Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν μ’ αρέσει να πατώ επί πτωμάτων, όμως σκεφτείτε το. Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Κίεβο είναι άνω ποταμών. Δεν το δέχομαι ρε παιδί μου. Αν και γνώστες μιας παρόμοιας κατάστασης με πρόσφατες αναμνήσεις από 
την Αθήνα που για καιρό “καιγόταν” εξακολουθώ να σοκάρομαι που σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα μετράμε νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες με ανυπολόγιστες υλικές ζημιές σε έναν άτυπο εμφύλιο πόλεμο που κρατά τρεις μήνες τώρα και που δείχνει να τερματίζεται με την παράνομη(;) απομάκρυνση του εκλεγμένου προέδρου.
την Αθήνα που για καιρό “καιγόταν” εξακολουθώ να σοκάρομαι που σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα μετράμε νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες με ανυπολόγιστες υλικές ζημιές σε έναν άτυπο εμφύλιο πόλεμο που κρατά τρεις μήνες τώρα και που δείχνει να τερματίζεται με την παράνομη(;) απομάκρυνση του εκλεγμένου προέδρου.Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το πως ξεκίνησε όλο αυτό, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ όλα ξεκίνησαν όταν η ουκρανική κυβέρνηση διέκοψε τη συνεργασία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση αφού όπως λέγεται, δέχτηκε δελεαστικές οικονομικές και αναπτυξιακές (και ενεργειακές) προσφορές από τους Ρώσους. Οι πολίτες της Ουκρανίας που μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση έβλεπαν προοπτικές σταθερότητας και ευημερίας, αντέδρασαν φανατικά, μία αντίδραση που μάλλον προκάλεσε και την –έστω προσωρινή- αποστασιοποίηση των ρώσων από τα τεκταινόμενα.
Η Ουκρανία τώρα είναι μόνη. Στην Ένωση ακούμε για επικρίσεις των χειρισμών της κυβέρνησης. Στην Ρωσία 
μαθαίνουμε πως παρακολουθούν μα δεν αντιδρούν και ακριβώς στη μέση, κυβέρνηση και διαδηλωτές μάχονται κυριολεκτικά σε μία πλατεία! Είναι λυπηρό, είναι τραγικό και αναρωτιέμαι γιατί δεν κάνουν κάτι να το σταματήσουν. Προφανώς υπάρχουν διαφορές όμως –δεν μπορεί- κάτι θα πρέπει να γίνει προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση. Είναι ανθρωπιστικό και πολιτιστικό χρέος της πολιτικής Ευρώπης να πράξει ώστε να προστατεύσει το κύρος μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης. Ας πούμε ότι στην Αθήνα δεν προλάβανε. Τώρα δεν υπάρχει δικαιολογία. Η Ουκρανία ανήκει στην Ευρώπη και η Ευρώπη έχει ευθύνη στην Ουκρανία. Σώστε τώρα την πλατεία ανεξαρτησίας στο Κίεβο!
μαθαίνουμε πως παρακολουθούν μα δεν αντιδρούν και ακριβώς στη μέση, κυβέρνηση και διαδηλωτές μάχονται κυριολεκτικά σε μία πλατεία! Είναι λυπηρό, είναι τραγικό και αναρωτιέμαι γιατί δεν κάνουν κάτι να το σταματήσουν. Προφανώς υπάρχουν διαφορές όμως –δεν μπορεί- κάτι θα πρέπει να γίνει προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση. Είναι ανθρωπιστικό και πολιτιστικό χρέος της πολιτικής Ευρώπης να πράξει ώστε να προστατεύσει το κύρος μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης. Ας πούμε ότι στην Αθήνα δεν προλάβανε. Τώρα δεν υπάρχει δικαιολογία. Η Ουκρανία ανήκει στην Ευρώπη και η Ευρώπη έχει ευθύνη στην Ουκρανία. Σώστε τώρα την πλατεία ανεξαρτησίας στο Κίεβο!σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Νομίζω ότι η ανάλυση που προσπαθείς είναι πολύ επιφανειακή. Πρώτα απ' όλα δεν μπορεί να υπάρχει σύγκριση με την Αθήνα. Δεύτερον δεν είναι πολίτες που μαλώνουν σε μια πλατεία. Είναι πραγματικά ένας εμφύλιος που μπορεί όπως φαίνεται να φτάσει σε διαμελισμό της χώρας για το μοίρασμα της πίτας. Η ΕΕ (βλ Γερμανία δηλαδή) ήθελε την Ουκρανία στην ΕΕ για να βάλει χέρι στις αγωγούς και στην ενέργεια και από την άλλη η Ρωσία εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα. Εφόσον δεν το κατάφερε εκμεταλλεύτηκε τις πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές για να δημιουργήσει εμφύλιο. Οι δήθεν "επαναστάτες" είναι ακροδεξιοί φανατισμένοι και οπαδοί του ναζισμού, αποδεδειγμένα. Απλά δες τα πρώτα σχέδια νόμου που ο "Δεξιός Τομέας" (ακροδεξιά δύναμη και πρωτοστάτες των επαναστατών) καταθέτει σήμερα σε αυτό που αποκαλούν κοινοβούλιο. Ποινικοποίηση κομμουνιστικών κομμάτων και αποποινικοποίηση του ναζισμού. Μην το παρουσιάζουμε σαν αντίδραση των απλών, αγαθών πολιτών στην κακιά κυβέρνηση που δεν ήθελε να μπει η χώρα στην ΕΕ, οπου θα έβρισκαν οι Ουκρανοί την ευημερία και την σταθερότητα για την ζωή τους. Η ΕΕ ή πιο ξεκάθαρα η Γερμανία, με τους οικείους σε αυτήν χώρους πλέον, ναζιστές νοσταλγούς των SS, προσπαθεί πάλι να επιβάλλει πανευρωπαϊκή αρχικά κυριαρχία και να εκτονώσει όλα τα συμπλέγματα και τα κόμπλεξ που απέκτησε από τις ταπεινωτικές ήττες σε 2 παγκόσμιους πολέμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήπρέπει αρχικά να διευκρινίσω πως δεν επιχειρώ καμία ανάλυση. Απλά θέτω τον προβληματισμό, όπως κάνω εδώ και σχεδόν 8 χρόνια.
ΔιαγραφήΔεν είμαι ούτε δημοσιογράφος, ούτε πολιτικός αναλυτής.
Η σύγκριση που επιχειρώ με την Αθήνα, όμως, εξακολουθεί να ισχύει. Είναι άνθρωποι που μάχονται ανθρώπους και αυτό είναι ίδιο και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο και στην Ουκρανία κλπ.
Σε ότι αφορά τις υποβόσκουσες δυνάμεις Γερμανών και Ρώσων δε θα διαφωνήσω. Άλλωστε εγώ τάχτηκα στο κείμενο υπέρ της εκτόνωσης και δεν πήρα θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς.
Ο προβληματισμός τέθηκε και το σχόλιο σου έρχεται να συμπληρώσει επικοδομητικά το κείμενο. Άλλωστε θα έχουμε πολλά νέα επεισόδια που ήδη σήμερα διαβάζουμε...