μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους
Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis
Η έξοδος της γυναίκας στο χώρο εργασίας και μάλιστα με ισότιμες απαιτήσεις, την φόρτωσαν με νέες υποχρεώσεις και πολλαπλούς ρόλους στην καθημερινότητά της.
Η κάθε γυναίκα καλείται να εργαστεί για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Υπάρχουν γυναίκες γυναίκες που επιθυμούν να εργαστούν διότι η εργασία τους προσφέρει προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση, ηθική και υλική ανταμοιβή, οικονομική ανεξαρτησία από τον σύζυγό τους, δημιουργία μιας νέας ταυτότητας η οποία προσδίδει μια ευυπόληπτη θέση μέσα στην κοινωνία. Άλλη μερίδα γυναικών αναγκάζεται να εισέλθει στον εργασιακό στίβο προκειμένου να συνεισφέρει οικονομικές απολαβές στην οικογενειακή εστία (π. χ ο σύζυγος είναι άνεργος, η μητέρα είναι διαζευγμένη, η οικογένεια είναι πολύτεκνη, κ. α).
Πέρα όμως από τα υλικά και ηθικά οφέλη που λαμβάνει η εργαζόμενη γυναίκα, ταυτόχρονα βιώνει και συναισθήματα άγχους και ενοχών απέναντι στην οικογένειά της. Οι ρόλοι πολλοί: μητέρα, θηλυκό, σύζυγος, ερωμένη, νοικοκυρά, φίλη για τις φίλες της, κόρη για τους γονείς της, αδελφή για τα αδέλφια της, στέλεχος στην κοινωνία με κοινωνική και φιλανθρωπική δράση, γυναίκα επιχειρηματίας και γυναίκα πολιτικός. Η πολυπλοκότητα αυτών των ρόλων καθώς και η ταυτόχρονη επιτυχημένη επιτέλεση τους αποτελεί τον καθημερινό της Γολγοθά. Τις περισσότερες φορές αναλαμβάνει πληθώρα οικογενειακών υποχρεώσεων διότι συχνά αισθάνεται την πίεση των κοινωνικών στερεότυπων που προστάζουν τη γυναίκα να είναι υπεύθυνη για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών καθώς και για τις καθημερινές ασχολίες του σπιτιού (π.χ μαγείρεμα, σιδέρωμα, πλύσιμο των πιάτων κ.α). Αναρωτιέται αν τυχόν η απουσία της μπορεί να αφήσει ανεξίτηλα τραύματα στην ψυχή του παιδιού.
Λόγω αυτών των προβληματισμών και ενοχών η μητέρα συχνά μπορεί να αναχαιτίσει την προσωπική και την επαγγελματική της πορεία για χάρη της οικογένειάς της. Το τίμημα είναι ο λιγότερος ύπνος και ο λιγότερος ελεύθερος χρόνος τους.
Λόγω της μητρότητας η γυναίκα είναι εθισμένη στην αυτοθυσία. Συχνά εξωθεί τον εαυτό της στα άκρα προκειμένου να ανταποκριθεί στις κοινωνικές πιέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καταπίεση των πραγματικών της συναισθημάτων, τη βίωση συναισθημάτων λύπης και ανεπάρκειας ως προς το μητρικό και συζυγικό της ρόλο. Η εργαζομένη μητέρα συχνά αφιερώνει ελάχιστο ως μηδαμινό χρόνο για τις προσωπικές της ανάγκες, απολαύσεις και επιθυμίες με αποτέλεσμα συχνά να κυριεύεται από συναισθήματα θλίψης και θυμού. Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιο στρες, κατάθλιψη, ψηλή πίεση καρδιακή προσβολή ή άλλες παθήσεις. Η υγεία των παντρεμένων γυναικών φαίνεται να είναι χειρότερη από αυτών που δεν είναι παντρεμένες ενώ αντιθέτως η υγεία των παντρεμένων αντρών είναι καλύτερη από την υγεία των ελευθέρων, χωρισμένων ή χήρων αντρών.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως οι γυναίκες τα καταφέρνουμε καλύτερα από τον άντρα να συνδυάζουμε ρόλους. Λόγω εγκεφάλου και βιολογίας. Αυτό είναι γεγονός! Φανταστείτε έναν άντρα, να μαγειρέψει τέσσερα φαγητά ταυτόχρονα, ενώ βάζει και βγάζει ρούχα από το πλυντήριο, ενώ κοιτάει λίγο την τηλεόραση, μαλώνει και τα παιδιά και να τα λέει και με τον κολλητό του στο τηλέφωνο….
Το μοντέλο οικογένειας των δυτικών χωρών, με ισάξιους ρόλους των δύο φύλων μέσα και έξω από το σπίτι, δεν ισχύει στην περίπτωση της χώρας μας σε απόλυτο βαθμό, εξαιτίας των διαφορετικών κοινωνικοοικονομικών παραγόντων, που επικρατούν στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Σίγουρα θα μπορούσε να ειπωθεί πως, ο σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει τη δομή και λειτουργία της οικογένειας, με αποτέλεσμα οι σχέσεις των μελών της να προσδιορίζονται πλέον από τις νέες κοινωνικοοικονομικές καταστάσεις. Η εποχή μας προβάλει την καλοπέραση και τις όσο το δυνατόν περισσότερες αποδοχές με τον λιγότερο κόπο. Το σαράκι αυτό έχει χτυπήσει και την οικογένεια. Συχνά ο καθένας από το ζευγάρι κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, για να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες ευθύνες απέναντι στα παιδιά και στο σύντροφο. Παράλληλα θεωρεί πρώτιστο δικαίωμά του να ικανοποιεί κάποιες προσωπικές ανάγκες του έξω από την οικογένεια.. Έτσι όμως χαλαρώνουν οι εσωτερικοί δεσμοί της οικογένειας, μεγαλώνει η ανασφάλεια για όλους και μάλιστα για τα παιδιά που θα μεγαλώσουν σε στερημένο και προβληματικό περιβάλλον με ανυπολόγιστες αλλά μοιραίες απώτερες συνέπειες. Μια σωστή σχέση αγάπης και κατανόησης, αλληλοβοήθειας και συγχωρητικότητας, μέσα από την ομαλή και επαρκή (οπτική, λεκτική και σωματική) επικοινωνία, θα αποτελέσουν το ιδανικό οικογενειακό κλίμα για να ευδοκιμήσουν και οι νέοι βλαστοί. Θα αποτελέσουν παράλληλα το ιδανικό κλίμα για να βρουν συναισθηματική ικανοποίηση και δικαίωση η γυναίκα-μητέρα αλλά και ο πατέρας.
Είναι πολύ άσχημο για τον άντρα εκείνο που δεν καταβάλει από τη μεριά του προσπάθεια για έναν δίκαιο καταμερισμό των ρόλων και ευθυνών. Πολλές γυναίκες θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους έστω και αν έβλεπαν μια μικρή φιλότιμη προσπάθεια από τη μεριά των αντρών. Αντίθετα, όταν ο ένας μετράει τα δικαιώματα του άλλου με τη μεζούρα, ζυγίζει τις δουλειές ή τις υπηρεσίες που προσφέρει για να αμειφθεί ανάλογα σίγουρα δημιουργούνται αρνητικές συνθήκες που θα καταλήξουν σε προστριβές και τραυματικές εμπειρίες που τελικό αποδέκτη δεν θα έχουν άλλο παρά μόνο το παιδί.
Πολλοί λένε, πως η γυναίκα είναι ιερή. Ιερή μάνα, ιερή σύζυγος, ιερή φίλη, ιερή αδελφή, ιερή πωλήτρια με πρησμένες φλέβες, ιερή κακοποιημένη γυναίκα χωρίς προστασία και νόμο για αυτήν, ιερή ανύπαντρη μητέρα χωρίς κατανόηση και βοήθεια, ιερή εργαζόμενη, ιερό θύμα. Η γυναίκα είναι ιερή ναι. Αλλά πάνω απ' όλα είναι άνθρωπος...
"Be very careful if you make a woman cry, because God counts her tears. The woman came out of a man's rib. Not from his feet to be walked on. Not from his head to be superior. But from the side to be equal. Under the arm to be protected, and next to the heart to be loved." +entita matsinska
Το δυτικό μοντέλο της "ισότητας" των δύο φύλων, είναι μία πραγματικά πανέξυπνη παγίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε συνδυασμό με την τεχνητή αύξηση του ανθρώπινου εγωκεντρισμού, αποτελεί το καλύτερο ΝεοΤαξικό εργαλείο καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
Δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ με θαυμασμό στην διάνοια που το εφηύρε.