Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την περασμένη εβδομάδα διάβασα δύο αναρτήσεις από φιλικά ιστολόγια, εντελώς διαφορετικές σε θέμα, με 
εντελώς ξεχωριστή κατάληξη και στόχο και από δύο πολύ διαφορετικούς συντάκτες. Το μόνο κοινό τους είναι ότι τους γνωρίζω εικονικά μέσω των ιστολογίων μας. Με τον Μιχάλη γνωριζόμαστε αρκετά από τα 8 χρόνια που πλησιάζει το yannidakis και με την Βάσια εδώ και λίγο καιρό. Με διαφορά λίγων ημερών λοιπόν και οι δύο μου θύμισαν κάτι που έτεινα να ξεχάσω. Μου θύμισαν πως είναι το φρέσκο, αυθόρμητο, αγνό και αληθινό blogging και με γύρισαν καμπόσα χρόνια πίσω.
εντελώς ξεχωριστή κατάληξη και στόχο και από δύο πολύ διαφορετικούς συντάκτες. Το μόνο κοινό τους είναι ότι τους γνωρίζω εικονικά μέσω των ιστολογίων μας. Με τον Μιχάλη γνωριζόμαστε αρκετά από τα 8 χρόνια που πλησιάζει το yannidakis και με την Βάσια εδώ και λίγο καιρό. Με διαφορά λίγων ημερών λοιπόν και οι δύο μου θύμισαν κάτι που έτεινα να ξεχάσω. Μου θύμισαν πως είναι το φρέσκο, αυθόρμητο, αγνό και αληθινό blogging και με γύρισαν καμπόσα χρόνια πίσω.
Δεν ασχολήθηκα τόσο με το θέμα το οποίο ανέπτυξαν. Πρώτα κοίταξα τον εαυτό μου. Θυμήθηκα όλα αυτά τα 
πολιτικά, κοινωνικά, καταθλιπτικά, επιστημονικά, τεχνολογικά, καλλιτεχνικά θέματα με τα οποία ασχολούμαι καθημερινά κάνοντας το yannidakis ξανά και ξανά όλο και πιο σκληρό, πιο απομακρυσμένο από την προσωπική μου καθημερινότητα. Ο Μιχάλης με τη Βάσια έγραψαν για τον εαυτό τους, για τις συνήθειες τους, αποκάλυψαν μέρη του σπιτιού τους, του εαυτού τους, των αδυναμιών τους και της καθημερινότητά τους. Ανέβασαν φωτογραφίες από το σπίτι τους και άρα πολύ προσωπικές και μίλησαν για τον άνθρωπο, τις αδυναμίες τους και τα συναισθήματά τους όχι με αοριστολογίες και θεωρητικές προτάσεις, αλλά με χειροπιαστές περιγραφές από την καθημερινότητά τους.
πολιτικά, κοινωνικά, καταθλιπτικά, επιστημονικά, τεχνολογικά, καλλιτεχνικά θέματα με τα οποία ασχολούμαι καθημερινά κάνοντας το yannidakis ξανά και ξανά όλο και πιο σκληρό, πιο απομακρυσμένο από την προσωπική μου καθημερινότητα. Ο Μιχάλης με τη Βάσια έγραψαν για τον εαυτό τους, για τις συνήθειες τους, αποκάλυψαν μέρη του σπιτιού τους, του εαυτού τους, των αδυναμιών τους και της καθημερινότητά τους. Ανέβασαν φωτογραφίες από το σπίτι τους και άρα πολύ προσωπικές και μίλησαν για τον άνθρωπο, τις αδυναμίες τους και τα συναισθήματά τους όχι με αοριστολογίες και θεωρητικές προτάσεις, αλλά με χειροπιαστές περιγραφές από την καθημερινότητά τους.
Ο Μιχάλης και η Βάσια, μου υπενθύμισαν τι σημαίνει να διατηρείς προσωπικό ιστολόγιο. Ίσως στο yannidakis να έχω περισσότερους καθημερινούς αναγνώστες και να ασχολούμαι περισσότερα χρόνια από τους δύο φίλους μου με τα ιστολόγια, όμως αισθάνθηκα πως σήμερα και οι δύο τους με επανέφεραν στην… συγγραφική τάξη. Ίσως αφέθηκα να πιστεύω πως επειδή δεν αναδημοσιεύω ειδήσεις, δεν αντιγράφω άλλους και δεν ασχολούμαι με κουτσομπολιό και άλλα θέματα που “πουλάνε” διαθέτω κάποιο… ανώτερο ιστολόγιο. Ανοησίες… Μιχάλη και Βάσια σας ευχαριστώ. Η βράβευση ήταν η λιγότερη δυνατή αναγνώριση του δώρου σας προς εμένα. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το