Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ακούγεται υπερβολικό ή φαντασιόπληκτο, όμως είναι γεγονός πως η συναισθηματική διάθεση ενός ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει αυτή του πλησίον του. Είναι κάτι σαν το σύνδρομο του χασμουρήματος το οποίο επηρεάζει με τη μορφή “ντόμινο” όλους τους παραβρισκόμενους σε έναν χώρο.
Έχετε βιώσει μία περίπτωση στην οποία βρίσκεστε σε ένα περιβάλλον στο οποίο επικρατεί μια παγωμένη ησυχία με ένα μουντό κλίμα και τελικά καταλήγει να επηρεάσει και εσάς, βυθίζοντάς σας σε μια προσωρινή κατάθλιψη; Αντίστοιχα, όσο άσχημα κι αν νοιώθει κανείς, η μετάβασή του σε ένα περιβάλλον ευθυμίας θα τον επηρεάσει σίγουρα μεταδίδοντας του κύματα θετικής ενέργειας.
Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω επιστημονικά το φαινόμενο, οπότε θα συνεχίζω με
μερικά παραδείγματα ακόμα μέχρι να ταυτιστείτε μαζί μου. Γενικεύοντας το θέμα ας μιλήσουμε για τη μιζέρια. Σας θυμίζει κάτι; Σίγουρα ναι! Εδώ και μερικά χρόνια όλοι οι έλληνες παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά της και από έξω καρδιάς δείχνουν όλοι απογοητευμένοι και με κακή ψυχολογία. Από προσωπική εμπειρία έχω παρατηρήσει άτομα που δεν επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση στην τσέπη τους κι όμως η συμπεριφορά τους εναρμονίστηκε με το κοινό σύνολο. Γιατί; Μα είναι φυσικό. Όταν όλοι γύρω σου έχουν αλλάξει, όταν όλοι διαμαρτύρονται και η ψυχολογία τους έχει φόντο ένα ατελείωτο μοιρολόι, τότε ακόμα και ασυναίσθητα τα συμπτώματα γίνονται μεταδοτικά. Και στο τέλος; Βλέπουμε μια Ελλάδα… καημένη! Σε καημό δηλαδή.
Και όπως έγραφα εξ αρχής, το συναίσθημα είναι μεταδοτικό είτε μιλάμε για μια παρέα, είτε για έναν ολόκληρο λαό! Αν είναι όμως έτσι, τότε πως διορθώνεται; Δεν μπορεί όταν όταν όλοι φτάσουμε στο ναδίρ να μένουμε εκεί συμπαρασέρνοντας τους πάντες σαν μία λερναία ύδρα. Η απάντηση μπορεί να είναι τόσο απλή όσο και πολύπλοκη. Από ένα τυχαίο και ίσως μεμονωμένο ή περιστασιακό γεγονός που μπορεί να σκορπίσει την εφήμερη ή μόνιμη χαρά μέχρι το αποτέλεσμα μίας προσπάθειας, κάποιας θυσίας ή εργασίας που επιτέλους επέφερε καρπούς. Η θεωρία μπορεί να εφαρμοστεί κάλλιστα στον πατέρα ανήλικων παιδιών που επιτέλους βρήκε δουλειά, όσο και και σε μία νέα πολιτική που εν καιρώ θα φέρει το τέλος της λιτότητας.
Έχετε βιώσει μία περίπτωση στην οποία βρίσκεστε σε ένα περιβάλλον στο οποίο επικρατεί μια παγωμένη ησυχία με ένα μουντό κλίμα και τελικά καταλήγει να επηρεάσει και εσάς, βυθίζοντάς σας σε μια προσωρινή κατάθλιψη; Αντίστοιχα, όσο άσχημα κι αν νοιώθει κανείς, η μετάβασή του σε ένα περιβάλλον ευθυμίας θα τον επηρεάσει σίγουρα μεταδίδοντας του κύματα θετικής ενέργειας.
Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω επιστημονικά το φαινόμενο, οπότε θα συνεχίζω με
Και όπως έγραφα εξ αρχής, το συναίσθημα είναι μεταδοτικό είτε μιλάμε για μια παρέα, είτε για έναν ολόκληρο λαό! Αν είναι όμως έτσι, τότε πως διορθώνεται; Δεν μπορεί όταν όταν όλοι φτάσουμε στο ναδίρ να μένουμε εκεί συμπαρασέρνοντας τους πάντες σαν μία λερναία ύδρα. Η απάντηση μπορεί να είναι τόσο απλή όσο και πολύπλοκη. Από ένα τυχαίο και ίσως μεμονωμένο ή περιστασιακό γεγονός που μπορεί να σκορπίσει την εφήμερη ή μόνιμη χαρά μέχρι το αποτέλεσμα μίας προσπάθειας, κάποιας θυσίας ή εργασίας που επιτέλους επέφερε καρπούς. Η θεωρία μπορεί να εφαρμοστεί κάλλιστα στον πατέρα ανήλικων παιδιών που επιτέλους βρήκε δουλειά, όσο και και σε μία νέα πολιτική που εν καιρώ θα φέρει το τέλος της λιτότητας.
Ίσως είναι δύσκολο, ίσως είναι μακριά, όμως έχουμε χρέος να επιμείνουμε, με όσο το δυνατό περισσότερα αποθέματα ψυχολογίας μας έχουν απομείνει. Υπομονή έλληνες! +Yanni Spiridakis
αφιερωμένο στους...
...αισιόδοξους του yannidakis και μη...
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Η οποιαδήποτε μετάδοση θετικών ή αρνητικών συναισθημάτων οφείλεται στην ανθρώπινη αδυναμία ελέγχου των εισερχόμενων εντυπώσεων και στην ταύτισή του με αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος είναι τελείως αδύναμος ψυχολογικά. Μπορεί να «μολυνθεί» είτε τυχαία είτε εσκεμμένα από τις εντυπώσεις που προέρχονται από τους άλλους ανθρώπους. Για να μην συμβεί αυτό, θα πρέπει ο άνθρωπος να ΚΑΤΑΔΕΧΘΕΙ να καταλάβει ότι δεν είναι ο βασιλιάς του σύμπαντος, ότι είναι αδύναμος και ότι άγεται και φέρεται από τα εξωτερικά πράγματα.
Δυνατότητα αυτονομίας υπάρχει μόνο με την «μετατροπή των εντυπώσεων». Μόνο έτσι δεν θα «μολύνεται» κάποιος από την άσχημη ατμόσφαιρα που δημιουργείται από γεγονότα, σκέψεις και συναισθήματα. Μόνο έτσι θα αποκτήσει κάποιος ψυχολογική ανεξαρτησία. Μόνο έτσι δεν θα γίνεται ψυχολογικός σκλάβος της κάθε μπούρδας που εκτοξεύεται από το Σύστημα.
Είμαστε πρόβατα προς σφαγήν, ισόβιοι δούλοι και μάλιστα ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ. Και ο μόνος τρόπος απελευθέρωσης είναι να μην ταυτιζόμαστε με τις εντυπώσεις της ζωής. Και ο μόνος τρόπος μη ταύτισης με τις εντυπώσεις της ζωής είναι η μετατροπή τους σε ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ από αυτό που φαίνεται να είναι. Διαφορετικά ΤΙΠΟΤΕ δεν θα αλλάξει και ο κόσμος θα πηγαίνει ΠΑΝΤΟΤΕ από το κακό στο χειρότερο.
Όμως, ακόμα και αυτή η απλή περιγραφική επισήμανση θα θεωρηθεί καταστροφολογία, όπως έγινε σε παλιότερα σχόλια που έκανα ή θα αγνοηθεί τελείως όπως στο τελευταίο.
να ξεκινήσω απ' το τέλος; Αγνοήθηκε σχόλιο σου σε κάποιο κείμενο μας; Σε ποιο;
ΔιαγραφήΣε γενικές γραμμές υπάρχει ταύτιση απόψεων. Θα σημειώσω μόνο πως όταν ένας άνθρωπος βλέπει τους πόρους του να μειώνονται αντιστρόφως ανάλογα με τις ανάγκες του, τότε το δράμα είναι αναπόφευκτο...
Τα σχόλια που έκανα στην καταχώρηση «οι αισθήσεις μας» ήταν αόρατα (ή τουλάχιστον έτσι το κατάλαβα). Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα και δεν διαμαρτυρήθηκα λέγοντας ότι ήταν αόρατα. Είναι φυσικό φαινόμενο, γιατί κάτι τέτοια ενοχλούν το «αγαπημένο εγώ», το οποίο κανένας δεν θέλει να του το πειράζουν.
ΔιαγραφήΤο θέμα της «μετατροπής των εντυπώσεων» είναι απίστευτα σημαντικό, θα έλεγα ζωτικής σημασίας, αλλά φυσικά όσο περισσότερο τίθεται θέμα επιβίωσης, τόσο δυσκολότερα εφαρμόζεται. Όμως όσο δύσκολα και αν είσαι πάντα υπάρχει ένα μικρό περιθώριο να μειώσεις την εξωτερική και την εσωτερική πίεση, ώστε να μην τα βλέπεις όλα μαύρα.
Όμως το «αγαπημένο εγώ» τρελαίνεται να ταυτίζεται, να υποφέρει και να λέει τον πόνο του στους άλλους. Έτσι πραγματικά «τέτοια σχόλια» παραβλέπονται και μένουν «αόρατα».
αντί να μιζεριάζουμε θα ήταν καλύτερα να μεταδίδουμε τη θετική μας ενέργεια μπας και γεμίσει ο κόσμος χαρούμενες φατσούλες!!! συμφωνώ με όσα ανέφερες στο κείμενό σου..καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρούμενες φατσουλες; πρέπει να είσαι πολύ ρομαντική.
ΔιαγραφήΚλεβω την διάθεσή σου για να υποδεχτώ τον νέο μήνα!
Η αλήθεια είναι πως βλέποντας τον τίτλο του παραπάνω θέματος, οι εικόνες της καθημερινότητας που θα μπορούσαν να συνδεθούν μ αυτόν είναι τόσες πολλές που θα μπορούσα να γράφω για μέρες.. Ωστόσο, αυτό θα καταντούσε κουραστικό και θα κούραζε και εσάς τους υπόλοιπους...Οπότε ας αναφέρω ένα συμβάν και ας αφήσουμε τη φαντασία μας να σκεφτεί-επεξεργαστεί τα υπόλοιπα που συμβαίνουν στον καθένα μας....Ξυπνάω πρωί, χαρούμενη όσο δεν παίρνει καθ' ότι μετά απο μήνες ολόκληρους έχω καταφέρει να βρώ δουλειά (Δύσκολο στις μέρες μας και ειδικά στην Ελλάδα του 2014), κατευθύνομαι στην στάση του αστικού λεωφορείο μ ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και με το ύφος της νηκήτριας..!!!Η μέρα βροχερή και με αρκετό κρύο, αναγκάζομαι να στριμωχτώ στη στάση με 5-6 άλλους ανθρώπους, ακούω θέλοντας και μη τις συζητήσεις τους...τι ψώνισες χθές στα μαγαζιά, τι θα μαγειρέψεις σήμερα και ξαφνικά πιο πέρα ένα ζευγάρι να μιλάει έντονα..δάκρυα κυλούσαν απο τα μάτια της κοπέλας..ακούγοντας με μεγάλη προσοχή την συζητησή τους κατάλαβα ότι και οι δύο ήταν άνεργοι και πως αν δεν έβρισκαν χρήματα και δουλειά άμεσα θα έχαναν το σπίτι που τους είχε απομείνει....Ταράχτηκα..η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και η χαρά μου αμέσως μετατράπηκε σε άγχος, λύπη και αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί...βρέθηκα σ έναν άλλο κόσμο,μελαγχόλησα...δεν άκουγα τίποτα πια...μόνο η κόρνα του λεωφορείου ήρθε να ταράξει την σκέψη μου και χωρίς να καταλάβω πως βρέθηκα εντός..κάθησα δίπλα απο μια κυρία με ρούχα κάπως παλιά και σκισμένα παπούτσια..άρχισε να μου παραπονιέται για τους λογαριασμούς, για τα λεφτά, για τις συντάξεις και έβγαλε ένα τρύπιο πορτοφόλι δείχνοντάς μου τα 2,45 ευρώ που της είχαν απομείνει..και ο μήνας είχε ακόμα 22.......έβγαλα απο την τσέπη μ κάποια κέρματα και της τα ριξα στο πορτοφόλι, με κοίταξε με περιέργεια και ξάφνου ένα μηδίαμα φάνηκε στο πρόσωπό της..χαμογέλασα και εγώ!Σηκώθηκα πάτησα το κουμπί και κατέβηκα στη στάση έχοντας στο μυαλό μου όσα είχαν συμβεί..ήταν εικόνες της καθημερινότητας, μιας μίζερης, αγχωτικής και λυπηρής πραγματικότητας.Οι σκέψεις μου με είχαν συνεπάρει, σ όλη τη διαδρομή απο τη στάση μέχρι να κατέβω στον προορισμό μου είχα ξεχάσει πως εγώ ήμουν χαρούμενη και πως όλα όσα συνέβησαν δεν με αφορούσαν αλλά ήταν προβλήματα και σκέψεις των συνανθρώπων μου. Η μελαγχολία που με έπιασε ήταν ανεπανάληπτη...Ανέβηκα τις σκάλες ενός γυάλινου κτιρίου, χτύπησα μια καφέ ξύλινη πόρτα, μου άνοιξαν!Καλημέρα κυρία μου καλως ήρθατε στην εταιρεία μας!!! Απο δω είναι το προσωπικό που θα συνεργάζεσαι, έλα απο δώ να σε συστήσω...Η καρδιά μου άρχισε ξανά να χτυπά δυνατά αλλά αυτή τη φορά ήταν απο χαρά!!!!Τόσα συναισθήματα λοιπόν, τόσες σκέψεις, τόσες εικόνες και αυτές όχι αποκλειστικά δικές μου αλλά παρμένες απο την ζωή άλλων, απο τα λόγια άλλων απο την ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ Η ΤΗ ΧΑΡΑ ΑΛΛΩΝ!!! "Παρασκευή Κντ"
ΑπάντησηΔιαγραφήη συγκλονιστική σου εμπειρία έρχεται να επιβεβαιώσει τον προβληματισμό μου.
ΔιαγραφήΔυστυχώς η πραγματικότητα είναι δεδομένη και ο χειρισμός των συναισθημάτων αποτελεί ένα κρίσιμο ζήτημα υγείας και επιβίωσης.
Ευχαριστώ που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας.