ήδη απαντήσει. Και δυστυχώς, η εξουσία ακολουθεί στα ίδια μονοπάτια.
Καληνύχτα μας...
ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
Τι θα δείτε εδώ; Την απόλυση παρουσιάστριας στη Νορβηγία επειδή θίχτηκαν οι μουσουλμάνοι από το σταυρουδάκι που φορούσε. Κι επειδή στο μέλλον θα μπορούσε να γίνει αφορμή για έριδες. Συνεχίζοντας το προτεινόμενο σερφάρισμα, θα δείτε κι άλλα εδώ . Τη ματαίωση στολισμού, για τις γιορτές των Χριστουγέννων, μιας περιοχής του Βερολίνου για να μη θιχτούν, πάλι οι Μουσουλμάνοι.
Θυμηθείτε και όσα έχουν συζητηθεί για τους σταυρούς στις αίθουσες των σχολείων, αλλά και για τις μαντήλες των ανά τον κόσμο Μουσουλμάνων.
Και αναρωτηθείτε... Τι θα πει πολυπολιτισμικότητα και πως αυτή πρέπει να υποστηρίζεται από τους δημοκράτες; Σε τελική τι θα πει δημοκρατία; Είναι σίγουρο πως τα δημοκρατικά δικαιώματα σταματούν εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου όπως πολλοί διατείνονται; Στις περιπτώσεις που προαναφέραμε τίνος η δράση οριοθετείται και ποιος θέτει τα όρια; Και τελικά τίνος η ελευθερία περιορίζεται; Με άλλα λόγια ελευθερία είναι το να πράττεις ελεύθερα ή το να είσαι ελεύθερος να μην αφήνεις τον άλλο να πράττει;
Στο κόκκινο ερώτημα μπορούμε εύκολα να απαντήσουμε. Όλοι περιορίζονται. Τόσο αυτοί που οριοθετούν, όσο και αυτοί που οριοθετούνται. Ο αρχικός οριοθέτης, θα οριοθετηθεί στο μέλλον με χρήση της ίδιας του της λογικής. Ελευθερία δε μπορεί να ονομάζουμε τη δυνατότητα να θέτεις όρια στους υπόλοιπους σύμφωνα με τη δική σου αισθητική. Μια τέτοια εκδοχή, οδηγεί σε κοινωνίες φόβου και περιορισμού της έκφρασης. Και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όσα οι οπαδοί των πολυπολιτισμικών κοινωνιών υποστηρίζουν. Καμία συνάντηση πολιτισμών δεν είναι δυνατή απαγορεύοντας στους διαφορετικούς πολιτισμούς να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμη κι όταν δεν καταπατούν βασικούς νόμους του κράτους.
Από ποιους κινδυνεύουν οι κοινωνίες; Από αυτούς που εκφράζονται; Ή από αυτούς που ενοχλούνται από την ελεύθερη έκφραση και όσους την περιορίζουν; Οι υπέρμαχοι απολύσεων, σιωπής των καμπαναριών, παύσης στολισμών, απαγορεύσεων σταυρών, μαντήλων και σχηματισμού κουκκίδων στο κούτελο, δεν είναι σίγουρο αν έχουν στο μυαλό τους μια πιο δίκαια δημοκρατία. Το σίγουρο είναι πως οι πράξεις τους αντί να ελευθερώσουν σκλαβώνουν. Και σε τελική ανάλυση, όποιος πιστεύει πως κατέχει την αλήθεια, δε μπορεί να προσβάλλεται στη θέα τού ιδεολογικού ή θρησκευτικού αντιπάλου. Το φως στο τέλος κερδίζει τη μάχη. Αρκεί να του επιτρέψεις να έρθει σε επαφή με το σκοτάδι και να συνδιαλλαχτεί μαζί του. Διαφορετικά, ο μόνος που κερδίζει είναι ο Άρης και ο δορυφόρος του, ο Φόβος. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν. Σταυρός και ημισέληνος δίπλα-δίπλα κι ένα άγαλμα του Βούδα στη γωνία; Ελεύθερα σταυρουδάκια, μαντήλες και κουκκίδες; Ή μήπως μπούργκες σε άντρες γυναίκες και ομοφυλόφιλους προκειμένου να μη θίγεται κανείς από τις σεξουαλικές προτιμήσεις τού απέναντί του; Μήπως αύριο μαζί με την απόκρυψη του προσωπικού δεδομένου της θρησκείας υποχρεωθούμε να κρύβουμε και το φύλο μας ως άλλο προσωπικό δεδομένο προκειμένου να μην υπόκειται κανείς σε ρατσιστική -λόγω του φύλου του- αντιμετώπιση; Σίγουρα η τελευταία υπόθεση αν και κινείται στην ίδια λογική είναι λίγο τραβηγμένη, αλλά μήπως καταδεικνύει το γιατί η δημοκρατία σηκώνει τα χέρια της και βγάζει τα μάτια της;
Θα κλείσουμε με μια αναφορά σε μια σειρά περιοδικών μιας γνωστής καρικατούρας (ή αλλιώς κόμικ) με τον τίτλο "Κόναν, ο βάρβαρος". Οι ιστορίες εκτυλίσσονται σε μια πολύ παλιά φανταστική βάρβαρη εποχή, την Ιβοριανή. Ο εμπνευστής των ιστοριών που ζωντάνεψαν με εκπληκτικά σκίτσα, φαντάστηκε τον κόσμο κάπως έτσι:
- Όλοι κρατούσαν όπλο.
- Σφάζονταν με το παραμικρό.
- Σε όλο τον κόσμο υπήρχαν βασίλεια.
- Δημοκρατία πουθενά.
- Σεξισμός, πόνος, πόλεμος, μαγεία, τέρατα...
- Παντού, συνυπήρχαν άνθρωποι από διάφορες φυλές και θρησκείες.
- Κι όμως, μέσα σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, κανείς ποτέ δεν δεν έδειχνε να ενοχλείται από τη θρησκεία του διπλανού του, ή από λατρευτικές δραστηριότητες, εκτός κι αν αυτές αποτελούσαν θανάσιμη απειλή. Αντίθετα, συχνά ο βάρβαρος ήρωας συζητούσε απλά και όμορφα με κάποιον που πίστευε σε διαφορετικό από το δικό του θεό ανταλλάσσοντας ήρεμα απόψεις.
Με άλλα λόγια, πριν κάποιες δεκαετίες, ο συγγραφέας ιστοριών μιας βάρβαρης εποχής, τη φαντάστηκε δημοκρατικότερη από όσο φαντάζονται τις δυτικές κοινωνίες οι σημερινοί κρατούντες αυτές και σχεδιάζοντες το μέλλον τους. Και σίγουρα τη φαντάστηκε δημοκρατικότερη από τις μισαλλόδοξες κοινωνίες του παρελθόντος που πολέμησαν μεταξύ τους προσπαθώντας να μας σώσουν.
Τελικά τι απαντάμε; Συνύπαρξη και πολυχρωμία, ή ισοπέδωση και γκρίζο; Οι θρησκείες πάντως μοιάζει να έχουν ήδη απαντήσει. Και δυστυχώς, η εξουσία ακολουθεί στα ίδια μονοπάτια.
Καληνύχτα μας...
ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
- Με την πένα της ψυχής………... από Υπόγεια Τάξη
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΝΗ – ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ( ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΙ ΞΑΝΑ!) από AnnyraMath
- Εσείς μέχρι πού θα φτάνατε; από Μιχάλης
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το