Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΘEMΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ~ η υποκειμενικότητα της εργασιακής μου απολαβής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πριν ξεκινήσω να γράφω θέλω να ξεκαθαρίσω εξ αρχής πως αν τυχόν με διαβάζει κάποιος άνεργος ή κάτι παρόμοιο, δεν έχω καμία πρόθεση να φανώ αφ’ υψηλού ή κάτι αντίστοιχο. Βλέπετε… εγώ δουλεύω και αν το καλοσκεφτείς μετά από μια εφηβεία τρελού τεμπελιού, δεν έχω σηκώσει κεφάλι ή κάπως έτσι τέλος πάντων, γιατί μπορεί να μην είμαι δα και από τα παιδιά που έτρωγαν σίδερα για να ζήσουν, όμως δουλεύω από τα δεκατρία μου σχεδόν ακατάπαυστα και είμαι περήφανος γι' αυτό.

Όμως φέτος, μετά από την προηγούμενη χρονιά (εννοώ την προηγούμενη χειμερινή περίοδο) αισθάνομαι να έχω παραδώσει πνεύμα. Ίσως imageεπειδή η ηλικία περνάει, ίσως γιατί οι εξωεπαγγελματικές μου υποχρεώσεις μεγάλωσαν, ίσως επειδή ο εκτός εργασίας χρόνος μου μίκρυνε. Σημασία έχει πως πολλές φορές φέτος κατάλαβα αυτό που λένε πως είναι να φτάνεις τα όρια και αυτό που λένε να τα ξεπερνάς (τα όρια) είναι σχήμα λόγου, διότι φέτος εγώ βρέθηκα ένα ‘κλικ’ πριν την απόλυτη κατάρρευση –είτε ψυχολογική, είτε σωματική- και αυτή τη στιγμή βιώνω το αντίστροφο σκηνικό, στο οποίο η χαλάρωση μου (για πολλούς διαφορετικούς λόγους) μου βγάζει όλη μου την κούραση. Και είναι μπόλικη…

Όπως έγραψα και στην αρχή είναι αχαριστία να διαμαρτύρομαι σήμερα επειδή όλη τη χρονιά είχα μια γεμάτη και πολύ κουραστική καθημερινότητα (αλλά εννοώ καθημερινότητα, χωρίς Κυριακές και αργίες…). Και η αλήθεια είναι πως η σκέψη χιλιάδων ανέργων να θεωρούν την δική μου ζωή πολυτέλεια, με τρομάζει γιατί μόνο εγώ ξέρω τις υποχρεώσεις μου και την “πολυτέλεια” αυτή, όμως τι να που κι αυτοί;

Τελικά είναι όλα πολύ υποκειμενικά. Διότι μπορεί δύο άνθρωποι να έχουν το ίδιο εισόδημα, όμως αν ο πρώτος έχει έξοδα σχεδόν ίσα με το ποσό αυτό, τι είδους ποιότητα ζωής μπορεί να εξασφαλίσει για αυτόν και την οικογένειά του; Δεν ήθελα εξ αρχής να καταλήξω σε αυτήν την υποκειμενικότητα που τελικά αυτή προέκυψε στον προβληματισμό αυτό, όμως το έκανα και κρατάω αυτήν πριν σας ευχηθώ καλή νέα σεζόν… +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

5 σχόλια:

  1. Καλό μήνα πρώτα απ'όλα! :)
    Σε καταλαβαίνω τι εννοείς, διότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων αυτή τη στιγμή περνάει παρόμοια κατάσταση με την δική σου. Φυσικά δε μπορούμε να συγκρίνουμε ούτε να βγάζουμε συμπεράσματα, για τους λόγους που ανέφερες! Γνωρίζω ανέργους που κάνουν φοβερή ζωή (γιατί βολεύτηκαν στα έτοιμα των γονιών κλπ κλπ) και άλλους που ενώ δουλεύουν ασταμάτητα, δεν έχουν ποιοτική ζωή λόγω των πολλών υποχρεώσεων.
    Υπάρχουν σαφώς και οι ενδιάμεσες κατηγορίες.
    Επομένως, μη χαλιόμαστε για το τι λένε οι άλλοι, γιατί πάντα θα λένε χωρίς να γνωρίζουν και χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τι περνάμε εμείς στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή.
    Οι ταμπέλες είναι για τα ρούχα μόνο, όχι για τους ανθρώπους!

    Ελπίζω να βρεις τις ισορροπίες σου σύντομα, καλή συνέχεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα γελάσεις, όμως το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρσι κάποια στιγμή τον χειμώνα και μάλιστα υπό αρκετή φόρτιση.
      Για να δείχνει φρέσκο, αναγκάστηκα να αλλάξω ορισμένες φράσεις μόλις σήμερα.
      Εύχομαι σε όλους να βρουν τις ισορροπίες τους..

      Διαγραφή
  2. Ο τίτλος που ταιριάζει στους σημερινούς εργαζόμενους αν μπορεί να τους δοθεί κάποιος τίτλος είναι "κανένα έλεος" ...Είσαι άνεργος και σταναχωριέσαι, μετά απο πολύ κόπο βρίσκεις δουλειά, δίνεις τα πάντα σ αυτη, ακόμα και την ίδια σου την ζωή για να καταλήξεις να μην αμοίβεσαι ή καλύτερα να μην αμοίβεσαι για όλα αυτα που κάνεις ή στη χειρότερη να σου ανοίξουν διάπλατα την πόρτα της εξόδου χωρίς καν να σκεφτούν τι υπάρχει μέσα σου και τι έξω και πίσω από σένα..Έτσι μας κατάντησαν ή μπορεί να καταντήσαμε και εμείς οι ίδιοι έτσι από μόνοι μας.......... Η ελπίδα πάντως πεθαίνει πάντα τελευταία...... "Παρασκευή κντ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό το ζήτημα είναι σοβαρό.
      Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι σωστές συνθήκες εργασίας δεν σημαίνει ότι είχαμε συνηθίσει στο Δημόσιο, αλλά εξάντληση και καταπίεση γιατί έτσι αυξάνεται η αποδοτικότητα, πρέπει να ξεκινήσουμε να διεκδικούμε εφαρμογή της νομοθεσίας και όχι συμφωνίες κάτω απ' το τραπέζι. Όμως δεν φταίνε οι εργοδότες σε αυτό που "βρίσκουν και κάνουν" αλλά οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους που σιωπούν...

      Διαγραφή
    2. η αναγκη και η οικονομικη εξαθλιωση κανει τους περισσοτερους σημερα να σιωπουν...και κυριως τους νεους που δεν εφταιξαν σε τιποτα "παρασκευη κντ"

      Διαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το