μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Καλή και Ευλογημένη Χρονιά.
Ξέρετε πόσες φορές έχω νιώσει τύψεις που εργάζομαι, τύψεις που μιλάω στο τηλέφωνο, τύψεις
που κάνω δουλειές, τύψεις που δεν ασχολούμαι μαζί της συνεχώς... Την επόμενη της Πρωτοχρονιάς κάναμε μία καλή πράξη για να μάθει η γιγαντούλα μας να μοιράζεται και να δει την άλλη πλευρά της ζωής, όσο μπορεί να καταλάβει.
Με πολύ χαρά επισκεφτήκαμε ένα Ίδρυμα που είναι της Πρόνοιας και φιλοξενούν παιδιά τα οποία τα έχουν πάρει με εισαγγελική παρέμβαση από τους γονείς τους. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα χαμογελαστά άλλα μαρτυρούσαν πόσο πολύ έχουν κακοποιηθεί και άλλα πόσο πολύ θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Μου έκανε εντύπωση η προσπάθεια τους, ο τρόπος που προσέγγισαν την Δέσποινα, ο τρόπος που δεχόντουσαν τα δωράκια τους. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο αλλά για αυτά τα παιδιά ήταν κάτι.
Πιστέψτε με δεν γράφω αυτό το κείμενο για να εγκωμιάσω εμένα ή το παιδί μου. Μας έλεγε η
υπεύθυνη στο Ίδρυμα ότι έχουν πολλούς εθελοντές που πάνε τα παιδάκια βόλτα, δάσκαλοι που πάνε και τα διαβάζουν, οικογένειες που τα ντύνουν, παιδιά που τους χαρίζουν βοηθητικά βιβλία και παιχνίδια, εγκυκλοπαίδειες. Γράφω αυτό το κείμενο για όσους το διαβάσουν για να δουν την άλλη πλευρά της ζωής για να απενοχοποιηθούν, για να πάνε τα παιδιά τους να επισκεφτούν τόσα και τόσα παιδάκια που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα ζουν πολύ καλά, για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα παίρνουν αγάπη, για να δουν τα παιδιά τους πόσα χειρότερα υπάρχουν, για να μάθουν να είναι ευγνώμων, να χαίρονται την κάθε στιγμή, για να μάθουν να αναγνωρίζουν τις θυσίες των γονιών τους, για να ζουν όμορφα και ειρηνικά.
Για μας η καθημερινότητά μας ώρες ώρες είναι αφόρητη. Για εκείνα όμως; Συγχωρέστε με αν σας "αναστάτωσα" εσωτερικά. Πιστέψτε με ότι η εικόνα αυτών των παιδιών έχει χαραχθεί και στην ψυχούλα της γιγαντούλας μας. Όταν την ρωτάω αν της άρεσε εκεί που πήγαμε μου λέει "έχουν ανάγκη, δεν μου άρεσε", Άλλες φορές μου λέει "να τους πάμε γλυκό. Θέλω να πάμε". Καλή Χρονιά με περισσότερη αγάπη και λιγότερες ενοχές. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Καλησπέρα και καλή χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το άρθρο σου, είναι ένα θέμα τόσο επίκαιρο και σημαντικό..
Προσωπικά δεν με αναστάτωσες μιας και είμαι Κοινωνική Λειτουργός και αυτό το διάστημα εργάζομαι στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι βλέπω κάθε μέρα. Όμως ήμουν ευγνώμων και όταν δεν τα έβλεπα. Η κίνησή σου θεωρώ πως ήταν πολύ καλή αλλά ανεξάρτητα από το να πηγαίνουν τα παιδιά σε αυτούς τους ιδιαίτερους χώρους, μπορούμε με τον τρόπο μας να τους μεταδώσουμε την έννοια της ευγνωμοσύνης και με άλλους τρόπους. Αυτή είναι καθαρά υποκειμενική άποψη. Όταν ήμουν μικρή δεν με πήγαν ποτέ κάπου για να δω τι συμβαίνει αλλά με μεγάλωσαν με τέτοιο τρόπο που ποτέ δεν ήμουν αχάριστη και καταλάβαινα τι γινόταν σε άλλα σπίτια και γενικότερα στον κόσμο.
Τώρα όσον αφορά για τις τύψεις νομίζω πως είναι ανώφελο να έχουμε ενοχικό σύνδρομο για όσα αποκτήσαμε με την αξία μας.. Το να είμαστε ευχαριστημένοι που έχουμε δουλειά για παράδειγμα δεν σημαίνει ότι δεν προβληματιζόμαστε, δεν συμπάσχουμε..
Καλό σαββατοκύριακο και να έχεις μια ευλογημένη χρονιά με υγεία και χαμόγελα!