ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΘEMAΤΟΛΟΓΙΑΣ ~ η σημασία του χαμόγελου ενός ξένου

Αν μπορούσατε να μου μιλήσετε αφού διαβάσετε το κείμενο (και μπορείτε δηλαδή, από τον χώρο των σχολίων παρακάτω) θα μου λέγατε “σιγά ρε φίλε, καλώς όρισες στην πραγματικότητα”. Δεν είναι πως δεν γνωρίζω την πραγματικότητα, ίσως μάλιστα την ξέρω πολύ καλύτερα από πολλούς από εσάς, από την καλή και την ανάποδη.

Όμως σήμερα αποφάσισα πως θέλω να μοιραστώ μαζί σας την διαφορά συναισθημάτων ανάλογα με το περιβάλλον που κάθε φορά σας βρίσκει. Για να το θέσω πιο πρακτικά, ας σκεφτούμε ένα συνοικιακό καφενείο. Από το πρωί μπορείς να ακούσεις όλων των ειδών τα κουτσομπολιά από τους θαμώνες που σε μεγάλο μερίδιο είναι άνθρωπο του τζόγου, του ποτού και άλλων καταχρήσεων. Ο καφές γίνεται σύντομα μπύρα, αργότερα τσικουδιά (εδώ στην Κρήτη) και καταλήγει σε ουίσκι. Ενδιάμεσα είναι μερικοί ξελιγωμένοι θαμώνες που συνεχώς προσπαθούν να “ρίξουν” την σερβιτόρα από το πρώην ανατολικό μπλοκ, άλλοτε μεθυσμένοι γεμάτοι βρώμα στο στόμα και τα ρούχα τους κι άλλοτε νηφάλιοι αλλά πολύ πονηροί που θέλουν να εκμεταλλευτούν κάθε στιγμή. Το πιάσατε το νόημα.

Είναι και ένας οικογενειακός φούρνος. Εκεί που μια κοπέλα με χαμόγελο σε υποδέχεται, γεμάτη καλοσύνη θα σε καλημερίσει σε ένα απόλυτα ήρεμο και ευγενικό περιβάλλον γεμάτο από μυρωδιές και ηρεμία. Δεν θα πάρεις ένα ψωμί, θα ευφρανθείς για την συναλλαγή σου και τα δύο λεπτά πολιτισμένης συνάντησης που είχες έναντι της ζούγκλας του προηγούμενου παραδείγματος.

Που θέλω να καταλήξω; Δεν με ενδιαφέρει το είδος της επιχείρησης και τελευταία (κόντρα στα οικονομικά δεδομένα της εποχής) ούτε η τιμή. Νομίζω πως αρχίζει να περνάει σε δεύτερη μοίρα ακόμα και η ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος/υπηρεσίας (έως ένα επιτρεπτό σημείο φυσικά, έτσι;). Εδώ και ένα εύλογο χρονικό διάστημα το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βλέπω ένα ευχάριστο, ευγενικό, πολιτισμένο και χαμογελαστό πρόσωπο που να με καλωσορίζει όταν το επισκέπτομαι, να χαμογελάει με το φιλικό πείραγμα που θα κάνω για να ενθαρρύνω το ζεστό κλίμα και να φανεί πως ευχαριστήθηκε που παραβρέθηκα εκεί για τη συναλλαγή μου. Σε αυτήν την εφιαλτική πραγματικότητα με βασικές ελλείψεις πολιτισμού στην συμπεριφορά του μέσου ανθρώπου, η αλληλεπίδραση αυτή όχι απλά με ευχαριστεί αλλά ακόμα και με ξεκουράζει! Και προσέξτε: Το χαμόγελο που θα εισπράξω από έναν ξένο είναι απείρως πιο πολύτιμο και χρήσιμο ή βοηθητικό από το αντίστοιχο ενός γνωστού μου προσώπου. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ