Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον δημοψήφισμα διεξήχθη στην Ελβετία προ ημερών. Οι πολίτες καλούνταν να αποφασίσουν αν θα έπρεπε να μπει ένα όριο εισροής μεταναστών επί του ποσοστού του γενικού πληθυσμού στη χώρα. Ενδιαφέρον και αν θυμάμαι καλά, είχε ακουστεί κάποτε και για την Ελλάδα. Ο κόσμος ψήφισε και αποφάσισε με σχετικά μικρή διαφορά πως επιθυμεί να μπει αυτό το όριο.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι Ελβετοί έτρεξαν να πραγματοποιήσουν το θέλημα του λαού τους και να νομοθετήσουν. Και αυτό γιατί μετά την δράση, υπάρχει και η αντίδραση. Και η αντίδραση ήταν σφοδρή και μάλιστα από το πιο έγκυρο όργανο που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ευρωπαίοι λοιπόν, εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους αναφορικά με το αποτέλεσμα αφού ένας τέτοιος περιορισμός θα δημιουργούσε προβλήματα μεταξύ Ελβετίας και χωρών που απασχολούνται πολίτες τους σε πολυεθνικές επιχειρήσεις εκεί. Η αλήθεια είναι ότι στην Ευρώπη δεν αρέσουν τέτοιου είδους τοπικά επαναστατικά νομοθετήματα και σε κάθε περίπτωση το όργανο της Ένωσης έχει τον τρόπο να συμμορφώνει χώρες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Άλλωστε αν στην Ευρώπη έχουν δίκιο, τότε πολλές (και εννοώ πολλές) πολυεθνικές θα μπορούσαν να αναθεωρήσουν την δραστηριοποίηση τους στην Ελβετία, κάτι που σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορη την εξουσία της Ελβετίας στο όνομα του θελήματος του λαού. Μπορεί τυπικά η Ελβετία να μην ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως είναι μέρος τόσων πολλών συμφωνιών μεταξύ τους που μάλλον δεν έχει διαφορά.
Αυτό που πραγματικά προκαλεί εντύπωση είναι τα επί μέρους γεωγραφικά αποτελέσματα. Βλέπετε, στην ύπαιθρο που το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι πιο μεγάλο, ο κόσμος ψήφισε υπέρ του ορίου, ενώ στις μεγάλες πόλεις και ειδικά τις γαλλόφωνες, το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο. Σκεφτείτε τώρα, να βρισκόντουσαν στην Ελλάδα… Σκεφτείτε ένα τέτοιο δημοψήφισμα στην ελληνική επικράτεια. Αν λάβουμε ερεθίσματα από την άνοδο της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια ως ένδειξη διαμαρτυρίας και όχι φασιστικής λογικής του απλού πολίτη, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως όσο κι αν θέλουμε να φανούμε δημοκράτες και υπέρμαχοι του διαφορετικού, μόνο αν είμαστε τυφλοί δεν βλέπουμε πως υπάρχει πρόβλημα κι αν γι’ αυτό διαμαρτύρονται στον Βορρά, τότε αντιλαμβάνεται κανείς το πρόβλημα στο Νότο.
Αν θέλουμε να πάμε λίγο πιο πέρα, τότε ίσως πρέπει να δεχτούμε πως το δημοψήφισμα μπορεί σημάνει μία πολύ ιστορική στροφή της Ευρώπης. Σε μία περίοδο που η Ευρώπη μαστίζεται από ανεργία, μήπως η εντοπιότητα πρέπει να στηριχτεί; Μήπως η εισροή των ξένων σε μία χώρα θα έπρεπε να είναι μετρήσιμη και τόση ώστε να μην αλλοιώνουν την πολιτιστική ταυτότητα και τις ευκαιρίες του πληθυσμού; Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί ένα Ερώτημα στην αντίστοιχη ενότητα του yannidakis, αντ’ αυτού το αφήνω προς προβληματισμό σε εσάς. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
Ότι και να λένε οι φασίστες της ΕΕ και οι δικτάτορες του Ελλαντιστάν, στην Ελβετία ΓΙΝΟΝΤΑΙ δημοψηφίσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαράξενο, ε;
Διαγραφή