Είμαι πάλι προετοιμασμένος για τα μηνύματα που θα λάβω (όπως συνηθίζεται όταν προκαλώ) γράφοντας τα παρακάτω. Δεν είναι ούτε του χαρακτήρα μου, ούτε το συνηθίζω, όμως ο θάνατος του μικρού κοριτσιού από τη Σερβία από αναθυμιάσεις, μου κόστισε. Μου προκάλεσε αυτό το –ξέρεις- σφίξιμο στο στομάχι. Καθημερινά ακούω για παιδάκια που σκοτώνονται, για νέους που χάνουν την ζωή τους στην άσφαλτο ή αλληλοπυροβολούνται και πάει λέγοντας. Αυτό το κοριτσάκι όμως με ανάγκασε να μην προσπεράσω την επικαιρότητα (όπως συνηθίζω) όταν γύρισα σπίτι μου. Γιατί να μην προλάβει αυτό το κοριτσάκι να ανοίξει την πόρτα να μπει λίγος (κρύος) αέρας; Γιατί να πεθάνει; Πάω στοίχημα πως αύριο την περίμεναν οι φίλες της στο σχολείο και πως το σαββατοκύριακο είχαν σχεδιάσει να πάνε βόλτα ή να χαζέψουν στο youtube. Ότι τέλος πάντων κάνουν τα παιδιά της ηλικίας τους.
Ύστερα το σκέφτηκα λίγο. Κακώς το συγκεκριμένο μόνο γεγονός, μου κόστισε τόσο πολύ. Χωρίς να υπάρχει λογική εξήγηση, μου ήρθε ασυνείδητα μία άλλη εικόνα από την συγκεκριμένη ημέρα του γεγονότος. Είχα πάει στην τράπεζα να πληρώσω κάποιο δάνειο. Ήταν αρχές του μήνα και οι ουρά των συνταξιούχων ήταν τεράστια. Ενδιάμεσα ήμουν εγώ και μερικοί ακόμα νέοι άνθρωποι που παρατήρησα πως μόλις φτάσανε στο ταμείο, πλήρωσαν όπως κι εγώ.
Τώρα συνέδεσα τις δύο αυτές εμπειρίες μου. Σκέφτηκα: “Βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο. Έναν οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο. Οι νέοι πληρώνουν και οι γέροι πληρώνονται. Οι νέοι ξεπουλιούνται και σβήνουν κάθε κοινωνική ελπίδα για το μέλλον, ίσα για να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων και της εφορίας. Όπως καταθέτουν τα λεφτά, αυτά πάνε στις τσέπες των συνταξιούχων”.
Ποιοι είναι οι συνταξιούχοι; Είναι αυτοί που έζησαν κατοχή, δικτατορία, που μόχθησαν για την Ελλάδα που (μάλλον) πλήρωναν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και σήμερα δικαιούνται να πληρώνονται από το κράτος. Όμως δεν το βλέπετε; Η Ελλάδα γέρασε. Ο πληθυσμός της τείνει να έχει περισσότερους συνταξιούχους απ’ ότι ενεργούς πολίτες. Σημειώστε δε, ότι πολλοί από αυτούς βγήκαν στην σύνταξη σε ηλικία πολύ νέα, εξαιτίας μερικών βλακωδών νόμων περί πρόωρης σύνταξης, παραθυράκια κλπ. Στην πλειοψηφία τους αυτοί οι… συνταξιούχοι εργάζονται αδήλωτοι ή απασχολούνται σε πόστα που κάποιος νέος θα μπορούσε να εργαστεί.
Το κείμενο αυτό είναι θεωρητικό. Προφανώς δεν εννοώ πως πρέπει να σκοτώσουμε τους ηλικιωμένους για να γλιτώσουμε τις συντάξεις, όμως σε απόλυτες τιμές τα λεφτά των συντάξεων φρενάρουν την πρόοδο της Ελλάδας και την εξέλιξη των νέων της. Επειδή είναι όντως θεωρητικό το κείμενο, μπορώ να γράψω πως αντί να σκοτωθεί το κοριτσάκι εκείνο, θα προτιμούσα να πεθάνει ένας γέρος. Πρακτικά, αυτό δε θα αποτελούσε κριτήριο ή θέμα προς επιλογή, όμως θεωρητικά… έτσι νοιώθω. Οι γέροι σκοτώνουν τους νέους.
Υ.Γ. έχω την αίσθηση πως ο σημερινός προβληματισμός μου είναι από τους πιο κακογραμμένους στα 7,5 χρόνια του yannidakis. Ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό, αλλά… +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
Καλησπέρα.. Καταλαβαίνω την φόρτισή σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχω αισθανθεί όταν άπειρες φορές έχω ακούσει για τροχαία δυστυχήματα που προκαλούν ηλικιωμένοι σε νέα παιδιά, ενώ θα έπρεπε να τους έχει αφαιρεθεί η άδεια οδήγησης..
Απλώς μην γίνουμε τόσο σκληροί γιατί όσο και αν φταίνε που βολεύτηκαν και μας έφτασαν εδώ, θύματα είναι και αυτοί. Μίζερη ζωή ζουν όσοι παίρνουν απλώς την σύνταξη και δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Εγώ τρελαίνομαι όταν βλέπω τέτοιους ανθρώπους.. Και ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος αλλά παίζει πρωτάθλημα μπιλιάρδο (όχι ότι είναι κάτι αλλά ζει σαν νέος άνθρωπος, αυτό θέλω να πω) Επίσης με τρελαίνει όταν ηλικιωμένοι ή και μέσης ηλικίας μου λένε "εσείς τώρα ό,τι κάνετε.. από εσάς περιμένουμε.." Ε όχι..
Άρα; Μοιράζεσαι την οργή μου..
ΔιαγραφήΑν αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο ζωής, πρέπει να γνωρίζουν πως έφτασαν σε αυτό μετά από τις δικές τους επιλογές. Πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, ότι βιώνουμε είναι αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών.
Αυτοί λοιπόν πληρώνουν τα λάθη τους.
Εμείς;
Εμείς είμαστε νέοι και πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να δημιουργήσουμε συνθήκες αξιοπρέπειας. Η διαφορά είναι ότι εμείς πρέπει να διορθώσουμε και τα λάθη τους. Ακόμα κι έτσι, θα το προσπαθήσουμε. Εμείς που ανήκουμε στην παραγωγική τάξη. Τα παιδιά όμως (για να έρθω και στα του κειμένου) δεν έχουν προλάβει ακόμα να έχουν συμμετοχή σε αυτήν την μάχη. Το μόνο που μπορεί να τους συμβεί, είναι να γευτούν τις συνέπειές της, όπως το να πεθάνουν από τις αναθυμιάσεις...
Ναι συμφωνώ μαζί σου!
ΔιαγραφήΚαι θεωρώ τραγικό το γεγονος ότι εμείς καλούμαστε να τα διορθώσουμε όλα τα λάθη τους.
Αλλά ναι τα παιδιά ειδικά είναι τα πιο άδικα θύματα της υπόθεσης. Αναρωτιέμαι πως κάποιοι κοιμούνται τα βράδυα.
Όλα καλά αλλά έκανες ένα λάθος. Τα λεφτά δεν πάνε στις τσέπες των συνταξιούχων. Πάνε στις τσέπες των κυβερνώντων και των συν αυτώ. Τα ταμεία που κάποτε είχαν τεράστια χρηματικά ποσά καταληστεύθηκαν με το χρηματιστήριο και τις ρεμούλες. Παράδειγμα το ΝΑΤ που είχε εισφορές σε συνάλλαγμα (λίρες αγγλίας, δολάρια κλπ). Κάποτε στην δεκαετία του 70 νομίζω έδωσαν μεγάλα δάνεια σε εφοπλιστές. Φυσικά από τότε δεν επεστράφη δραχμή και έτσι το ταμείο βούλιαξε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεχνάς το δισεκατομμύριο που έφαγε ο διευθυντής του ΙΚΑ που στο τέλος αυτοκτόνησε (προφανώς τον αυτοκτόνησαν αλλά άντε να το αποδείξεις).
Μην ξεχνάς επίσης το ρηθέν υπό του μεγάλου καταστροφέα της Ελλάδας, του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τον Κουτσόγιωργα είπε το ανατριχιαστικό και εξευτελιστικό, που θα έπρεπε να έχει προκαλέσει επανάσταση: «Είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!». Και το ποσόν ήταν τότε σε πανίσχυρες για τα Βαλκάνια δραχμές.
Όσο για το ότι την πληρώνουν οι νέοι είναι απόλυτα φυσικό. Είναι δυστυχώς κυριολεκτικά νόμος της φύσης.
Και τέλος προφανώς και εγώ θα προτιμούσα να πεθάνει ένας άχρηστος γέρος αντί ένας νέος. Γλυτώνουμε πολύ περισσότερα από μία απλή σύνταξη.
Καταπληκτικό σχόλιο. Καταλήγεις σε αυτό που καταλήγω.
ΔιαγραφήΣυμπεραίνεις -συμφωνώ- κάτι απόλυτο φυσικό.
Επιχειρηματολογείς με παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι ανήκουν στην γενιά που έχω στο στόχαστρο στο κείμενο μου αυτό.