μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Καλησπέρα, καλή και ευλογημένη χρονιά. Πολλές φορές μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου
Προσπαθούσε από όταν είμασταν παιδιά να μας περάσει το μήνυμα ότι δε θα είναι πάντα κοντά μας. Όσο και αν μας στεναχωρούσε αυτό εκείνη συνέχιζε να μας μαθαίνει τις... τέχνες της ζωής. Παίζοντας μας μάθαινε να σκουπίζουμε, να σφουγγαρίζουμε, να καθαρίζουμε τα τζάμια του σπιτιού, να φροντίζουμε το σπίτι μα και τον εαυτό μας, να νοιαζόμαστε το ένα αδερφάκι το άλλο, να είμαστε οι χρήσιμοι βοηθοί της. Μας μάθαινε ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και μας εξηγούσε ότι πρέπει να μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Στα παιδικά μας μάτια πολλές φορές όλα αυτά φάνταζαν περιττά και όταν συζητούσαμε με άλλα παιδιά που δεν μεγάλωναν με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές αντιδρούσαμε αρνητικά απέναντι της. Στην πορεία της ζωής μας είδα όμως πόσο δίκιο είχε. Σπούδασα, συγκατοίκησα, φιλοξενήθηκα και φιλοξένησα, έγινα επαγγελματίας, παντρεύτηκα, έγινα μητέρα και στο τέλος κατέληξα τα περισσότερα από αυτά να τα κάνω συγχρόνως και πάντα ερχόταν στο μυαλό μου εκείνη. Με είχε μάθει να επιβιώνω, με είχε μάθει να είμαι δυνατή, ανεξάρτητη, να λειτουργώ χωρίς βοήθεια και όταν χρειάζομαι βοήθεια να την ζητάω. Τα λόγια της είχαν γίνει σαν φυλαχτό, σαν να είχα μαζί μου ένα βιβλιαράκι επιβίωσης, απλά καθημερινά πράγματα που μου επέτρεπαν όχι μόνο να βοηθάω τον εαυτό μου αλλά και τους γύρω μου.
Ακόμα και στην ακαδημαϊκή και μετέπειτα την επαγγελματική μου πορεία, οι συμβουλές της, η εκπαίδευση της έβρισκαν μια ιδιαίτερη εφαρμογή. Η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο, η υπερπήδηση των εμποδίων για το καλύτερο δυνατό, ακόμα και όταν οι συνθήκες έδειχναν αντίθετες. Όταν κάποιοι έδειχναν να χάνουν τις δυνάμεις και την πίστη τους, εγώ ένιωθα ολοένα και πιο δυνατή, πιο πεισμωμένη για το αποτέλεσμα.
Για αυτό μανούλες και μπαμπάδες μάθετε και εσείς στα παιδιά σας όσα περισσότερα μπορείτε για
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Ιωάννα καλή χρονιά με υγεία, αγάπη και όμορφες στιγμές με την οικογένειά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, όπως φυσικά είχε και η μητέρα σου.
Το μόνιμο παράπονό μου είναι ότι οι δικοί μου γονείς δεν μας άφηναν να παίρνουμε πρωτοβουλίες.
Έτσι όταν ήρθε η ώρα να συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου τους απομάκρυνα όλους και έβαλα επαρχία για να μπορέσω να ζήσω μόνη μου, να γίνω υπεύθυνη και να μάθω όσα μπορώ από αυτή την εμπειρία.
Το παιδί μου πρώτα ο Θεός έτσι θέλω να το μεγαλώσω, να μάθει από νωρίς πολλά, να είναι αυτοδύναμο χωρίς να χάσει φυσικά και την παιδική του ηλικία.
Χρονια πολλα και καλη χρονια Ιωαννουλα.Συμφωνω απολυτα οτι οταν δινεις πρωτοβουλιες στο παιδι σιγουρα μεγαλωνοντας θα μπορεσει να δει τον κοσμο πιο ρεαλιστικα. Οπως και να χει νομιζω οτι οταν υπαρχει μια δεμενη οικογενεια οπου και οι δυο γονεις προσφερουν τα μεγιστα στα παιδιά τους είναι καλο να μην τα αποχαυλωνουν δηθεν για να μην απογοητευονται. Απο την αλλη τα παιδια που μεγαλωνουν σε περιβαλλον είτε αυταρχικό είτε με μονο ενα απο τους δυο γονεις σιγουρα εχουν περισσοτερες δυνατοτητες να αυτονομούνται. Τα παιδια το μονο που χρειαζονται ειναι σωστη ανάτροφή και θα βρουν το δρομο τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα χρόνια καλά με υγεία και αγάπη. Πολλές φορές οι γονείς από υπερβολική αγάπη δε θέλουν τα παιδια τους να κουραζονται, θεωρούν ότι θα είναι πάντα εκεί για να τα βοηθούν. Στην δική μου περίπτωση ευτυχώς που με μεγάλωσε έτσι η μαμά μου γιατί δεν είναι δίπλα μου εδώ και πολλά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή