EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ αντίο καλοκαίρι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Στον απόηχο των καλοκαιρινών διακοπών, λίγο πριν μαζέψουμε τα μαγιό μας, τώρα που τα χωριά έχουν ερημώσει γιατί ανοίγουν τα σχολεία, τα ποδήλατα φυλαχτούν για τον χειμώνα, λίγο πριν τα φροντιστήρια ανοίξουν για κάθε είδους προετοιμασία έζησα ένα τέλειο τριήμερο. Αναρωτιέμαι αν το καλοκαίρι περάσαμε με τα παιδιά μας έτσι όπως σχεδιάζαμε. Αν επισκεφτήκαμε μουσεία, αν τα πήγαμε σε εκθέσεις ζωγραφικής, αν παρακολουθήσαμε θέατρα και γενικά σε κάθε λογής διαφορετική διασκέδαση μιας και αυτό που έχει σημασία είναι να ανοίγουν οι ορίζοντες των παιδιών και να τους δείχνουμε ότι πέρα από την τεχνολογία, όπως η τηλεόραση και το τάμπλετ που είναι πλέον σαν μια δεύτερη μαμά μέσα στο σπίτι, υπάρχουν και άλλοι τρόποι διασκέδασης.

Βράδυ Τρίτης, Σεπτέμβρης μήνας πιασμένοι χέρι-χέρι με την κόρη μας και με σένα που βαδίζουμε δεκατρία χρόνια μαζί. Ο ήλιος ήδη έδυσε, οκτώ και μισή και είναι πλέον σκοτάδι, όμως η διάθεση για να περάσουμε καλά, να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, μας κάνουν να ξεχνάμε ότι είμαστε από τους λιγοστούς που κάνουν διακοπές. Η κόρη μας έχει διάθεση για να περάσει όμορφα παρόλο που δεν υπάρχουν παιδάκια για να παίξει. Είναι ευχαριστημένη με την παρουσία του φεγγαριού, με το κράτημα των χεριών των γονιών της, με τον ήχο της θάλασσας, με την ηρεμία του νησιού που δεν θυμίζει σε τίποτα καλοκαίρι.

Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος το αίσθημα της πείνας μας καταλαμβάνει. Και βγαίνουμε για δείπνο με την κόρη μας με διάθεση να περάσει όμορφα, να γευτεί καινούριες γεύσεις, να κάνει εις υγείαν, να κυνηγήσει τις γατούλες, να κάνει βολτούλες αλλά μέχρι εκεί που την βλέπουμε και να ξαναγυρνάει πίσω στο τραπέζι μας. Τα συναισθήματα είναι έντονα από όλους μας. Όλοι μας περιμέναμε πως και πως αυτό το τριήμερο, αλλά καμιά φορά δεν μας γίνονται όπως τα σχεδιάζουμε.

Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι τα μηνύματα που της περνάμε χωρίς να ξέρουμε απαραίτητα ότι μας ακούει. Ο λιονταρίσσιος χαρακτήρας της δεν σου επιτρέπει πολλές φορές να γνωρίζεις αν όσα την νουθετείς τα δέχεται. Όμως σε αυτό το ταξίδι μου έλεγε πολλές φορές όσα προσπαθήσαμε να την μάθουμε. Δεν πάμε στα σκοτάδια, δεν πάμε μακριά από το τραπέζι της μαμάς και του μπαμπά, δεν απομακρυνόμαστε, δεν είναι σωστό να φωνάζουμε κτλ.

Σε αυτό το άρθρο δεν έχω να γράψω κάτι συγκεκριμένο για τα παιδιά. Αυτό που έχω να γράψω πάντα μέσα από δικές μου εμπειρίες, είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται χρόνο με τους γονείς τους και εύχομαι όλοι μας να βρήκαμε λίγο χρόνο παραπανίσιο για να περάσουμε με τα παιδιά μας. Να ξεφύγαμε από τα τετριμμένα, να χτίσαμε παλάτια στην άμμο και ας τα γκρεμίσαμε είτε εμείς είτε τα μεγάλα κύματα, να κολυμπήσαμε μαζί τους, να μιλήσαμε περισσότερο, να παίξαμε με τα παιχνίδια τους και να τους περάσαμε το μήνυμα, όσο μπορέσαμε φυσικά, ότι θέλουμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους και το κάνουμε όσο γίνεται κάθε φορά δεδομένων των συνθηκών. Καλό φθινόπωρο, καλή αρχή στα σχολεία των παιδιών. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ