ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ ~ ας βρούμε ποιοι είναι πιο απεχθείς απ’ τους συνδικαλιστές

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αυτήν την περίοδο στην κυβέρνηση ετοιμάζεται ένα νέο πλαίσιο κανόνων που θα διέπουν τους συνδικαλιστές και γενικότερα τον συνδικαλισμό. Ξέρετε, είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος με τον συνδικαλισμό διότι είναι ένα από τα πράγματα που μου ανακατεύουν το στομάχι μαζί με το όχι καλά ψημένο συκώτι!

Όλα ξεκίνησαν πριν καμπόσα χρόνια, όταν -ψαρωμένος εγώ- είχα βρει την πρώτη μου εργασία στην Ελλάδα, στο τμήμα Μηχανογράφησης μιας τράπεζας. Ψαρωμένος, ενθουσιασμένος, εργατικός εγώ, “ρουφούσα” κάθε λεπτομέρεια από το νέο μου εργασιακό περιβάλλον ώστε και να εξοικειωθώ γρήγορα και να καταφέρω να αποδώσω τα μέγιστα. Δυστυχώς όμως το εργασιακό μου περιβάλλον δεν μου προσέφερε τα αναμενόμενα κίνητρα. Βλέπετε, στο τμήμα μου, υπήρχε ένα μέλος των συνδικαλιστών του σώματος των τραπεζικών. Ο “τάδε” έλλειπε πολλές μέρες, πολλές ώρες και όταν ήταν εκεί, έκανε δημόσιες σχέσεις με τους άλλους υπαλλήλους σε όλους τους ορόφους του κτιρίου της τράπεζας. Στις ώρες που ήταν στο γραφείο, έπαιζε πασιέντζα (ακόμα το διαδίκτυο τότε δεν ήταν στο αποκορύφωμα της εκμετάλλευσης) και μιλούσε με εμάς τους υπόλοιπους για ομάδες κλπ. Τι απογοήτευση για εμένα… Καιρό μετά, τον είδα στην τηλεόραση να δίνει συνεντεύξεις υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων και να παρουσιάζεται ως ένας σκληρά εργαζόμενος τύπος και λοιπές κλάψες. Έχασα τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου από την υποκρισία και ψάχνοντας λίγο παραπάνω διαπίστωσα πως αυτή είναι η πάγια συμπεριφορά των συνδικαλιστών.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Οι τύποι εργάζονται σκληρά για να… ετοιμάσουν απεργίες, να συγκρουστούν με την κυβέρνηση όταν θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα, να κάνουν τους μεσάζοντες με αυτήν ίσα για να βρεθεί μια λύση που θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Και όταν ο κόσμος διαδηλώνει στους δρόμους, εκείνοι κυκλοφορούν με προσωπικό ασφαλείας και φεύγουν στην άκρη για να σώσουν το τομάρι τους. Πως είπατε; Ναι, φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά είναι μόνο αυτό: Εξαιρέσεις!

Τώρα η κυβέρνηση θέλει να μετριάσει λίγο την κατάσταση. Τα πλαίσια που είναι προς εξέταση αφορούν τις άδειές τους, τις απολύσεις που επιτέλους θα μπορούν να είναι πιθανές, την αξιολόγηση από τον εργοδότη ο οποίος είχε καταντήσει θύμα του ίδιου του συνδικαλιστή υπαλλήλου του, την χρηματοδότηση τους που συχνά ήταν τέτοια που δεν ανταποκρινόταν στις μέρες που ζούμε, την ατομική προστασία τους, τον τρόπο προκήρυξης απεργιών που ως τώρα ήταν εύκολος σαν να κανονίζεις με τον Μήτσο για καφέ και μερικά ακόμα που θα τα διαβάσετε στο σχετικό άρθρο.

Πως υπάρχει αυτή η απέχθεια προς τους πολιτικούς; Για μένα πρωτεύει αυτή στους συνδικαλιστές. Αν θα φτιάξουν ποτέ ώστε να ανταποκρίνονται στ’ αλήθεια στις ανάγκες των δύσμοιρων εργαζομένων που στις μέρες μας είναι τα απόλυτα θύματα επιδεικνύοντας και την σχετική αυτοθυσία που απαιτείται από το πόστο τους; Δεν ξέρω, ρωτήστε την κοινωνία. Κατ’ αναλογία πάνε κατά διαόλου... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ