ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ ~ je suis charlie ή ότι σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όλοι είμαστε συγκλονισμένοι από τα γεγονότα του Παρισιού που έλαβαν χώρα, όχι πάντως περισσότερο απ' ότι πριν λίγο καιρό στην Αυστραλία ή πιο πίσω στο Λονδίνο και πάει λέγοντας. Και

δεν αναφέρομαι μόνο στις επιθέσεις των τζιχαντιστών, αλλά σε οποιαδήποτε τρομοκρατική επίθεση συμβαίνει ανά τον κόσμο.

Βλέπετε στις μέρες μας, η κοινωνία αξιολογεί τα δυστυχήματα με συγκεκριμένα κριτήρια που συνήθως καθορίζουν τα Μέσα ενημέρωσης. Βλέπετε, το έργο των τζιχαντιστών έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό κατά την περιοχή τους. Στη Συρία και τις γύρω χώρες μετράμε χιλιάδες νεκρούς με ιστορίες βγαλμένες από την Παλαιά Διαθήκη. Ασπάζεσαι το ισλάμ, ζεις. Το απαρνείσαι; Θα σε βρει μαρτυρικός θάνατος στην καλύτερη περίπτωση σε ένα απόσπασμα, ειδάλλως μετά από γδάρσιμο, ακρωτηριασμό και ένα σωρό άλλα δεινά. Για τις γυναίκες δεν υπάρχουν καλύτερες μέρες. Γίνονται σκλάβες ικανοποίησης των σαρκικών αναγκών των στρατιωτών που προελαύνουν λεηλατώντας κάθε είδους πολιτισμού από τα χωριά που περνάνε και φροντίζοντας να αφανίσουν κάθε ανήλικο.

Τα παραπάνω δεν είναι συμβάντα που συνέβησαν κάποια στιγμή που η αστυνομία δεν πρόλαβε να αποσοβήσει. Είναι καθημερινά φαινόμενα που σιγά-σιγά αλλάζουν την ιστορία της Μέσης Ανατολής, αλλάζουν την πληθυσμιακή και θρησκευτική κατανομή των περιοχών αυτών. Αυτά βέβαια δεν μας σοκάρουν γιατί αφενός είναι "μακριά" από εμάς και αφετέρου αγγίζουν έναν ξένο προς εμάς πολιτισμό.

Αυτή τη φορά πρέπει να προσθέσουμε πως ο σάλος δικαιολογήθηκε και από το ότι τα θύματα ήταν γνωστά ή σχεδόν γνωστά και επιπροσθέτως ήταν προστατευόμενα από τα Μέσα ως εργαζόμενοι σε αυτά. Ο σάλος; Σίγουρος. Οι αντιδράσεις; Παγκόσμιες και τέτοιας έκτασης ώσπου ανάγκασαν δεκάδες ηγέτες κρατών να σφιχταγκαλιαστούν ο ένας δίπλα στον άλλο, αγνοώντας τις διπλωματικές διαφορές τους και μάλιστα σε μια πορεία στο κέντρο του Παρισιού! Η εικόνα αυτή, κατέκλυσε τους πάντες, κατέδειξε πως... "ω, μεγάλε; Κάτι σοβαρό γίνεται εδώ"!

Και το επόμενο συστατικό ήταν η ελευθερία του λόγου. Ναι, αυτό το δέχομαι είναι σημαντικός λόγος να διαδηλώσεις για κάποιους που την προάσπιζαν. Δεν είναι βέβαια πολύς καιρός που τα θύματα-σκιτσογράφοι δημοσίευαν τον Μωάμεθ σε σκίτσα ιδιαιτέρως προσβλητικά για εκείνους που τον πιστεύουν. Τέτοια σκίτσα έχω δει πολλά και με Τον Χριστό. Με έχουν προσβάλλει. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως έχω διαμαρτυρηθεί, όμως αυτό προφανώς δε σημαίνει ότι πήρα τ' όπλο και άρχισα να σκοτώνω. Υπάρχει μια αχνή κόκκινη γραμμή που λέει πως υπάρχει και ελευθερία λόγου και ελευθερία έκφρασης, όμως κάπου εκεί που προσβάλλεις τις πιο ευαίσθητες πτυχές του άλλου, η ελευθερία σου σταματάει. Οι τζιχαντιστές πήραν αυτόν τον άτυπο κανόνα και τον έραψαν στο δικό τους κουστούμι του παρανοϊκού μυαλού τους. Θεώρησαν ότι η παραβίαση της κόκκινης γραμμής, τους δίνει το δικαίωμα να προσβάλλουν και να σκοτώνουν στο όνομα ενός εμετικού ιερού πολέμου. 

Αγαπητοί αναγνώστες. Ο σημερινός προβληματισμός δεν είναι ο πρώτος και δεν είναι ούτε ο τελευταίος που αφορά την δράση των τζιχαντιστών, μιας ομάδας τυφλών ανά τον κόσμο που έμπλεξαν τον πολιτισμό μας με τον δικό τους. Που προσπαθούν να εκφραστούν με τον μόνο τρόπο που μπορούν κατά τον πολιτισμό τους, αλλά το κάνουν στην Δύση όπου ο δικός μας πολιτισμός αδυνατεί να κατανοήσει τον δικό τους. Πόσο μάλλον όταν αυτοί μας θεωρούν εχθρούς την ίδια ώρα που για εμάς είναι το πολύ ένα θέμα, ένα σχόλιο, ένα σκίτσο. Από εκεί και πέρα; Απλά αδιαφορία. Αυτό θα τους "σκότωνε". Η αδιαφορία! +Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ