Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Τις περασμένες ημέρες είχαμε τις συνεδριάσεις στην Αθήνα του Eurogroup και του ECOFIN. Η Ελλάδα ως προεδρεύουσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε λαμπρή παράσταση στην οποία και πρωταγωνίστησε αν και δεν ήταν το θέμα της το κύριο βασικό.
Η συνάντηση ήταν μεν προγραμματισμένη, όμως ας μην αγνοήσουμε πως έγινε λίγο καιρό πριν τις εκλογές που θα αποτελέσουν βαρόμετρο επιδοκιμασίας (ή μη) για την κυβέρνηση. Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τι συζητάει ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του μαζί με τα στελέχη της τρόικα και της Ευρώπης, όμως μπορούμε να υποθέσουμε πως τα συγχαρητήρια στον ελληνικό λαό και την κυβέρνηση από τους ξένους και υποσχέσεις για έξοδο από την κρίση, έχουν μία προεκλογική χροιά. Είναι λογικό. Σκεφτείτε πως κανείς από αυτούς δεν θα ήθελε ξαφνικά να καλείται να συνεργαστεί με έναν αριστερό επαναστάτη, όπως για παράδειγμα ο Τσίπρας. Στο πρόσωπο του Σαμαρά έχουν βρει έναν εκπρόσωπο κράτους με τον οποίο μπορούν να συνεννοηθούν κι έτσι έχουν χρέος να τον στηρίξουν.
Όσες υπερβολές πάντως κι αν ακούστηκαν, όσα ψέματα κι αν ειπώθηκαν ή όσες σκληρές αλήθειες κι αν ωραιοποιήθηκαν στα συμπεράσματα και τις δηλώσεις εκείνων των ημερών, είναι σίγουρο πως ο πολύς καπνός προϋποθέτει φωτιά. Αν τα νούμερα φτιάχνουν, τότε ακολουθεί και η πραγματικότητα, η καθημερινότητα των πολιτών. Κι εγώ πιστεύω πως αυτό το μέλλον είναι πολύ κοντά μας, όμως σημασία έχει και η αξιοποίηση αυτού του μέλλοντος. Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι, επιτρέψτε μου να εμπιστεύομαι περισσότερο την τρόικα και της ευρωπαϊκές πολιτικές απ’ ότι οι επιθυμίες των ελλήνων κυβερνόντων. Το να μοιράζεις από πεντακόσια ευρώ σε μερικές οικογένειες ακούγεται καλό, όμως βρίσκω πως θα ήταν πιο ουσιαστικό να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να παρθούν περισσότερα αναπτυξιακά μέτρα.
Μπορεί να φτύσαμε αίμα, όμως αποδείξαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πως μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα απ’ όσα είναι κοινωνικά εφικτό. Σιχαίνομαι που θα το κάνω, όμως δανείζομαι μέρος των δηλώσεων του Σαμαρά ο οποίος είπε πως “καμία δημοκρατία δεν μπορεί να επιβιώσει εν μέσω χρόνιας κοινωνικής δυστυχίας και στερήσεων ή την κατάρρευση της μεσαίας τάξης”. Αν ο Αντώνης και η παρέα του το πιστεύουν πραγματικά αυτό, τότε αφήστε με να αισθάνομαι καλύτερα, τουλάχιστον μέχρι το όριο στο οποίο θα καλούνται να το αποδείξουν με έργα… +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και ικρό καλάθι. Και για την πολιτική περίμενε και νέα λιτότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδε θα το έλεγα, αλλά ο χρόνος θα δείξει εν καιρώ
Διαγραφή