μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους
Καλή σας μέρα και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα που θα αγγίξουμε είναι αυτό της επικοινωνίας των γονιών με τα έφηβα παιδιά τους. Το έναυσμα για την σημερινή θεματολογία προέκυψε από την επίσκεψη της μητέρας ενός έφηβου κοριτσιού στο γραφείο μας με σκοπό την συμβουλευτική καθοδήγηση της σε σχέση με την κόρη της.
Η μητέρα αυτή νέα σε ηλικία ήρθε στην υπηρεσία φανερά προβληματισμένη και απελπισμένη θα έλεγα. «Έχω σοβαρό πρόβλημα με την κόρη μου, δεν μπορώ να την μαζέψω με τίποτα και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά».
Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας για να περιγράψει αυτό που της συμβαίνει. Φυσικά όμως για να την βοηθήσουμε έπρεπε να μάθουμε πολλά περισσότερα για την οικογενειακή και οικονομική της κατάσταση και φυσικά για την κόρη της η οποία φάνηκε να την έχει προβληματίσει αρκετά.
Μετά την λήψη του κοινωνικού ιστορικού που ακολούθησε τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Η κόρη ετών 16 είναι ένα όμορφο και έφηβο κορίτσι το οποίο τον τελευταίο χρόνο δεν ασχολείται με τίποτα άλλο πέρα από την εμφάνιση της, της φίλες της και το αγόρι της το οποίο είναι μεγαλύτερο σε ηλικία κατά 4 χρόνια. Η Κ. (κόρη) δεν φαίνεται να ασχολείται καθόλου με το διάβασμα της και κάνει πολλές απουσίες από το σχολείο. Περνάει πάρα πολλές ώρες με το αγόρι της στο σπίτι του και δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει να γυρίζει στο δικό της σπίτι. Όταν έρχεται στο σπίτι για να φάει, να κάνει μπάνιο ή για να αλλάξει ρούχα, έχει πάντοτε νεύρα και δεν σηκώνει κουβέντα σε οποιαδήποτε παρατήρηση που μπορεί να της κάνει η μητέρας της. Πολλές φορές θυμώνει τόσο που μπορεί να οδηγηθεί σε χειροδικία εναντίον της ή αρχίζει τις απειλές ότι θα φύγει από το σπίτι και δεν θα ξαναγυρίσει. Άλλες φορές δείχνει την ζήλια της απέναντι στην μητέρα της αν η δεύτερη βγει με φίλες. Παρόλο που η Κ. δείχνει αυτή την συμπεριφορά στο σπίτι έξω από αυτό είναι πολύ ευγενική και δεν προκαλεί το παραμικρό θέμα στο σχολείο ή στο σπίτι του αγοριού της. Αφού λοιπόν το γενικότερο κλίμα στο σπίτι είναι πολύ έντονο η μητέρα έχει οδηγηθεί στην απόφαση πως αν η κόρη της είναι ευτυχισμένη έξω από το σπίτι με το αγόρι της ίσως να είναι καλό να μείνει μαζί του. Σας φαίνεται παράλογη λύση;
Για να δούμε στην συνέχεια. Όσον αφορά την οικογένεια της Κ. οι γονείς της έχουν χωρίσει όταν η ίδια ήταν 8 χρονών. Ο πατέρας μετακόμισε σε άλλη πόλη και δεν έχει επικοινωνία με τα παιδιά του. Πολύ σπάνια μιλάνε με την μητέρα στο τηλέφωνο και αυτό για οικονομικά ζητήματα κυρίως. Έχει έναν μικρότερο αδερφό με τον οποίο βέβαια δεν ασχολείται και ιδιαίτερα. Η επικοινωνία των γονιών της ακόμα και όταν ήταν μαζί δεν ήταν ιδιαίτερα έντονη. Σπανίως συμφωνούσαν να κάνουν πράγματα συνολικά σαν οικογένεια. Υπήρχε μια γενικότερη ελευθερία όλων των μελών της οικογένειας. Ο καθένας έκανε ότι του άρεσε και το «όχι» δεν ακουγόταν και πολύ. Τα οικονομικά της οικογένειας πλέον είναι άσχημα αφού η μητέρα δουλεύει εποχιακά και δεν περισσεύουν για οτιδήποτε άλλο πέρα από την διατροφή. Η μητέρα σαν άτομο είναι χαμηλών τόνων και αδυνατεί να επιβληθεί. Τονίζει την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού της και επιρρίπτει ευθύνες. Αυτό βέβαια οδηγεί σε εντάσεις και τσακωμούς κάθε φορά και όχι στην λύση της γενικότερης αναστάτωσης..
Ποιο ήταν το λάθος στην οικογένεια αυτή, και πως όλες οι αλλαγές στην ζωή των μελών συνέβαλαν στον ξέσπασμα της Κ.;
Ο ρόλος των γονιών, δεν είναι εύκολος. Κανείς δεν έχει γεννηθεί γονιός και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα. Οι γονείς οφείλουν να απενοχοποιηθούν για να μπορέσουν να σταθούν στον έφηβο.
Ο έφηβος θέλει να ακουστεί, θέλει να μοιραστεί ανησυχίες και σκέψεις για το αύριο, αναζητά να απευθυνθεί σε άτομα με κύρος που θα του εμπνέουν εμπιστοσύνη και θα αποτελέσουν τα πρότυπά του, για το παρόν και το μέλλον. Ας είναι οι γονείς του αυτοί που θα τον ακούσουν. Οφείλουν να είναι αυτοί. Οφείλουν να είναι δίπλα του και να τον στηρίζουν. Όπως οφείλουν και οι ίδιοι, να φροντίσουν τον εαυτό τους, τη σχέση τους και τον σύντροφό τους για να μπορέσουν να φροντίσουν και τους γύρω τους. Μην απορρίψετε το παιδί σας ποτέ, απορρίψτε μονό τις πράξεις τους.
Οι γονείς, που συνδυάζουν την έκφραση της στοργής, την ενθάρρυνση της αυτονομίας και της αυτάρκειας του παιδιού και απαιτούν από το παιδί τους μία ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά, βρίσκονται πιο κοντά στην επίτευξη της ολοκλήρωσης του ρόλου τους. Για αυτό κάθε προσπάθεια που κάνουν οι γονείς για μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή από πολύ νωρίς είναι επιβεβλημένη γιατί από τη συμπεριφορά τους, δεν εξαρτάται μόνο το είδος των ενηλίκων που θα γίνουν τα παιδιά τους αλλά και το είδος των γονιών που θα έχει η επόμενη γενιά.
Τέλος σε περίπτωση που τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν με οποιοδήποτε τρόπο υπάρχουν πάντα οι ανοιχτές γραμμές βοήθειας για γονείς με εφήβους και φυσικά αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί ο καθένας και είναι δωρεάν. +entita matsinska
.δύσκολη η εποχή μας για επικοινωνία...δύσκολο να είσαι γονιός κ παιδί...χρειαζόμαστε εκπαίδευση κ βοήθεια περισσότερο από ποτέ...να μμάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας κ τους άλλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο Ρία. Είναι δύσκολη η εποχή για όλους μας και οι ρόλοι που έχουμε αναλάβει στην ζωή μας πολλοί. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και υπομονή για να μπορούμε να νιώθουμε ολοκληρωμένοι σαν άνθρωποι, και να δίνουμε στους γύρω μας το καλύτερο δυνατό που μπορούμε. Όλα γίνονται. Μπορεί να μην είναι εύκολο αλλά δεν είναι αδύνατο..
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το άρθρο! Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι κι εγώ Κοινωνική Λειτουργός, δεν έχω εργαστεί με παιδιά και γονείς αλλά φαντάζομαι πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος σας και σε αυτόν τον τομέα.
Καλή συνέχεια!
Σε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα. Γενικότερα πιστεύω πως ο ρόλος μας είναι πολύ σημαντικός και απαραίτητος με όποια ομάδα ατόμων και αν εργαζόμαστε. Σου εύχομαι να εργαστείς εκεί που θα αισθάνεσαι πως κάθε μέρα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Ίσως κάποιο από τα προηγούμενα άρθρα μου θα σου ήταν ενδιαφέροντα να τα διαβάσεις.
Διαγραφή