ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΘΕΜΑTOΛΟΓΙΑΣ ~ ταξίδι στον χρόνο μ’ ένα παριζιάνικο σπίτι

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Πάει λίγος καιρός τώρα που έμεινα έκπληκτος με μία ανάρτηση στο διαδίκτυο. Μία κυρία του κοσμικού Παρισιού παράτησε το σπίτι που νοίκιαζε όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες στις οποίες τελικά έζησε χωρίς να επιστρέψει, φροντίζοντας όμως να πληρώνει το ενοίκιο μέχρι που πέθανε στα ενενήντα ένα της χρόνια. Τελικά, το σπίτι άνοιξε και η εικόνα που αντίκρισαν παρέπεμπε σε μία εντυπωσιακή χρονοκάψουλα! Φυσικά δεν έχει νόημα να σχολιάσω, οπότε απλά παραθέτω τις φωτογραφίες που βρήκα.

Ομολογώ πως μελαγχόλησα βλέποντας τις παραπάνω φωτογραφίες. Η χλιδή, η διακόσμηση, οι κολόνιες, τα έπιπλα και μια ειδική μνεία στην κούκλα του Mickey! Ποιος ξέρει πόσο θα κόστιζαν εκείνη την εποχή όλα αυτά. Ίσως ήταν μια πλούσια της εποχής ή απλά μια φαντασμένη επιδειξιομανής από αυτές που δεν είχαν να φάνε προκειμένου να ψωνίζουν ακριβά, όμως σήμερα σχεδόν έναν αιώνα μετά δεν έχει και πολύ σημασία. Προσπαθώ να φανταστώ το μεγαλείο που ένιωσαν εκείνοι που άνοιξαν αυτή την πόρτα. Ο τρόπος που μελέτησαν το σημείο που βρισκόταν κάθε αντικείμενο.

  

Δεν ξέρω κατά πόσο σας έπεισα για το μεγαλείο της στιγμής, όμως για μια στιγμή σκεφτείτε. Φανταστείτε το δικό σας σπίτι να κλείνει σήμερα και να ανοίγει πάλι μετά από εκατό χρόνια από το δισέγγονό σας. Τι θα δει εκεί; Φανταστείτε τις κονσέρβες που θα είχατε φυλαγμένες και τις φωτογραφίες σας. Τα δισκάκια με την μουσική και τις ταινίες σας, τα ρούχα σας και τα διακοσμητικά σας. Τα έπιπλα και τα φωτιστικά σας. Ένας άνθρωπος από το μέλλον έρχεται και βλέπει πράγματα πολύ μακριά από αυτόν. Σε μία εποχή που όλα είναι διαφορετικά. Που ακόμα και η τεχνολογία του σήμερα θα του φαίνεται τόσο μακρινή, τόσο απαρχαιωμένη. Άραγε με τι θα καταπιαστεί γνωρίζοντας πως όλα αυτά, τα βουτηγμένα σε σκόνη αντικείμενα ήταν μέρος της καθημερινότητάς σας;

  

Οι εικόνες αυτές εμένα μου προσέφεραν ένα υπέροχο ταξίδι στον χρόνο. Κάπως μελαγχολικό ίσως και νοσταλγικό. Αν μπορούσαν όλα αυτά τα αντικείμενα να μιλήσουν θα μπορούσαν να διηγηθούν πολλές ιστορίες χαράς, έρωτα, αλλά και μοναξιάς. Άραγε τι να άκουγαν έξω από αυτά τα παράθυρα; Μεθυσμένους μποέμ να κυκλοφορούν αγκαλιά στους μεταμεσονύκτιους δρόμους; Βομβαρδισμούς μεταξύ γάλλων και γερμανών; Κόρνες σύγχρονων αυτοκινήτων και φωνές διαδηλωτών κατά της παγκοσμιοποίησης; Εσείς ταξιδέψατε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ