Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ξεκινάει αυτές τις ημέρες ίσως η πρώτη (μέχρι την επόμενη) σοβαρή προσπάθεια της εφαρμογής του πλάνου για ανοιχτά καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου. Το μέτρο πιλοτικά ξεκινάει από συγκεκριμένους δήμους της χώρας όμως ο σκοπός είναι να εξαπλωθεί παντού και για πάντα.
Οι αντιδράσεις είναι γνωστές. “Μας σκλαβώνουν, μας ζητούν τα πάντα, δεν είναι αυτή η λύση, σήμερα αυτό και αύριο ποιος ξέρει τι άλλο” και πολλά ακόμα. Ο κόσμος βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση, τα λεφτά βγαίνουν δύσκολα και η απαίτηση αυτή δεν θα προσμετρήσει θετικά τουλάχιστον άμεσα στους καταστηματάρχες. Είναι λογικό λοιπόν να είναι επιφυλακτικοί και αντιδραστικοί.
Προφανέστατα η δική μου άποψη θα είναι επηρεασμένη από τις δικές μου εμπειρίες και τη δική μου καθημερινότητα. Βλέπετε, εγώ εδώ και πολλά χρόνια εργάζομαι κάθε μέρα της εβδομάδας χωρίς πάνω από εφτά διαλείμματα (αργίες) τον χρόνο. Προλαβαίνω να πάω την Κυριακή στην εκκλησία, φροντίζω να έχω λίγο αλλά ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια μου, κλέβω στιγμές για να ξεκουράζομαι και να ηρεμώ και στο τέλος αγωνίζομαι για να φέρω στο σπίτι μου το μεροκάματο της επιβίωσης.
Πολλές φορές έχω ζηλέψει όσους καθόντουσαν τις Κυριακές. όμως το έβλεπα μόνο από την μία μεριά. Όλοι αυτοί δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να προσπαθήσουν να εργαστούν μία ακόμα ημέρα. Πόση διαφορά θα έκανε αυτό στον τζίρο τους; Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο ζήτημα. Και πιστέψτε με αυτό αφορά τον καθένα ξεχωριστά και όχι την τάση της αγοράς. Είναι θέμα διοίκησης επιχειρήσεων και marketing το κατά πόσο ο καθένας θα εκμεταλλευτεί αυτό το καινούριο εργαλείο που του προσφέρεται. Για κάποιους θα περάσει ανεκμετάλλευτο μέσα από τα χέρια τους και για άλλους θα είναι η ευκαιρία που ζητούσαν. Όχι, δεν αναφέρομαι σε θεαματικές αυξήσεις τζίρου, αλλά σε αυτήν την τόνωση, την ανάσα που είχαν πολλοί ανάγκη. Αυτό το λίγο που μπορεί να είναι μια απλήρωτη δόση, ένας στόχος, μία πρόσθετη ανάγκη.
Σε όσοι είναι απόλυτοι με το θέμα, δεν πρόκειται να τους αλλάξω γνώμη. Όμως η Κυριακή με ανοιχτά τα καταστήματα έχει πολλαπλά οφέλη που δεν ανέφερα σήμερα, καθώς ο προβληματισμός αφορούσε καθαρά τους επιχειρηματίες. Είναι ένα βήμα ανάπτυξης και ας ακούγεται αντιλαϊκό. Είμαι κι εγώ άνθρωπος που εργάζομαι όλες τις μέρες και βρήκα τον τρόπο να περνάω ποιοτικές στιγμές. Πριν απ’ όλα θυμηθείτε πως και πόσες Κυριακές πέρασαν ανεκμετάλλευτες από εσάς που δεν δουλεύατε έως τώρα... +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Με την κλασσική δικαιολογία της ανάπτυξης, της ευημερίας και της ισότητας:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα θα αρχίσουν όλοι να δουλεύουν και τις κυριακές.
Επειτα θα κόψουν την όποια υπερωρία έπαιρναν οι εργαζόμενοι.
Επειτα θα κόψουν το αντίστοιχο ρεπό.
Έπειτα θα αρχίσουν τις υποχρεωτικές υπερωρίες μέχρι αργά το βράδυ.
Και στο τέλος θα ζούμε με τον αμερικανικό και ευρωπαΐκό τρόπο ζωής με το ωράριο 24-7-365 (24 ώρες δουλειά, 7 ημέρες την εβδομάδα, 365 ημέρες τον χρόνο).
Ακόμα και οι σκλάβοι στις μπαμπακοφυτείες του αμερικανικού νότου κάθονταν την Κυριακή.
Πάντοτε, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι τρομερότερες δικτατορίες μιλούσαν για ανάπτυξη, δικαιοσύνη κλπ και έδιναν πολύ πολύ χοντρές αλυσίδες για αντάλλαγμα.
στην Αμερική (και όχι μόνο) το ωράριο 24/7/365 εξυπηρετείται από τις αντίστοιχες βάρδιες.
ΔιαγραφήΜην μπερδεύεις την δυνατότητα να δουλεύεις με τους επιτήδειους εργοδότες που εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο
Ακριβώς αυτό! Άλλο πράγμα είναι η αύξηση των ημερών εργασίας σε μια προσπάθεια να τονωθεί η αγορά και άλλο η εκμετάλλευση των εργαζομένων από ανάλγητους εργοδότες. Στην Αγγλία -όπου ζει η καλύτερη μου φίλη- τα μαγαζιά είναι κάθε μέρα (και τις Κυριακές) ανοιχτά, αλλά η Αγγλιά θεωρείται από τις χώρες που εφαρμόζεται ευλαβικά το εργατικό δίκαιο. Στη Γερμανία -όπου ζω εγώ- ισχύει το ίδιο' αν και το ωράριο δεν είναι τόσο διευρυμένο αλλά σαφώς πιο διευρυμένο από την Ελλάδα.
ΔιαγραφήΗ συζήτηση για το αν είναι σωστό να διερυνθεί το ωράριο θα έπρεπε να κυμαίνεται σε εντελώς άλλα πλαίσια. Κι εγώ προεωπικά δεν μπορώ να δω τον τόος σημαντικό λόγο για αυτό το μέτρο, όμως είναι διαφορετικό να έχεις τις αμφιβολίες σου, να ζητάς να διασφαλιστούν οι εργαζόμενοι με βάρδιες και ανθρώπινα ωράρια και άλλο να το γυρνάς αμέσως στη συνωμοσιολογία για δουλεμπόριο, καταπιεστές του λαού κλπ...
Έχοντας ζήσει και εργαστεί στις ΗΠΑ επιβεβαιώνω τα όσα λες. Φυσικά τίποτα δεν είναι απόλυτο πουθενά, όμως η ουσία είναι πως πρέπει να διαχωρίζουμε τις δυνατότητες της νομοθεσίας με την διαχείριση του εργατικού δυναμικού
ΔιαγραφήΧλωμό το βλέπω όλο αυτό. Όμως, εύχομαι εκ βάθους καρδίας να διαψευστώ στις ζοφερές προβλέψεις μου. Είναι από τις περιπτώσεις από εύχεται κανείς να έχει άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή