ΨΗΓΜΑΤΑ ΠNEΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ τελικά πόσο καλός (νομίζεις πως) είσαι;

αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας

από saint.gr

Και ιδού, κάποιος νομοδιδάσκαλος εσηκώθηκε και με τον σκοπόν να πειράξη τον Χριστόν και να αποδείξη εις αυτόν ότι δεν γνωρίζει τον νόμον του είπε· “διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιωνίαν ζωήν;” ²⁶ Ο Κυριος δε του είπε· “στον νόμον τι είναι γραμμένον; Πως αντιλαμβάνεσαι αυτό που διαβάζεις στον νόμον;” ²⁷ Ο νομικός δε αποκριθείς είπε· “στον νόμον είναι γραμμένον, να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην σου την δύναμιν και με όλον σου τον νουν. (Ολος δε ο ευατός σου, ο νους, η καρδία, η θέλησις, η δραστηριότης σου, το πνεύμα και το σώμα, να πλημμυρίζουν από την αγάπην προς τον Θεόν). Να αγαπάς δε και τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου”. ²⁸ Είπε δε προς αυτόν ο Κυριος· “πολύ ορθά απήντησες· έτσι να κάνης και θα κληρονομήσης την αιώνιον ζωήν”. ²⁹ Εντροπιασμένος ο νομικός διότι εφάνηκε εις τα μάτια των άλλων ότι δια ζήτημα πολύ γνωστόν ηρώτησεν τον Χριστόν, ηθέλησε να δικαιολογηθή και είπε προς τον Ιησούν· “και ποιός είναι ο πλησίον μου, που πρέπει να αγαπώ σαν τον ευατόν μου;” ³⁰ Επήρε δε ο Ιησούς, εξ αφορμής αυτής της ερωτήσεως, πάλιν τον λόγον και είπε την παραβολήν· “Ενας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ εις την Ιεριχώ και έπεσε εις τα χέρια ληστών, οι οποίοι, αφού του επήραν τα χρήματα, τον εγύμνωσαν, τον επλήγωσαν και έφυγαν, αφήσαντες αυτόν μισοπεθαμένον. ³¹ Κατά σύμπτωσιν ένας ιερεύς κατέβαινε στον δρόμον εκείνον και, μολονότι είδε τον τραυματίαν, τον επροσπέρασε, χωρίς να του δώση καμμίαν βοήθειαν. ³² Το ίδιο και κάποιος Λευΐτης, όταν έφθασε στο μέρος εκείνο, επλησίασε τον πληγωμένον, τον είδε, αλλά τον επροσπέρασε ασυγκίνητος. ³³ Ενας όμως Σαμαρείτης, ο όποιος περνούσε από τον δρόμον εκείνον, ήλθε στο μέρος, όπου κατέκειτο μισοπεθαμένος ο τραυματίας, τον είδε και τον εσπλαγχνίσθηκε. ³⁴Επλησίασε κοντά του, έδεσε με προσοχήν πολλήν τα τραύματά του, αφού προηγουμένως τα έπλυνε και τα άλειψε μα λάδι και κρασί, τον ανέβασεν στο ζώον του, τον επήγε εις κάποιο πανδοχείον και τον επεριποιήθηκε ο ίδιος. ³⁵ Την άλλην δε ημέρα εβγήκεν από το δωμάτιον του τραυματίου, όπου είχε διανυκτερεύσει, έβγαλε δύο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχον και του είπε· Περιποιήσου τον, με όσην επιμέλειαν ημπορείς. Και ο,τι εξοδέψεις παραπάνω, εγώ, όταν επιστρέψω από την πατρίδα μου, θα σου το πληρώσω σαν προσωπικόν μου χρέος. ³⁶ Λοιπόν, ηρώτησε τότε ο Κυριος τον νομοδιδάσκαλον, ποιός από τους τρεις αυτούς νομίζεις, ότι εφάνηκε πραγματικός πλησίον και αδελφός δια τον άνθρωπον αυτόν, που είχε πέσει στα χέρια των ληστών;” ³⁷ Εκείνος δε είπε· “αυτός που έκαμε πράξιν ευσπλαγχνίας και αγάπης προς εκείνον”. Είπε λοιπόν εις αυτόν ο Ιησούς· “πήγαινε και συ και πράττε όμοια με αυτόν. (Κανε το καλόν με αγάπην προς όλους, είτε Ιουδαίοι είναι είτε Σαμαρείται είτε φίλοι είτε εχθροί”).

Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη είναι μία από τις γνωστές και ευρέως διαδεδομένη σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Αν το σκεφτείτε, η ιστορία απλά διδάσκει δύο πράγματα.

1. Αφενός το προφανές, το αυτονόητο και το εσχάτως όχι δεδομένο. Το καλό! Πόσοι από εμάς το κάνουμε; Πόσοι από εμάς, διακόπτουμε τον πιεσμένο χρόνο μας, ξεφεύγουμε από το σφιχτό πρόγραμμα μας για ένα απρόοπτο κάποιου συνανθρώπου μας; Πόσες φορές τον βοηθάμε ίσως χάνοντας κάτι από την δική μας ημέρα; Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι έχουν την καλή προαίρεση να βοηθήσουν, όταν βρεθούν ενώπιο σε ένα σχετικό περιστατικό βιάζονται, έχουν ήδη καθυστερήσει ή απλά δεν προλαβαίνουν να βγουν εκτός προγράμματος. Σκεφτείτε το: Τελικά ίσως δεν κάνουμε καν το καλό! Μπορεί να μην είμαστε κακοί άνθρωποι, να μην βλάπτουμε τον άλλο, να μην ζούμε εις βάρος του, αλλά δεν κάνουμε την υπέρβαση να δώσουμε από το υστέρημα του χρόνου μας. Αυτό πόσο κοντά μας φέρνει στην αιώνια ζωή σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κυρίου;
2. Το δεύτερο αφορά τον δέκτη της βοήθειας. Πόσο ικανοί είμαστε στο να μην είμαστε επιλεκτικοί στην προσφορά της βοήθειας μας; Αν δούμε έναν γνωστό να ψάχνει για ταξί ενώ οδηγούμε, είναι πολύ πιθανό (αλλά όχι σίγουρο) να προσφερθούμε να τον μεταφέρουμε εμείς. Αν το ίδιο γίνει με έναν άγνωστο; Αντίστοιχα αν ένας φίλος βρεθεί τραυματισμένος τυχαία θα τον βοηθήσουμε χωρίς σκέψη. Θα κάνουμε το ίδιο και με έναν άγνωστο; Με έναν ξένο; Με έναν αποδεδειγμένα αντίπαλό μας (π.χ. φοράει τη φανέλα αντίπαλης ομάδας ή διακριτικά αντίπαλου πολιτικού κόμματος);

Ο Χριστός στην παραβολή Του, χρησιμοποίησε μία παραβολή για κάτι πάρα πολύ απλό. Μελετώντας το λίγο όμως, παρατηρήσαμε πως τελικά μάλλον τίποτα δεν είναι προφανές. Ούτε καν η στοιχειώδης καλοσύνη. +Yanni Spiridakis