μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Χαίρεται από το +yannidakis
Όπως ήδη διαπιστώσατε τις προηγούμενες εβδομάδες το yannidakis είχε σταματήσει την ροή των θεμάτων και ασχολούνταν αποκλειστικά με το θέμα του Πολέμου. Συγκλονιστήκαμε όλοι από τον αριθμό των θυμάτων αλλά για να είμαι ειλικρινής θρηνούσα συνεχώς τα άτυχα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε μια τέτοια εποχή και να είναι θύματα συμφερόντων και γενικότερα θύματα ενός πολέμου χωρίς τέλος.
Τα παιδιά είναι το μέλλον μας αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά όσο μένουν σε αυτές τις χώρες που γίνονται πόλεμοι έχουν μέλλον. Θα μπορέσουν να πάνε σχολείο ή ανα πάσα ώρα και στιγμή θα φοβούνται ότι μία βόμβα θα πέσει και θα τα σκοτώσει. Θα μπορέσουν να σπουδάσουν και να βρούν εργασία ή ο πόλεμος θα γκρεμίσει κάθε τους ελπίδα. Δεν είναι μόνο η θέληση του παιδιού να δημιουργήσει τα φτερά του και να πετάξει είναι και οι συνθήκες που το παιδί μεγαλώνει.
Σκέφτομαι τα τραύματα των παιδιών. Όχι μόνο τα σωματικά αλλά και τα ψυχολογικά τραύματα, κυρίως αυτά. Όσο και αν τα γυναικόπαιδα θεωρούνται άμαχος πληθυσμός δυστυχώς τα χρησιμοποιούνται στον βωμό του πολέμου. Έχουμε διαβάσει ιστορίες για παιδιά που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, για παιδιά που τα χρησιμοποιούν σαν ασπίδα για να μην τους ρίξουν οι αντίπαλοι για παιδιά που ζουν αυτόν τον εφιάλτη και που κάθε άλλο παρά άμαχος πληθυσμός θεωρούνται. Πεινούν, διψούν, χάνουν τους γονείς τους, χάνουν φίλους τους, στερούνται ώρες ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού έξω από το σχολείο τους και αν πιστέψουν έστω και για λίγο ότι είναι ελεύθερα πέφτει μια βόμβα όσο παίζουν στον προαύλιο χώρο του σχολείου τους και τα σκοτώνει.
Το μικρό τους μυαλουδάκι δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό. Δεν μπορούν από την άλλη να το δουν και σαν παιχνίδι, γιατί βλέπουν ότι οι στρατιώτες αν χτυπηθούν δεν ξανασηκώνονται. Τα δικά μας παιδιά είναι ευλογημένα. Ζουν έχοντας τουλάχιστον ειρήνη. Και εμείς οι γονείς πρέπει να παροτρύνουμε τα παιδιά μας να προσεύχονται τουλάχιστον για αυτά τα παιδιά. Η κόρη μου μου λέει ότι θα πάρουμε το αεροπλάνο μόλις φύγουν οι κακοί και θα τους πάμε φακούλα και ρυζάκι και νεράκι. Δεν ξέρει τι είναι ο πόλεμος όμως προσπαθεί να μάθει να βοηθάει. Και σε αυτές τις μέρες πλέον αν μας έχει μείνει κάτι είναι τουλάχιστον να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται το σύνολο και όχι τον εαυτό τους και μόνο. Βρείτε ρούχα, μαζέψτε κάποια τρόφιμα και στείλτε τα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Πολύ συγκινητικό το κείμενο σου.Συμφωνώ απόλυτα με ο,τι αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα μόνο να σου πω συγχαρητήρια για τον τρόπο που μεγαλώνεις το παιδί σου. Και να προσθέσω ότι εάν όλοι είχαμε τέτοια παιδεία και δεν εννοώ μόρφωση αλλά αυτόν τον τρόπο σκέψης που μεταφέρεις στο παιδί σου τότε σίγουρα θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Που ο καθένας να μην κοιτάει μόνο τον εαυτούλη του και την καλοπέραση του αλλά το συλλογικό καλό.
Είναι τόσο λυπηρό να ακούς από ένα μικρό παιδί που καλά καλά δε ξέρει ακόμα να μιλήσει τέτοια λόγια και εμείς όλοι οι μεγάλοι να γυρνάμε από την άλλη γιατί πολύ απλά όλα αυτά που γίνονται μας προκαλούν αποστροφή και φυσικά δε μας ενδιαφέρουν γιατί δεν είμαστε εμείς στη θέση τους, εμείς έχουμε ''ΕΙΡΉΝΗ'' .
ενταξει μπορει να ειναι κακο να σκοτωνονται παιδια γενικα στο κοσμο ομως τι νομιζεις πως θα γινοντουσαν αυτα οταν μεγαλωναν; τυφλοι πολεμιστες που μονο σκοπο ζωης θα ειχαν να σκοτωνουν. λοιπον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννα νομίζω πως είναι ένα από τα καλύτερα σου κείμενα στο yannidakis. Είναι συγκλονιστικό να διαβάζουμε σήμερα πως μαθαίνεις το παιδί σου τα περί πολέμου. Και φυσικά με τον τρόπο τον οποίο το κάνεις που δηλώνει την απόλυτη παιδαγώγηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι ζούμε σε ειρήνη εδώ, όμως είναι μεγάλη ευθύνη να γνωρίσουμε στα παιδιά μας, πως κάποια άλλα - κάπου αλλού είναι περισσότερο προνομιούχα από εμάς και άλλα ζουν υπό τις συνθήκες που ζουν αυτά της Παλαιστίνης ή εκείνα της Αφρικής.
Συγχαρητήρια και για το παιδί σου και για το γραπτό σου.