Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".
από: Positive Thinking Greece
τίτλος: Review of the year (η καταχώρηση συνοδεύεται από εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό που συνοδεύει την αξιολόγηση της ανάρτησης)
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι, για να πω ότι το 2013 δεν θέλω να το θυμάμαι, θέλω να φύγει και όμοιό του να μην υπάρξει ξανά. Όπως και το 2012. Πως γίνεται μέσα σε ένα μόνο έτος να μεγαλώνεις απότομα, να αλλάζουν οι προτεραιότητές σου και να αλλάζεις στάση ζωής ακόμα περισσότερο; Κι όμως γίνεται, ακόμα και μέσα σε έναν μήνα. Ενός κακού μύρια έπονται λένε.. Ενός καλού άραγε;
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι δεν θα μεταφέρω σε άλλους τις αρνητικές μου εμπειρίες, τα ζόρια και τις στεναχώριες. Μόνο οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι, θα ακούν τις σκοτεινές μου σκέψεις, θα με βλέπουν για λίγο πεσμένη ψυχολογικά αλλά δεν θα επηρεαστούν γιατί γνωρίζουν ότι σύντομα θα ξαναβρώ το φως μέσα στο σκοτάδι. Στον υπόλοιπο κόσμο, θα μεταδίδω μόνο όσα μπορούν να του δώσουν έμπνευση, κίνητρα, δύναμη, ιδέες γιατί διαφορετικά δεν έχει νόημα κατά την δική μου γνώμη. Αν τριγυρνάμε γύρω από τα προβλήματα και δεν εστιάζουμε αλλού, πως θα νιώσουμε τις χαρές της ζωής; Πως θα μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον, όσα πραγματικά μας χρειάζονται;
Μέσα σε ένα αφόρητα δύσκολο έτος, δεν μπορεί να μην υπήρξαν έστω και λίγες καλές στιγμές. Υπήρξαν, αχάριστοι δεν είμαστε ούτε ήμασταν ποτέ. Αν θεωρούμε τον εαυτό μας άτυχο, θα εμποδίζουμε την τύχη να έρθει προς το μέρος μας. Αν δεχτούμε τα χτυπήματα σαν δοκιμασίες, τελικά ίσως και να είμαστε τυχεροί. Γιατί έτσι ανακαλύψαμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, ποιες είναι οι δυνατότητές μας, τι μας ταιριάζει και δεν σκορπιζόμαστε ανώφελα. Η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι άνθρωποι, με μεγαλύτερη κατανόηση και ενσυναίσθηση. Κι ας κάνουμε λάθη συνεχώς.. κι ας αποτυχαίνουμε. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούμε..
Ο καθένας που συναντάς, δίνει την δική του μάχη
για την οποία δεν γνωρίζεις τίποτα.
Να έχεις καλοσύνη.
Πάντα.
Με χρονολογική σειρά ξεχωρίζω το ταξίδι μας με αεροπλάνο στην Θεσσαλονίκη.. Δύο μήνες μετά την περιπέτεια υγείας του αρραβωνιαστικού μου που κινδύνεψε η ζωή του. Μας έδωσε γερά μαθήματα ζωής αυτό το τραγικό συμβάν και δεν το βάλαμε κάτω. Αντιθέτως πετάξαμε ψηλά.. πάνω από τα σύννεφα.. ;)
σημειωτέον ότι φοβάμαι πολύ τα αεροπλάνα..
και τα ύψη.. Έμαθα όμως να τα αντιμετωπίζω
και αυτά.. Όλα μια ιδέα είναι..
Oι ατελείωτες βόλτες μας..
από τα λίγα θετικά του να μην έχεις αυτοκίνητο..
Οι περισσότεροι οδηγοί βαριούνται να περπατάνε,
να ανακαλύπτουν και χάνουν την μισή τους μέρα
στην κίνηση και στο παρκάρισμα.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Αθήνα και στην Αίγινα.
Λίγο χιόνι, λίγο θέατρο, λίγο συναυλία..
Είχαμε αποχωρισμούς αλλά και αφίξεις..
Είχαμε τραγικά γεγονότα αλλά και
όμορφες στιγμές οικογενειακές.
Είχαμε επιστροφές σε φιλίες, ξεκίνημα νέων και διακοπή
σε άλλες.. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Είχαμε προβληματισμούς και στιγμές έμπνευσης. Αφιερώματα σε βιβλία, ταινίες, αληθινές ιστορίες.. Για πρώτη φορά δημοσίευσα τις απόπειρες που έκανα σε ιστορίες μικρού μήκους και παρόλο που δεν ήταν κάτι τρομερό εσείς τις αγκαλιάσατε και με ενθαρρύνατε να συνεχίσω! Είχαμε την στήλη Φιλοξενία, που δημιουργήθηκε αυθόρμητα ύστερα από ένα e-mail αναγνώστριας που έλαβα και θέλησα να την φιλοξενήσω και να την ενθαρρύνω να δημιουργήσει το δικό της blog.. Με μεγάλη μου χαρά, είδα πως κι άλλα blogs ακολούθησαν αυτή την ιδέα και ξεκίνησαν την ίδια στήλη στα δικά τους ιστολόγια! Το Ημερολόγιο Αισιοδοξίας που ταξιδεύει από το καλοκαίρι και θα συνεχίσει μέχρι το 2014 σε δύο λευκώματα για να χωρέσουν όλοι οι συμμετέχοντες.. Και φυσικά πολλά παιχνίδια για να ξεχνιόμαστε από την σκληρή καθημερινότητα!
Τελικά υπήρχαν μέσα σε μία άσχημη χρονιά, αρκετές ξεχωριστές στιγμές.. Έμαθα να ζω με μικρές μόνιμες παθήσεις που κάποτε με αποσυντόνιζαν αλλά τώρα τις αποδέχτηκα και τις αντιμετωπίζω με περισσότερη ηρεμία, προσοχή και χιούμορ. Ανακάλυψα με τι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά στην ζωή μου γιατί αυτό που σπουδάσαμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να μας προσφέρει μία καλή ποιότητα ζωής.. Μπορεί όμως να αποτελέσει την γέφυρα, μαζί με άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες για να φτάσεις τον στόχο σου, να κάνεις αυτό που σε γεμίζει με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα.
Last but not least.. Οι άνθρωποι που γνώρισα, γνωρίζω και θα γνωρίζω μέσα από το blogging. Δεν έχω λόγια για να σας εκφράσω την χαρά μου, την συγκίνηση και την τιμή που μου κάνετε όχι μόνο με τα σχόλιά σας αλλά και με τα υπέροχα προσωπικά μηνύματα που μου στέλνετε.. Μπορεί στην πορεία να μην ταιριάζουμε όλοι με όλους.. Όμως με μερικούς αισθάνομαι μεγάλη οικειότητα,τηλεπάθεια και κοινή νοοτροπία και πιστεύω πως θα εξελιχθεί πολύ όμορφα στο προσεχές μέλλον..
Αυτές τις ημέρες έψαχνα να βρω μέρη που θα με κάνουν να νιώσω τα Χριστούγεννα και ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Πως τα Χριστούγεννα τα έχουμε μέσα μας.. Όλοι οι στολισμοί, τα φωτάκια, τα καρουζέλ κλπ κλπ.. είναι απλώς συνοδευτικά. Την μαγεία εμείς την έχουμε, στην ψυχή μας και χρειάζεται να την εκφράζουμε όχι μόνο στις γιορτές αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο..
It is Christmas in the heart that puts Christmas in the air..
Καλά Χριστούγεννα με πνευματική & σωματική υγεία,
γαλήνη και δημιουργικότητα!!
Την αγάπη μου σε όλους..
Φιλιά!!
ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι, για να πω ότι το 2013 δεν θέλω να το θυμάμαι, θέλω να φύγει και όμοιό του να μην υπάρξει ξανά. Όπως και το 2012. Πως γίνεται μέσα σε ένα μόνο έτος να μεγαλώνεις απότομα, να αλλάζουν οι προτεραιότητές σου και να αλλάζεις στάση ζωής ακόμα περισσότερο; Κι όμως γίνεται, ακόμα και μέσα σε έναν μήνα. Ενός κακού μύρια έπονται λένε.. Ενός καλού άραγε;
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι δεν θα μεταφέρω σε άλλους τις αρνητικές μου εμπειρίες, τα ζόρια και τις στεναχώριες. Μόνο οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι, θα ακούν τις σκοτεινές μου σκέψεις, θα με βλέπουν για λίγο πεσμένη ψυχολογικά αλλά δεν θα επηρεαστούν γιατί γνωρίζουν ότι σύντομα θα ξαναβρώ το φως μέσα στο σκοτάδι. Στον υπόλοιπο κόσμο, θα μεταδίδω μόνο όσα μπορούν να του δώσουν έμπνευση, κίνητρα, δύναμη, ιδέες γιατί διαφορετικά δεν έχει νόημα κατά την δική μου γνώμη. Αν τριγυρνάμε γύρω από τα προβλήματα και δεν εστιάζουμε αλλού, πως θα νιώσουμε τις χαρές της ζωής; Πως θα μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον, όσα πραγματικά μας χρειάζονται;
Μέσα σε ένα αφόρητα δύσκολο έτος, δεν μπορεί να μην υπήρξαν έστω και λίγες καλές στιγμές. Υπήρξαν, αχάριστοι δεν είμαστε ούτε ήμασταν ποτέ. Αν θεωρούμε τον εαυτό μας άτυχο, θα εμποδίζουμε την τύχη να έρθει προς το μέρος μας. Αν δεχτούμε τα χτυπήματα σαν δοκιμασίες, τελικά ίσως και να είμαστε τυχεροί. Γιατί έτσι ανακαλύψαμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, ποιες είναι οι δυνατότητές μας, τι μας ταιριάζει και δεν σκορπιζόμαστε ανώφελα. Η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι άνθρωποι, με μεγαλύτερη κατανόηση και ενσυναίσθηση. Κι ας κάνουμε λάθη συνεχώς.. κι ας αποτυχαίνουμε. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούμε..
Ο καθένας που συναντάς, δίνει την δική του μάχη
για την οποία δεν γνωρίζεις τίποτα.
Να έχεις καλοσύνη.
Πάντα.
Με χρονολογική σειρά ξεχωρίζω το ταξίδι μας με αεροπλάνο στην Θεσσαλονίκη.. Δύο μήνες μετά την περιπέτεια υγείας του αρραβωνιαστικού μου που κινδύνεψε η ζωή του. Μας έδωσε γερά μαθήματα ζωής αυτό το τραγικό συμβάν και δεν το βάλαμε κάτω. Αντιθέτως πετάξαμε ψηλά.. πάνω από τα σύννεφα.. ;)
σημειωτέον ότι φοβάμαι πολύ τα αεροπλάνα..
και τα ύψη.. Έμαθα όμως να τα αντιμετωπίζω
και αυτά.. Όλα μια ιδέα είναι..
Oι ατελείωτες βόλτες μας..
από τα λίγα θετικά του να μην έχεις αυτοκίνητο..
Οι περισσότεροι οδηγοί βαριούνται να περπατάνε,
να ανακαλύπτουν και χάνουν την μισή τους μέρα
στην κίνηση και στο παρκάρισμα.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Αθήνα και στην Αίγινα.
Λίγο χιόνι, λίγο θέατρο, λίγο συναυλία..
Είχαμε αποχωρισμούς αλλά και αφίξεις..
Είχαμε τραγικά γεγονότα αλλά και
όμορφες στιγμές οικογενειακές.
Είχαμε επιστροφές σε φιλίες, ξεκίνημα νέων και διακοπή
σε άλλες.. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Είχαμε προβληματισμούς και στιγμές έμπνευσης. Αφιερώματα σε βιβλία, ταινίες, αληθινές ιστορίες.. Για πρώτη φορά δημοσίευσα τις απόπειρες που έκανα σε ιστορίες μικρού μήκους και παρόλο που δεν ήταν κάτι τρομερό εσείς τις αγκαλιάσατε και με ενθαρρύνατε να συνεχίσω! Είχαμε την στήλη Φιλοξενία, που δημιουργήθηκε αυθόρμητα ύστερα από ένα e-mail αναγνώστριας που έλαβα και θέλησα να την φιλοξενήσω και να την ενθαρρύνω να δημιουργήσει το δικό της blog.. Με μεγάλη μου χαρά, είδα πως κι άλλα blogs ακολούθησαν αυτή την ιδέα και ξεκίνησαν την ίδια στήλη στα δικά τους ιστολόγια! Το Ημερολόγιο Αισιοδοξίας που ταξιδεύει από το καλοκαίρι και θα συνεχίσει μέχρι το 2014 σε δύο λευκώματα για να χωρέσουν όλοι οι συμμετέχοντες.. Και φυσικά πολλά παιχνίδια για να ξεχνιόμαστε από την σκληρή καθημερινότητα!
Τελικά υπήρχαν μέσα σε μία άσχημη χρονιά, αρκετές ξεχωριστές στιγμές.. Έμαθα να ζω με μικρές μόνιμες παθήσεις που κάποτε με αποσυντόνιζαν αλλά τώρα τις αποδέχτηκα και τις αντιμετωπίζω με περισσότερη ηρεμία, προσοχή και χιούμορ. Ανακάλυψα με τι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά στην ζωή μου γιατί αυτό που σπουδάσαμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να μας προσφέρει μία καλή ποιότητα ζωής.. Μπορεί όμως να αποτελέσει την γέφυρα, μαζί με άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες για να φτάσεις τον στόχο σου, να κάνεις αυτό που σε γεμίζει με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα.
Last but not least.. Οι άνθρωποι που γνώρισα, γνωρίζω και θα γνωρίζω μέσα από το blogging. Δεν έχω λόγια για να σας εκφράσω την χαρά μου, την συγκίνηση και την τιμή που μου κάνετε όχι μόνο με τα σχόλιά σας αλλά και με τα υπέροχα προσωπικά μηνύματα που μου στέλνετε.. Μπορεί στην πορεία να μην ταιριάζουμε όλοι με όλους.. Όμως με μερικούς αισθάνομαι μεγάλη οικειότητα,τηλεπάθεια και κοινή νοοτροπία και πιστεύω πως θα εξελιχθεί πολύ όμορφα στο προσεχές μέλλον..
Αυτές τις ημέρες έψαχνα να βρω μέρη που θα με κάνουν να νιώσω τα Χριστούγεννα και ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Πως τα Χριστούγεννα τα έχουμε μέσα μας.. Όλοι οι στολισμοί, τα φωτάκια, τα καρουζέλ κλπ κλπ.. είναι απλώς συνοδευτικά. Την μαγεία εμείς την έχουμε, στην ψυχή μας και χρειάζεται να την εκφράζουμε όχι μόνο στις γιορτές αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο..
It is Christmas in the heart that puts Christmas in the air..
Καλά Χριστούγεννα με πνευματική & σωματική υγεία,
γαλήνη και δημιουργικότητα!!
Την αγάπη μου σε όλους..
Φιλιά!!
ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
- Τα φοβερά Χριστούγεννα από Μιχάλης
- Φίλοι και Χριστούγεννα από πιτσιρίκος
- Ένας χρόνος μας αποχαιρετά... από Kalli's blog
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ευχαριστούμε πολύ για την τόσο θερμή ανταπόκρισή σας! Χαιρόμαστε πολύ που σας άρεσε το άρθρο! Ευχόμαστε τα καλύτερα και ακόμη καλυτερότερα για το νέο έτος!
ΑπάντησηΔιαγραφήη ανταπόκριση είναι απλά αναγνώριση!
ΔιαγραφήΕύχομαι ότι καλύτερο για τη νέα χρονιά σε δημιουργικότητα και εμπνεύσεις
Όταν το έγραφα πραγματικά δεν περίμενα τόση ανταπόκριση.. και ειδικά βράβευση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένας γενικός απολογισμός, σίγουρα υπάρχουν πολλά προσωπικά θέματα που δεν μπορούν να δημοσιευτούν και δεν πρέπει.. Μέσα από αυτά που ανέφερα ελπίζω κάποιοι άνθρωποι που έχουν περάσει ή περνάνε παρόμοιες δυσκολίες να βρουν την δύναμη να τα αντιμετωπίζουν με άλλη νοοτροπία..
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ και δημοσίως που μου κάνεις τόσο συχνά την τιμή να με βραβεύεις!
Εύχομαι η νέα χρονιά να σε γεμίσει μόνο υγεία, χαρές και όσα επιθυμείς!!
όπως αναφέρω παραπάνω, η ανταπόκριση είναι απλά αναγνώριση.
ΔιαγραφήΈχουμε πολύ καλές "πένες" και τα ιστολόγια είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να τις αναδεικνείουμε και μάλιστα μέσα από την έκφραση.
Η στήλη στην οποία ανήκεις από χθες, περιλαμβάνει μερικά από τα κορυφαία ιστολόγια της Ελλάδας και με τα οποία συναναστρέφομαι (ή... όχι) εδώ και χρόνια.
Η τιμή λοιπόν, δική μου!