σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε
Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!
Είναι τόσα πολλά τα θέματα που με απασχολούν τελευταία που δεν μπορούσα να επιλέξω με ποιο από όλα αυτά θα ξεκινούσα την στήλη για τον Σεπτέμβριο! Κι έτσι σκέφτηκα να τα συμπτύξω όσο μπορώ σε ένα.
Ένα από τα... κουσούρια μου είναι ότι παρατηρώ πολύ τις συμπεριφορές οπουδήποτε, σε σημείο που να μη μου ξεφεύγει τίποτα. Σε στάσεις λεωφορείων, μέσα στο τρένο και το μετρό, σε ουρές δημόσιων υπηρεσιών, στο γυμναστήριο, στις καφετέριες που πλέον συχνάζω σπάνια, στις εκάστοτε δουλειές που βρίσκομαι κατά καιρούς. Κι επειδή είναι εργαλείο δουλειάς για εμάς τους κοινωνικούς λειτουργούς αποφάσισα να το κρατήσω, διαχειριζόμενη το, δημιουργικά.
Όσα γράφω, δεν τα εκφράζω με απόλυτο τρόπο, είναι απλώς οι απόψεις μου και δεν έχω ποτέ σκοπό να τις επιβάλλω.
Παρατηρώ και αναρωτιέμαι, λοιπόν... γιατί σε μια κοινωνία σαν την δική μας που έχει περάσει τόσα πολλά... η αλλαγή νοοτροπίας είναι κάτι το σπάνιο εώς και ανέφικτο;
Γιατί η ευγένεια και η καλοσύνη απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό;
Γιατί υπάρχει διαρκώς ανταγωνισμός με δόλο και όχι ομαδική συνεργασία και συλλογικότητα;
Γιατί κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;
Γιατί εστιάζουμε κυρίως στα αρνητικά, χάνοντας πολύτιμες στιγμές;
Γιατί δεν δείχνουμε κατανόηση και βιαζόμαστε να κατακρίνουμε;
Γιατί μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος;
Γιατί αφήνουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να υπερισχύουν;
Θα μου πείτε, σας έβαλα πολύ εργασία για το σπίτι..!
Είναι συζητήσεις που ο καθένας μας καλείται να κάνει πρωτίστως με τον εαυτό του.
Δεν είμαι καλή στις αναλύσεις, για αυτό θα ήθελα να διατυπώσω τις απόψεις μου όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά σαν να σε έχω απέναντί μου Φίλε αναγνώστη και να πίνουμε καφέ.
Σκέφτηκες ποτέ πόσο αλληλένδετες είναι οι δικές μας ζωές με των Άλλων;
Πόσο καλύτερες θα ήταν οι διαπροσωπικές μας σχέσεις αν αφήναμε στην άκρη εγωϊσμούς, προκαταλήψεις, ταμπέλες και οτιδήποτε μας αποξενώνει και αν γινόμασταν πιο ζεστοί, πιο ευγενικοί και πιο υποστηρικτικοί;
Από πότε άραγε τα αυτονόητα, έγιναν όνειρα θερινής νυκτός;
Γιατί κουνάμε το κεφάλι μας, αντί να κουνήσουμε το χεράκι μας για κάτι καλύτερο;
Εμείς και οι.. Άλλοι δεν είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι, είμαστε μία κοινωνία από ξεχωριστούς ανθρώπους που πρέπει επιτέλους να μάθουν να συνυπάρχουν. Με τα στραβά μας αλλά.. ας κάνουμε λιγότερο δύσκολες ο ένας την ζωή του άλλου..
Είναι τόσα πολλά τα θέματα που με απασχολούν τελευταία που δεν μπορούσα να επιλέξω με ποιο από όλα αυτά θα ξεκινούσα την στήλη για τον Σεπτέμβριο! Κι έτσι σκέφτηκα να τα συμπτύξω όσο μπορώ σε ένα.
Ένα από τα... κουσούρια μου είναι ότι παρατηρώ πολύ τις συμπεριφορές οπουδήποτε, σε σημείο που να μη μου ξεφεύγει τίποτα. Σε στάσεις λεωφορείων, μέσα στο τρένο και το μετρό, σε ουρές δημόσιων υπηρεσιών, στο γυμναστήριο, στις καφετέριες που πλέον συχνάζω σπάνια, στις εκάστοτε δουλειές που βρίσκομαι κατά καιρούς. Κι επειδή είναι εργαλείο δουλειάς για εμάς τους κοινωνικούς λειτουργούς αποφάσισα να το κρατήσω, διαχειριζόμενη το, δημιουργικά.
Όσα γράφω, δεν τα εκφράζω με απόλυτο τρόπο, είναι απλώς οι απόψεις μου και δεν έχω ποτέ σκοπό να τις επιβάλλω.
Παρατηρώ και αναρωτιέμαι, λοιπόν... γιατί σε μια κοινωνία σαν την δική μας που έχει περάσει τόσα πολλά... η αλλαγή νοοτροπίας είναι κάτι το σπάνιο εώς και ανέφικτο;Γιατί η ευγένεια και η καλοσύνη απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό;
Γιατί υπάρχει διαρκώς ανταγωνισμός με δόλο και όχι ομαδική συνεργασία και συλλογικότητα;
Γιατί κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;
Γιατί εστιάζουμε κυρίως στα αρνητικά, χάνοντας πολύτιμες στιγμές;
Γιατί δεν δείχνουμε κατανόηση και βιαζόμαστε να κατακρίνουμε;
Γιατί μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος;
Γιατί αφήνουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να υπερισχύουν;
Θα μου πείτε, σας έβαλα πολύ εργασία για το σπίτι..!Είναι συζητήσεις που ο καθένας μας καλείται να κάνει πρωτίστως με τον εαυτό του.
Δεν είμαι καλή στις αναλύσεις, για αυτό θα ήθελα να διατυπώσω τις απόψεις μου όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά σαν να σε έχω απέναντί μου Φίλε αναγνώστη και να πίνουμε καφέ.
Σκέφτηκες ποτέ πόσο αλληλένδετες είναι οι δικές μας ζωές με των Άλλων;
Πόσο καλύτερες θα ήταν οι διαπροσωπικές μας σχέσεις αν αφήναμε στην άκρη εγωϊσμούς, προκαταλήψεις, ταμπέλες και οτιδήποτε μας αποξενώνει και αν γινόμασταν πιο ζεστοί, πιο ευγενικοί και πιο υποστηρικτικοί;Από πότε άραγε τα αυτονόητα, έγιναν όνειρα θερινής νυκτός;
Γιατί κουνάμε το κεφάλι μας, αντί να κουνήσουμε το χεράκι μας για κάτι καλύτερο;
Εμείς και οι.. Άλλοι δεν είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι, είμαστε μία κοινωνία από ξεχωριστούς ανθρώπους που πρέπει επιτέλους να μάθουν να συνυπάρχουν. Με τα στραβά μας αλλά.. ας κάνουμε λιγότερο δύσκολες ο ένας την ζωή του άλλου..
Τι λες; Μπορούμε;
Μιας και το yannidakis έχει για έδρα του την Κρήτη,θα τιμήσω την σημερινή ανάρτηση με ένα τραγούδι που το θεωρώ στόχο ζωής σε μια κοινωνία. +Katerina Verigka
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
η επιλογή σου Κατερίνα είναι εξαιρετική. Αναφέρομαι στον τρόπο που τίμησες τις ρίζες του yannidakis. Λέω ρίζες, διότι χάρις σε εσάς, το yannidakis δεν είναι απλά πανελλαδικό πλέον, αλλά... οικουμενικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ότι αφορά τον δικό μας τρόπο σκέψης, είναι όλα μέσα στο μυαλό μας, στην φιλοσοφία μας. Αν μπορούσαμε να αφήσουμε το γενικότερο κλίμα που επικρατεί θα μπορούσαμε τότε να νικήσουμε την επικρατούσα φιλοσοφία και να δουλεύαμε για την βελτίωσή της ως εθελοντές, ως διαφημιστές, ως προωθητές. Συμπληρώνω πως ο θετικός τρόπος σκέψης, ο ευγενικός τρόπος συμπεριφοράς είναι και πιο ξεκούραστος, πιο γαλήνιος. Ας τον δοκιμάσουμε!
Γιάννη χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η επιλογή μου, είναι ένα από τα τραγούδια που αγαπώ πολύ και πραγματικά ένας στόχος ζωής οι στίχοι του.. (Ρίτσος!)
Διαγραφήeinai polles fores poy prospa8w na yio8ethsw ayton ton tropo skepshs, omws h kakia ston kosmo einai toso megalh poy se nikaei. Otan den mporeis na breis poy8ena sto periballon soy koino paranomasth, enan koino tropo skepseis, afomoiwnesai apo ayto kai akoloy8eis thn idia symperifora. Einai krima, omws einai h alh8eia.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριλίζα σ'ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου!
ΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τι λες και εκεί την πατάει το μεγαλύτερο ποσοστό.
Έχω υποστεί μεγάλες κακίες και αδικίες στην ζωή μου, απάτες, προδοσίες, ανταγωνισμούς κλπ κλπ.. Όσο τα κουβαλούσα μέσα μου με δηλητηρίαζαν. Όταν αποφάσισα να τα διώχνω ένα ένα και να μη μεταλλάξουν τον χαρακτήρα μου ένιωσα ανακούφιση. Και μπορώ να σου πω ότι από τότε βελτιώθηκε και ο χαρακτήρας μου και σταμάτησα να κάνω τα ίδια λάθη.
Γιατί να νικάει πάντα το χειρότερο; Σκέψου το.. Θέλει μεγάλη προσπάθεια αλλά όπως λέει και το γνωστό τραγούδι.. Ο,ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΝΑΕΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ!
Εύχομαι να βρεις την δύναμη να ξεφύγεις από την συμπεριφορά της μάζας και να χαράξεις την δική σου δημιουργική ποιοτική πορεία!
Πως υπερνικάς το Εγώ???? Εδώ είναι το δύσκολο κομμάτι. Όταν σε μαθαίνουν, σε μεγαλώνουν, σε παραπληροφορούν με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρείς τον εαυτό σου υπέράνω όλων (με την άσχημη έννοια της λέξης) η αλλαγή αργεί να έρθει αλλά συνήθως δεν έρχεται και ποτε! Τι έχουμε ως αντίλογο? Ως όπλο? Την κρίση μας. Τα όνειρα μας. Τα διάφορα παραδείγματα γύρω μας που υπερτονίζουν την αξία του αγνού και του ωραίου. Του αληθινού! Έγραψα κάτι παρόμοιο σήμερα το πρωι! Το δικό σου όμως ως είθισται Κατερίνα είναι απόλυτα αισιόδοξο και παρακινητικο! Για άλλη μια φορα! Φιλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη μου δεν πρόλαβα να σε διαβάσω, ήμουν κέντρο για δουλειές!!
ΔιαγραφήΈρχομαι σε λίγα λεπτάκια!!
Πώς υπερνικάς το Εγώ;; Εδώ σε θέλω, στα δύσκολα! χεχε
Λοιπόν δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Θέλει όμως ενσυναίσθηση. Επιπλέον να είσαι προσγειωμένος γιατί δεν βρίσκεσαι στο επίκεντρο του κόσμου και ταυτόχρονα αξιοπρεπής για να μη γίνεσαι και θύμα των καταστάσεων. Χρειάζεται εμπιστοσύνη ( κι ας έχουμε προδοθεί άπειρες φορές) και σεβασμός.
Αλλά και πολλά ακόμα που μπορούμε να ανακαλύψουμε όλοι μαζί, γιατί το Εγώ δεν προχώρησε ποτέ.. άσε το τι φαίνεται.. στην ουσία γκρεμοτσακίζεται.
Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!
Καλησπέρα Κατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε έναν βαθμό συμφωνώ με τον Jean-Paul Sartre : “Η κόλαση είναι οι άλλοι”. Για την ακρίβεια η κόλαση κατά την γνώμη μου, είναι η υποταγή μας στην γνώμη των άλλων. Δική μας η ζωή, δικές μας οι στιγμές, δικά μας όλα. Ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος πιστεύω είναι αυτός που κατάφερε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι είναι στην φύση του ανθρώπινου είδους το να κάνει λάθη και κατάφερε να τα αγαπήσει ή έστω να τα δεχτεί και να διδαχθεί απ’ αυτά.
Νομίζω πως αν αγαπήσουμε τον εαυτό, τις στιγμές και τις σκέψεις μας θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και έτσι θα γίνει καλύτερη και η κοινωνία που συνθέτουμε.
Πολύ όμορφο το κείμενο σου! :)
Φιλιά πολλά.
Μαρίνα μου χαίρομαι πολύ που σε βλέπω εδώ!! Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις και να μοιραστείς τις σκέψεις σου!!
ΔιαγραφήΝομίζω πως εσύ το έθεσες πολύ πιο σωστά από τον Jean Paul Sartre!
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Πολύ ωραίο το θέμα σου Κατερίνα και μπράβο που μπορείς με αυτά που λες να δεις το δάσος περισσότερο από το δέντρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν λίγες μέρες είδα ένα βίντεο που κυκλοφόρησε εδώ στην Αμερική στο οποίο πολλοί επιφανείς Ελληνοαμερικάνοι προσπαθούν να εξηγήσουν την έννοια της λέξης "φιλότιμο". Είναι ένα πολύ συγκινητικό βίντεο που εξυψώνει τους Έλληνες γι αυτή την μοναδική λέξη που δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες. Διαβάζοντας το άρθρο σου σήμερα κατάλαβα πως οι νεοέλληνες έχουν ξεχάσει αυτή τη βασική λέξη πάνω στην οποία στηρίζονται όλα τα καλά ιδανικά της αρμονικής συμβίωσης των ανθρώπων στην κοινωνία.
Εύχομαι να μπορέσουμε και να φιλοτιμηθούμε ώστε να βελτιώσουμε τον φθαρμό των ανθρώπινων σχέσεων.
Σ'ευχαριστώ πολύ Νίκο!! Αν σου πω ότι μου έχουν μιλήσει για αυτό το βίντεο και δεν το έχω δει ακόμα; Το ξέχασα εντελώς. Θα το αναζητήσω τώρα! :)
ΔιαγραφήΈχουμε τόσα για να νιώθουμε περήφανοι αλλά δεν κάνουμε τα απαραίτητα όχι μόνο για να τα κρατήσουμε αλλά και για να τα εξελίξουμε.. Μου φέρνει λίγο προς μαζοχισμό η όλη ιστορία, ας μη το προχωρήσω παραπάνω!
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!!
Υπέροχη Κατερίνα όπως πάντα και μια πολύ όμορφη ανάρτηση!... Μπράβο και στους δυο για την όμορφη συνεργασία...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ, να είσαι καλά!! :)
ΔιαγραφήΚατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως ξεκίνησες τη στήλη με ένα καταπληκτικό και βαθυστόχαστο κείμενο! Πολλά τα ερωτήματά σου και η εργασία για το σπίτι-όπως έγραψες- και σαφώς, μεγάλο το θέμα που αναπτύσσεις.
Σημασία έχει ο καθένας ξεχωριστά, να παλεύει και να προσπαθεί για το καλύτερο συλλογικά. Όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος πιο πάνω, μας έχουν γαλουχήσει με έναν εγωισμό που είναι σαν δεύτερο δέρμα στο σώμα μας. Όταν ξεπεράσουμε το "εγώ", θα φτάσουμε στο "εμείς", και με αυτό το "εμείς" σίγουρα θα χτίζουμε μια πιο όμορφη κοινωνία.
Το τραγούδι εξαιρετικό, δεν το είχα ξανακούσει!
Μακάρι σύντομα να κάνουμε ο ένας τη ζωή του άλλου ευκολότερη !
Φιλάκια και να είσαι καλά!
Κωνσταντίνα μου, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου!!
ΔιαγραφήΠροσωπικά, αρνούμαι να υιοθετήσω όσα αρνητικά μας έχουν γαλουχήσει!
Για να κάνουμε τις ζωές όλων ευκολότερες πρέπει να προσπαθούμε συνεχώς και να μη τα παρατάμε με το πρώτο εμπόδιο! Γιατί αν λέμε μακάρι, δεν θα λυθεί τίποτα από μόνο του, καταλαβαίνεις πως το λέω!!
Σε φιλώ κοπέλα μου να είσαι καλά!!