ΚΥΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ κυματίζοντας τα χριστούγεννα

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

Χάθηκε και πάλι ο ήλιος νωρίς αφήνοντας πίσω του ένα βαθυκόκκινο πέπλο που ματώνει τα αραιά σύννεφα στο βάθος του παγωμένου ορίζοντα. Θλιβερές οι γυμνές σιλουέτες των δέντρων που μοιάζουν τώρα νεκρά και πετρωμένα μέσα στο φως που σβήνει. Η νύχτα σκληρή, αδιάφορη αγγίζει με την παγερή αναπνοή της τη βουβή φύση. Χαμένα είναι τα τιτιβίσματα των πουλιών που έχουν πια φύγει μακριά και το απέραντο σκοτάδι που απλώνεται μοιάζει να μην έχει τελειωμό. Ο παππούς ο Δεκέμβρης κατηφορίζει σιγά σιγά με τη μακριά κατάλευκη γενειάδα του και το κουτσουρεμένο του μπαστούνι, κουτσαίνει κρατώντας τη μέση του και κατεβαίνει τα κακοτράχαλα σκαλιά του Άδη σέρνοντας πίσω του ολάκερο το γέρο χρόνο που λυσσομανά με το βορειά ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή.

Μέσα στη σκοτεινή γειτονιά μικρά λαμπιόνια αρχίζουν ν’ ανάβουν πάνω σε σκεπές και σε έλατα, γύρω από παράθυρα και πόρτες και μέσα σε σκοτεινές αυλές. Πράσινα, κόκκινα και λευκά φωτάκια σκορπισμένα, μυριάδες ως τ’ άστρα τ’ ουρανού φτιάχνουν γιρλάντες κι αστέρια κι αγκαλιάζουν γυμνούς κορμούς κι άφυλλα πουρνάρια. Δεξιά ένα ελάφι με μια κόκκινη μύτη χαμογελάει, αριστερά τρεις καμήλες κουβαλούν 3 αραβικές σιλουέτες στις καμπούρες τους. Μέσα σε μια χούφτα άχυρα ένα γελαστό μωρό λαμποκοπάει κάτω από το χρυσό του στεφάνι καθώς μια όμορφη γυναίκα μέσα σ’ ένα πορφυρό μαντεία το κοιτάζει με θαυμασμό κι ευγνωμοσύνη. Στεφάνια από κλαδιά έλατου, στολισμένα με χρυσά κι ασημένια φύλλα, κουκουνάρια, πολύχρωμες μπάλες και κόκκινες μακριές κορδέλες στολίζουν όλες τις εξώπορτες των χαμηλών σπιτιών.  Χάνεται τώρα το σκοτάδι και μια θαμπή λάμψη χρωματίζει τις αυλές και τα παραθυρόφυλλα κι όλα μοιάζουν να ζεσταίνουν λες κι η απαλή κουβέρτα της θαλπωρής κουκούλωσε την χειμερινή γειτονιά. Η φύση δεν μοιάζει πια θλιβερή μα γιορταστική και το παγωμένο αεράκι δεν τσούζει πια το γυμνό δέρμα. Πίσω απ’ τα τζάμια των παραθύρων οι φλόγες από τ’ αναμμένα τζάκια χορεύουν πάνω σε σωριασμένα κούτσουρα και πορτοκαλίζουν τα ζεστά δωμάτια. Μικρά παιδάκια κοιτούν με δέος τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολισμένα με μυριάδες παιχνίδια, φιόγκους και μπάλες, και τα λαμπιόνια τους που αναβοσβήνουν αντανακλούν πάνω στα ζωηρά τους μάτια.

Χριστούγεννα! Μια αναγέννηση μέσα στο ψύχος του χειμώνα, μια λάμψη αισιοδοξίας για το μέλλον, ένας προάγγελος των καλύτερων στιγμών που έρχονται. Χριστούγεννα! Μια μεγάλη ευκαιρία για όλους ν’ ανοίξουμε τις καρδιές μας και να ξεχάσουμε τη Σκρούτζινη μιζέρια μας μ’ ένα χαμόγελο κι ένα καλό λόγο. Χριστούγεννα! Η ευκαιρία να ζεστάνουμε τις αγκαλιές μας για να δεχτούμε αυτούς που ίσως λησμονήσαμε ή αδικήσαμε. Χριστούγεννα! Η Άνοιξη των ψυχών μας, το ανεκτίμητο δώρο όλων των εποχών. Χριστούγεννα! Το νέο έτος μας περιμένει να το πλάσουμε και να το ονειρευτούμε όπως εμείς θέλουμε. Αντίο παγωνιά του χειμώνα, αντίο μοναξιά και σκοτεινιά. Το άστρο λάμπει μέσα μας και μας οδηγεί σε καλύτερες μέρες!

Καλά Χριστούγεννα αναγνώστες μας. Εύχομαι ο Νέος Χρόνος να σας χαρίσει αυτό που ποθείτε πιο πολύ! Και πάνω απ’ όλα Υγεία και Αγάπη! +Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ