αφιέρωμα εκλογές 2015 στο yannidakis
Ιανουάριος 2015
Γιάννης Σπυριδάκης
το πριν...
διαβάστε τι έγραφαν οι συντάκτες της σελίδας μία ημέρα πριν την ημέρα των εκλογών, προετοιμάζοντας τους αναγνώστες για την μεγάλη εκλογική αναμέτρηση!
η μέρα...
το live feed της δωδεκάωρης κάλυψης της ημέρας των εκλογών από τον Γιάννη Σπυριδάκη, με ενημέρωση, χιούμορ, διάθεση για καυστικό σχολιασμό και δόσεις προβληματισμού
το μετά...
η πρώτη αξιολόγηση του νικητή των εκλογών
η ανάλυση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης και οι πρώτες προσδοκίες
οι χρησιμότητα των κομμάτων που συνθέτουν το βουλευτικό σώμα
τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής και η χρηστικότητά τους
ακολουθεί, το μεγάλο αφιέρωμα που μπορείτε να ακολουθήσετε και πατώντας τους παραπάνω συνδέσμους
ένα θέμα. πολλές απόψεις. όλοι οι συντελεστές του yannidakis υποκειμενικοποιούν
Μαζευτήκαμε όλοι για να σας προετοιμάσουμε, να σας προϊδεάσουμε και να σας καταδείξουμε το δικό μας σκεπτικό σχετικά με τις αυριανές εκλογές. Πως σκεφτόμαστε σχετικά με μία πολύ σημαντική εκλογική αναμέτρηση για την χώρα μας που αποτελεί σταυροδρόμι για την Ελλάδα. Λίγο πριν την κάλπη, τολμήστε την δοκιμασία που θα βρείτε λίγο παρακάτω και δείτε ποιο κόμμα βαθιά μέσα σας θα θέλατε να ψηφίσετε!
ο Γιάννης Σπυριδάκης
Θα έλεγα πως η επιλογή του καθένα μας πρέπει να αφορά τις ανάγκες και τις προσδοκίες του μακροπρόθεσμα. Αν κάποιος μαζεύει χρήματα για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, πόσο πολύ θα ήθελε να ρισκάρει στο άγνωστο; Αν κάποιος έχει δημιουργήσει μία οικογένεια πως θα ρίσκαρε τα κεκτημένα γνωρίζοντας ότι μπορεί να ρισκάρει την ευημερία της οικογένειάς του; Αν κάποιος είναι ελεύθερος και έτοιμος να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί στην ζωή, τότε προφανώς μπορεί να ρισκάρει. Αν η Ελλάδα φτάσει στο σημείο μηδέν, μπορεί πάντα να την εγκαταλείψει. Δεν χρειάζεται σταθερότητα. Προσωπικά πάντως δεν μπορώ να ρισκάρω. Δεν μπορώ να παρατήσω τον ιδρώτα της ζωής μου. Προσωπικά ψάχνω για νέες πρωτοποριακές ιδέες που θα έρθουν με δεδομένη την ευρωπαϊκή συνύπαρξη. +Yanni Spiridakis
ο Νίκος Σπυριδάκης
Μέσα στην απόγνωση και την ομίχλη που καλύπτει το αβέβαιο μέλλον της χώρας μας, καλούμαστε και πάλι αύριο να υπογράψουμε συνυπεύθυνοι της μοίρας αυτής της πολυβασανισμένης Ελλάδας. Εσύ θα χρησιμοποιήσεις τη φωνή της ψήφου σου για να τιμωρήσεις, να εκδικηθείς ή απλά για να δηλώσεις πως δεν υπάρχει σωτηρία; Αγαπητέ συμπολίτη, σε παρακαλώ μη σπαταλήσεις την ψήφο σου, αλλά καν’ τη το πετραδάκι που θα χτίσει την Ελλάδα που τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου θα μπορέσουν να ζήσουν με ευημερία. Ψήφισε έξυπνα και αντικειμενικά! Αν κάποια υπόσχεση ακούγεται υπερβολικά καλή, θυμήσου πως οι πιθανότητες είναι μεγάλες πως δεν είναι πραγματοποιήσιμη… +Niko Spiridakis
Μέσα στην απόγνωση και την ομίχλη που καλύπτει το αβέβαιο μέλλον της χώρας μας, καλούμαστε και πάλι αύριο να υπογράψουμε συνυπεύθυνοι της μοίρας αυτής της πολυβασανισμένης Ελλάδας. Εσύ θα χρησιμοποιήσεις τη φωνή της ψήφου σου για να τιμωρήσεις, να εκδικηθείς ή απλά για να δηλώσεις πως δεν υπάρχει σωτηρία; Αγαπητέ συμπολίτη, σε παρακαλώ μη σπαταλήσεις την ψήφο σου, αλλά καν’ τη το πετραδάκι που θα χτίσει την Ελλάδα που τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου θα μπορέσουν να ζήσουν με ευημερία. Ψήφισε έξυπνα και αντικειμενικά! Αν κάποια υπόσχεση ακούγεται υπερβολικά καλή, θυμήσου πως οι πιθανότητες είναι μεγάλες πως δεν είναι πραγματοποιήσιμη… +Niko Spiridakis
ο Βασίλης Αναστασιάδης
όχι πειράματα, πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, λογική και σύνεση. Χωρίς φόβο και άγχος μιας και η πορεία είναι προ-διαγεγραμμένη.. +Vassilis Anastasiadis
η Εντίτα Ματσίνσκα
Εγώ προσωπικά δεν ψηφίζω λόγω υπηκοότητας. Θέλοντας όμως να έχω μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος ρώτησα την άποψη συγγενών και φίλων.. η απάντηση που έπαιρνα πάντα η ίδια: "δεν με εμπνέει κανενός η φάτσα για αυτό και θα ψηφίσω αυτόν που μου έχει τάξει τα περισσότερα και με συμφέρουν." Η ψήφος λοιπόν των περισσοτέρων που θα πάνε στις κάλπες έχει να κάνει με το προσωπικό συμφέρον. Η απελπισία και η αποστροφή είναι φανερή στα πρόσωπα τους. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως δεν έχω να περιμένω ένα καλύτερο μέλλον από όλους αυτούς που μας κυβερνούν. Κανένας τους δεν ένιωσα πως νοιάζεται για τον λαό του. Κανένας τους δεν μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη, κανένας τους δεν με έκανε να ελπίζω, κανένας τους δεν με έκανε να πιστέψω σε ένα καλύτερο αύριο. Εγώ λοιπόν αν ψήφιζα, θα ψήφιζα αυτόν που θα αισθανόμουν ότι θα κάνει το λιγότερο κακό. Λυπάμαι! +entita matsinska
Εγώ προσωπικά δεν ψηφίζω λόγω υπηκοότητας. Θέλοντας όμως να έχω μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος ρώτησα την άποψη συγγενών και φίλων.. η απάντηση που έπαιρνα πάντα η ίδια: "δεν με εμπνέει κανενός η φάτσα για αυτό και θα ψηφίσω αυτόν που μου έχει τάξει τα περισσότερα και με συμφέρουν." Η ψήφος λοιπόν των περισσοτέρων που θα πάνε στις κάλπες έχει να κάνει με το προσωπικό συμφέρον. Η απελπισία και η αποστροφή είναι φανερή στα πρόσωπα τους. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως δεν έχω να περιμένω ένα καλύτερο μέλλον από όλους αυτούς που μας κυβερνούν. Κανένας τους δεν ένιωσα πως νοιάζεται για τον λαό του. Κανένας τους δεν μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη, κανένας τους δεν με έκανε να ελπίζω, κανένας τους δεν με έκανε να πιστέψω σε ένα καλύτερο αύριο. Εγώ λοιπόν αν ψήφιζα, θα ψήφιζα αυτόν που θα αισθανόμουν ότι θα κάνει το λιγότερο κακό. Λυπάμαι! +entita matsinska
ο Μιχάλης Δασκαλάκης
Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να υπάρξουν οι επερχόμενες εκλογές τις οποίες προκάλεσε η αντιπολίτευση άκρως εκβιαστικά με αφορμή την εκλογή του πρόεδρου της δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση εγώ θα ψηφίσω με γνώμονα το καλό του κράτους για το άμεσο και απώτερο μέλλον. Για μένα το ζητούμενο είναι να μην υπάρξει σε καμία περίπτωση πρόβλημα στις σχέσεις τις χώρας με το εξωτερικό της περιβάλλον (ΕΕ, δανειστές) αλλά και το να υπάρξει μια κυβέρνηση η οποία θα αναλάβει μια ορθολογιστική διακυβέρνηση που θα αποβλέπει στον εκσυγχρονισμό του κράτους, τον ορθολογισμό των εξόδων του και την πάταξη της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Μόνο με αυτή τη λογική θα επανέλθει η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά σε ρυθμούς ανάπτυξης. +daskalakis michael
η Ιωάννα Μπουρδούβαλη
Πρώτη φορά στην ζωή μου μπορώ να πω πως με ενδιαφέρει πραγματικά το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και το πως ο κόσμος θα ψηφίσει. Δεν πιστεύω ότι θα φέρει κανένα κόμμα την άνοιξη στην χώρα μας κάτι προς το καλύτερο καθώς τα πράγματα είναι δεδομένα. Αντιθέτως φοβάμαι ότι υπάρχει μεγάλη παραπλάνηση και πολλοί οι παραπλανηθέντες. Κατά την άποψη μου το πολιτικό μας προφίλ πρέπει να παραμείνει ως είχε, πλέον γνωρίζουμε την αλήθεια και έχουμε μάθει να ζούμε με αυτή. Οποιαδήποτε αλλαγή την φοβάμαι περισσότερο πάρα θα ευχαριστηθώ μια μικρή αύξηση σε έναν μισθό, σε μια σύνταξη. Ό, τι δοθεί στους χαμηλόμισθους θα παρθεί από τον κάθε μικρό η μεγάλο ελεύθερο επαγγελματία. Τα παιδιά μας αξίζουν τις θυσίες που κάναμε τα τελευταία πέντε χρόνια αλλά οποιαδήποτε αλλαγή φοβάμαι ότι θα στοιχίσει και σε εκείνα την ευκαιρία να ζήσουν σε μια πιο δίκαιη Ελλάδα. Λεφτά δεν υπάρχουν, αυτήν την φορά το γνωρίζουμε. +Ioanna Mpourdouvali
Πρώτη φορά στην ζωή μου μπορώ να πω πως με ενδιαφέρει πραγματικά το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και το πως ο κόσμος θα ψηφίσει. Δεν πιστεύω ότι θα φέρει κανένα κόμμα την άνοιξη στην χώρα μας κάτι προς το καλύτερο καθώς τα πράγματα είναι δεδομένα. Αντιθέτως φοβάμαι ότι υπάρχει μεγάλη παραπλάνηση και πολλοί οι παραπλανηθέντες. Κατά την άποψη μου το πολιτικό μας προφίλ πρέπει να παραμείνει ως είχε, πλέον γνωρίζουμε την αλήθεια και έχουμε μάθει να ζούμε με αυτή. Οποιαδήποτε αλλαγή την φοβάμαι περισσότερο πάρα θα ευχαριστηθώ μια μικρή αύξηση σε έναν μισθό, σε μια σύνταξη. Ό, τι δοθεί στους χαμηλόμισθους θα παρθεί από τον κάθε μικρό η μεγάλο ελεύθερο επαγγελματία. Τα παιδιά μας αξίζουν τις θυσίες που κάναμε τα τελευταία πέντε χρόνια αλλά οποιαδήποτε αλλαγή φοβάμαι ότι θα στοιχίσει και σε εκείνα την ευκαιρία να ζήσουν σε μια πιο δίκαιη Ελλάδα. Λεφτά δεν υπάρχουν, αυτήν την φορά το γνωρίζουμε. +Ioanna Mpourdouvali
η Κατερίνα Βερίγκα
Πριν αρκετά χρόνια θυμάμαι τους συνομηλίκους μου να λένε << δεν με ενδιαφέρουν τα πολιτικά>>.
Δεν χρειάζεται όμως να ασχολείσαι συνεχώς, χρειάζεται να είσαι ενημερωμένος, να έχεις άποψη εφόσον είσαι πολίτης αυτής της χώρας. Διαφορετικά είναι σαν να αφήνεις το μέλλον σου στα χέρια άλλων.
Η αποχή ή η επιπόλαιη ψήφος δεν είναι λύση.
Δεν αδικώ την αγανάκτηση, οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε αυτή την εξαθλίωση όσο δεν πάει άλλο.
Όμως είναι απαραίτητο να επιλέξουμε. Επίσης δεν ωφελεί να περιμένουμε τον έναν ηγέτη να έρθει και να μας σώσει. Ας κινητοποιηθούμε από μόνοι μας, να αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση σκεπτόμενοι το κοινωνικό σύνολο κι όχι το προσωπικό μας συμφέρον.
Ο λαός έχει την δύναμη, ας μην το ξεχνάμε αυτό και ας προχωρήσουμε ενωμένοι να βάλουμε τις βάσεις για μια κοινωνία πιο αξιοπρεπή, πιο δίκαιη, πιο αλληλέγγυη. +Katerina Verigka
Δεν χρειάζεται όμως να ασχολείσαι συνεχώς, χρειάζεται να είσαι ενημερωμένος, να έχεις άποψη εφόσον είσαι πολίτης αυτής της χώρας. Διαφορετικά είναι σαν να αφήνεις το μέλλον σου στα χέρια άλλων.
Η αποχή ή η επιπόλαιη ψήφος δεν είναι λύση.
Δεν αδικώ την αγανάκτηση, οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε αυτή την εξαθλίωση όσο δεν πάει άλλο.
Όμως είναι απαραίτητο να επιλέξουμε. Επίσης δεν ωφελεί να περιμένουμε τον έναν ηγέτη να έρθει και να μας σώσει. Ας κινητοποιηθούμε από μόνοι μας, να αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση σκεπτόμενοι το κοινωνικό σύνολο κι όχι το προσωπικό μας συμφέρον.
Ο λαός έχει την δύναμη, ας μην το ξεχνάμε αυτό και ας προχωρήσουμε ενωμένοι να βάλουμε τις βάσεις για μια κοινωνία πιο αξιοπρεπή, πιο δίκαιη, πιο αλληλέγγυη. +Katerina Verigka
η Μαρία Καράνταη
Η μικρή μας "Ελλάδα" πάλι στο μάτι του κυκλώνα!
Αυτές τις εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες για την πορεία της χώρας. Είναι υποχρέωση μας να ψηφίσουμε για το μέλλον μας, να πάψουμε να είμαστε ααναποφάσιστοι ή να νομίζουμε ότι η δική μας ψήφος δεν κάνει την διαφορά. Ο κάθε ένας μόνος και όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Όμως με ποια κριτήρια θα ρίξουμε το ψηφοδέλτιο στην κάλπη; Βασιζόμενοι στις υποσχέσεις των πολιτικών αρχηγών, στην λασπολογία, ή στο ποιος είναι ο ικανότερος ρήτορας; Να μην αναφερθώ καλύτερα στις γελοίες και εμετικές διαφημίσεις που μας βομβαρδίζουν συνεχώς, στις prime time ζώνες του χαζό κουτού προσιλιτισμού και αποχαυνώσει.
Και μέχρι εδώ ας πούμε όλα καλά. Όταν όμως βλέπουμε ότι παίρνει έδαφος και ανεβαίνει με ταχύτατους ρυθμούς ένα κόμμα όπως της χρυσής αυγής τότε πια ελπίδα μπορεί να έχει ο ελληνικός λαός;
Η αγανάκτηση και το μίσος που συσσωρεύει μέσα του ο Έλληνας για τις συνθήκες εξαθλίωσης που περνά, των ωθεί σε τέτοιες ακραίες "λύσεις".
Όμως πως είναι δυνατόν ο φασισμός να είναι λύση και μάλιστα να μπορέσει να λύσει τα προβλήματα ανάπτυξης και ευημερίας. Πως με την βίαια, τον ρατσισμό και την διαγραφή όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επιτέλους Έλληνα σκέψου και πράξε με σύνεση και λογική, μην αφήσεις την αγανάκτηση να θολώσει την κρίση σου.
Σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση. Ας ψάξουμε μαζί να την βρούμε. +maria karantai
Η μικρή μας "Ελλάδα" πάλι στο μάτι του κυκλώνα!
Αυτές τις εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες για την πορεία της χώρας. Είναι υποχρέωση μας να ψηφίσουμε για το μέλλον μας, να πάψουμε να είμαστε ααναποφάσιστοι ή να νομίζουμε ότι η δική μας ψήφος δεν κάνει την διαφορά. Ο κάθε ένας μόνος και όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Όμως με ποια κριτήρια θα ρίξουμε το ψηφοδέλτιο στην κάλπη; Βασιζόμενοι στις υποσχέσεις των πολιτικών αρχηγών, στην λασπολογία, ή στο ποιος είναι ο ικανότερος ρήτορας; Να μην αναφερθώ καλύτερα στις γελοίες και εμετικές διαφημίσεις που μας βομβαρδίζουν συνεχώς, στις prime time ζώνες του χαζό κουτού προσιλιτισμού και αποχαυνώσει.
Και μέχρι εδώ ας πούμε όλα καλά. Όταν όμως βλέπουμε ότι παίρνει έδαφος και ανεβαίνει με ταχύτατους ρυθμούς ένα κόμμα όπως της χρυσής αυγής τότε πια ελπίδα μπορεί να έχει ο ελληνικός λαός;
Η αγανάκτηση και το μίσος που συσσωρεύει μέσα του ο Έλληνας για τις συνθήκες εξαθλίωσης που περνά, των ωθεί σε τέτοιες ακραίες "λύσεις".
Όμως πως είναι δυνατόν ο φασισμός να είναι λύση και μάλιστα να μπορέσει να λύσει τα προβλήματα ανάπτυξης και ευημερίας. Πως με την βίαια, τον ρατσισμό και την διαγραφή όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επιτέλους Έλληνα σκέψου και πράξε με σύνεση και λογική, μην αφήσεις την αγανάκτηση να θολώσει την κρίση σου.
Σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση. Ας ψάξουμε μαζί να την βρούμε. +maria karantai
η Αναστασία Παπαδάκη
Πάντα πριν τις εκλογές, το ερώτημα τί να ψηφίσω, απασχολεί πολλούς γιατί διανύουμε μια περίοδο στην οποία δεν υπάρχουν ιδεολογίες που να μην είναι ουτοπικές και πέρα από τη θεωρία να είναι και εφαρμόσιμες. Μια μεγάλη μερίδα των εκλογέων, προβληματίζεται και αναρωτιέται ποιο κόμμα να στηρίξει στις εκλογές μιας και όλοι φαντάζουν ως ιδανικοί σωτήρες της χώρας. Οι αναποφάσιστοι στηρίξτε όποιον σας πείσει περισσότερο. Δεν τίθεται θέμα για το αν θα πάμε... Σαφώς και οφείλουμε να πάμε όλοι μιας και το προνόμιο της ψήφου κατακτήθηκε μετά από κόπους. Τέλος είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε τα ''πιστεύω'' μας! +Nastazia A
Πάντα πριν τις εκλογές, το ερώτημα τί να ψηφίσω, απασχολεί πολλούς γιατί διανύουμε μια περίοδο στην οποία δεν υπάρχουν ιδεολογίες που να μην είναι ουτοπικές και πέρα από τη θεωρία να είναι και εφαρμόσιμες. Μια μεγάλη μερίδα των εκλογέων, προβληματίζεται και αναρωτιέται ποιο κόμμα να στηρίξει στις εκλογές μιας και όλοι φαντάζουν ως ιδανικοί σωτήρες της χώρας. Οι αναποφάσιστοι στηρίξτε όποιον σας πείσει περισσότερο. Δεν τίθεται θέμα για το αν θα πάμε... Σαφώς και οφείλουμε να πάμε όλοι μιας και το προνόμιο της ψήφου κατακτήθηκε μετά από κόπους. Τέλος είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε τα ''πιστεύω'' μας! +Nastazia A
η Κατερίνα Σοπίδη
η Ελένη Γκιόκα
Πλήρως ικανοποιητική πολιτική δεν έχει υπάρξει ποτέ και ούτε θα υπάρξει.Δυστυχώς συνηθίζουμε να ψηφίζουμε έτσι ώστε η ψήφος μας ή ακόμα και τα αποτελέσματα της να είναι όσο γίνεται πιο κοντά στα συμφέροντα μας και αφήνουμε κατά μέρος την οποιαδήποτε ιδεολογία μπορεί να έχουμε.Ας προσπαθήσουμε λοιπόν μια φορά να κάνουμε το αντίθετο ψηφίζοντας το κόμμα που θεωρούμε "περισσότερο κατάλληλο" από τα ακατάλληλα! +el. gk.
...και το εργαλείο για να καταλήξετε... ας παίξουμε!!!
Πλήρως ικανοποιητική πολιτική δεν έχει υπάρξει ποτέ και ούτε θα υπάρξει.Δυστυχώς συνηθίζουμε να ψηφίζουμε έτσι ώστε η ψήφος μας ή ακόμα και τα αποτελέσματα της να είναι όσο γίνεται πιο κοντά στα συμφέροντα μας και αφήνουμε κατά μέρος την οποιαδήποτε ιδεολογία μπορεί να έχουμε.Ας προσπαθήσουμε λοιπόν μια φορά να κάνουμε το αντίθετο ψηφίζοντας το κόμμα που θεωρούμε "περισσότερο κατάλληλο" από τα ακατάλληλα! +el. gk.
...και το εργαλείο για να καταλήξετε... ας παίξουμε!!!
η είδηση που στιγμάτισε τη βδομάδα που πέρασε, σχολιάζεται και προβληματίζει
η είδηση
παρακολουθήστε ζωντανά οτιδήποτε αξίζει να σας προβληματίσει από τις σημερινές εκλογές έως αργά το βράδυ!
Δεν χρειάζεται ανανέωση της σελίδας. Θα γίνεται αυτόματα
το ζωντανό σχόλιο
παρακολουθήστε ζωντανά οτιδήποτε αξίζει να σας προβληματίσει από τις σημερινές εκλογές έως αργά το βράδυ!
Δεν χρειάζεται ανανέωση της σελίδας. Θα γίνεται αυτόματα
το ζωντανό σχόλιο
Προφανώς, ο νικητής των εκλογών είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Εξ αρχής θα ήθελα να διευκρινίσω
πως δεν αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά προσωπικά στον Τσίπρα. Άλλωστε τι είναι το κόμμα αυτό; Ένας Συνασπισμός. Οι παλιοί θα θυμάστε ότι ποτέ δεν αποκαλούσαμε το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Συνασπισμό το λέγαμε. Ποτέ δεν ήταν ένα κόμμα, μία άποψη, μία ιδεολογία. Ένα συνονθύλευμα απόψεων και προτάσεων από ανθρώπους με Αριστερές αρχές, ήταν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χτίστηκε από τους κομουνιστές που δεν άντεχαν τον αρνητισμό του ΚΚΕ και από σοσιαλιστές που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν στο ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το κόμμα έμπαινε μεν στην Βουλή αλλά πάντα ήταν ένας κομπάρσος της πολιτικής σκηνής. Τι χρειαζόταν; Αφενός έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να οργανώσει και να παντρέψει αυτό το διαφορετικό καθώς και να εμπνεύσει τον κόσμο και αφετέρου μία αφορμή που θα ωθούσε τον κόσμο να αναζητήσει αυτό το διαφορετικό.
Ε, λοιπόν ο Αλέξης ήταν το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη στιγμή, όπως πριν μερικές δεκαετίες ήταν ο Αντρέας στην θέση του. Μόνο οι παλιοί θα μπορείτε να κάνετε τον παραλληλισμό και να συμφωνήσετε μαζί μου. Ο Αντρέας βέβαια έφτιαξε μια αυτοκρατορία γιατί μπορούσε να δανείζεται και να ασκεί κοινωνική πολιτική, ενώ τώρα ο Αλέξης δεν μπορεί να το κάνει. Αυτό όμως δεν του στερεί μία σπουδαία και ιστορική νίκη όντας ο πρώτος σαραντάρης πρωθυπουργός της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.
Την ημέρα των εκλογών στο live του yannidakis λέγαμε πως το μόνο ερώτημα είναι αν θα πετύχει την αυτοδυναμία. Δεν το κατάφερε, όμως δεν το κατάφερε για πολύ λίγο κι άλλωστε είναι καλύτερο μια συγκυβέρνηση εκατόν εξήντα δύο βουλευτών από μία αυτοδύναμη εκατόν πενήντα ενός. Τώρα έχει το άλλοθι της μοιρασιάς της ευθύνης...
Ο Αλέξης πέτυχε μία νίκη για την οποία μιλάει όλος ο κόσμος. Κάποιοι από ενδιαφέρον, κάποιοι από θαυμασμό, κάποιοι από φόβο και κάποιοι από φθόνο! Πλέον έχει έξι μήνες να αποδείξει τι από αυτά που είπε μπορεί να κάνει και να δικαιολογήσει γιατί δεν θα κάνει όσα δεν καταφέρει να κάνει.
Ως νικητές βέβαια μπορούν να λογίζονται και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (βλέπε αυριανό αφιέρωμα) οι οποίοι ενώ δημοσκοπικά ήταν εκτός Βουλής, ξαφνικά απέκτησαν χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση! Νικητές μπορούν να λογίζονται και οι χρυσαυγίτες (βλέπε μεθαυριανό αφιέρωμα) που ουσιαστικά χωρίς προεκλογική εκστρατεία, κλεισμένοι στη φυλακή έγιναν τρίτη δύναμη.
Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν νίκησε μόνος του μια ολόκληρη εκλογική εκστρατεία. Δεν έχει την λευκή επιταγή που είχε κάποτε ο Αντρέας, όμως μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος. Από αύριο θα διαπιστώσει πως στον μέσα στον χορό τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και γι' αυτό θα ήθελα να πω κάτι: Εδώ και καμπόσα χρόνια περνάω από σκληρή -συνήθως χιουμοριστική- κριτική τον Τσίπρα. Είχα πάντοτε ωραίες αφορμές για να το κάνω. Σήμερα όμως οι στιγμές απαιτούν συσπείρωση και συνεργασία. Απαιτούν κατανόηση και καλώς νοούμενη κριτική. Απαιτούν ωφέλιμο προβληματισμό και δράση - όχι αντίδραση. +Yanni Spiridakis
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός. Όμως είναι δύσκολο. Βλέπετε ετούτη η κυβέρνηση δεν είναι απλά ιδιαίτερη, είναι άξια λόγου, σχολιασμού, μελέτης και προβληματισμού. Πως ξεκινάμε με ψυχραιμία; Μα με το γεγονός πως αποτελείται από δύο κόμματα κι αυτό μετά από ένα παιχνίδι της τύχης που στέρησε από τον Αλέξη το απόλυτο όνειρο της αυτοδυναμίας.
Κατόπιν αυτού η συγκυβέρνηση ήταν ένα γεγονός που μας έφερε μνήμες 2012 με μία διαφορά. Ο Τσίπρας ήταν από των φρονίμων τα παιδιά και φρόντισε από το βράδυ των εκλογών να συνεργαστεί με τον περισσότερο διψασμένο για καρέκλα συνεργασία, δηλαδή τον Πάνο Καμμένο! Το προφανές σενάριο της συνεργασίας του πρώτου με το Ποτάμι δεν ευδοκίμησε αφού ο Θεοδωράκης δεν θα συνεργαζόταν με ένα κόμμα που έχει θέσεις εκτός Ευρώπης όπως οι ΑνΕλ, οπότε... το γλυκό έδεσε.
Μα έδεσε; Ο Αριστερός ΣΥΡΙΖΑ τι είδους συγκυβέρνηση μπορεί να κάνει με τους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Έλληνες;
Κατόπιν αυτού η συγκυβέρνηση ήταν ένα γεγονός που μας έφερε μνήμες 2012 με μία διαφορά. Ο Τσίπρας ήταν από των φρονίμων τα παιδιά και φρόντισε από το βράδυ των εκλογών να συνεργαστεί με τον περισσότερο διψασμένο για Μα έδεσε; Ο Αριστερός ΣΥΡΙΖΑ τι είδους συγκυβέρνηση μπορεί να κάνει με τους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Έλληνες;
- Πως θα συμφωνήσουν στο μεταναστευτικό: "Ανοιχτά σύνορα" εναντίον "έξω οι μετανάστες";
- Πως θα συμφωνήσουν στο θρησκευτικό: "Άθεοι και όχι στην Εκκλησία" εναντίον "Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια";
- Πως θα συμφωνήσουν σε θέματα Αμύνης και Δημόσιας Τάξης: "Χαλάρωση δαπανών" εναντίον "να εντείνουμε την ετοιμότητα";
- Πως θα συμφωνήσουν στα ελληνοτουρκικά: "οι φίλοι μας οι τούρκοι" εναντίον "ο εχθρός τούρκος";
- Πως θα συμφωνήσουν στο σκοπιανό: "Δεχόμαστε τον όρο Μακεδονία" εναντίον "η Μακεδονία είναι ελληνική".
Εδώ και μερικές ώρες γνωρίζουμε όμως και την σύνθεση της νέας κυβέρνησης η οποία αξίζει έναν σύντομο σχολιασμό.
- Πρωθυπουργός: Αλέξης Τσίπρας. Ένα παιδί για το οποίο έχουν ακουστεί πολλά. Δεν πρόκειται να αναδημοσιεύσω κάτι βλακείες τύπου "εβραίος" και άλλα χαζά, όμως δεν μπορώ να παραβλέψω και γεγονότα όπως την περιουσία που δημιούργησε ο πατέρας του επί χούντας. Η οικονομική ευρωστία των Τσίπρα, έδωσαν την ώθηση στον Αλέξη να μπορεί να το παίζει επαναστάτης εκ τους ασφαλούς με καταλήψεις, πορείες κι απεργίες! Τον βοήθησε και σε κάτι άλλο: στην αμεσότητα με τον λαό, κάτι που εξαργύρωσε προχθές...
- Αντιπρόεδρος: Γιάννης Δραγασάκης. Ο κύριος Δραγασάκης εξαργύρωσε την επιτυχία του ως πρόεδρος της προηγούμενης Βουλής, με την θέση του αντιπροέδρου. Η εμπειρία και η σοβαρότητά του θα προσδώσουν ένα αίσθημα σταθερότητας και συντονισμού.
- Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης: Νίκος Βούτσης. Δεν μπορώ να σχολιάσω πολλά για τον κύριο Βούτση. Με κατά καιρούς ενδιαφέρουσες δηλώσεις, είναι ώρα να κάνει έργα!
- Αναπληρωτής υπουργός(Διοικητικής Μεταρρύθμισης): Γιώργος Κατρούγκαλος. Ένα από τα πιο πλούσια βιογραφικά, καθώς επίσης και ένας από τους πιο φανατικούς εναντίον του Μνημονίου. Όταν όλες οι ιδέες του είχαν σαν βάση την έξοδο από το Μνημόνιο τι θα γίνει αν οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν το... επιθυμητό αποτέλεσμα;
- Αναπληρωτής υπουργός (Μακεδονίας – Θράκης): Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά (ΑΝΕΛ). Η μόνη εμπειρία της κυρίας Τσαρουχά επί εποχής Νέας Δημοκρατίας ήταν σε εκπαιδευτικά ζητήματα. Τώρα πρέπει να μάθει να υπηρετεί την Αριστερά.
- Αναπληρωτής υπουργός (Μεταναστευτικής Πολιτικής): Τασία Χριστοδουλοπούλου. Και κάπου εδώ αρχίζουνε τα "όργανα"! Η Τασία είναι μία δραστήρια μεγαλοδικηγόρος που έχει εργαστεί στην υπεράσπιση των εγκληματιών της "17Ν". Τώρα είναι ανοιχτά υπέρ του ανοίγματος των συνόρων για οποιονδήποτε και από οπουδήποτε. Απλά θα πρέπει να υπογράψει μια αίτηση που θα δηλώνει πολιτικός πρόσφυγας και το ελληνικό κράτος θα τον αγκαλιάζει!
- Αναπληρωτής υπουργός (Προστασίας Πολίτη): Γιάννης Πανούσης. Από τον κύριο Πανούση περιμένουμε να ξεδιπλώσει τις γνώσεις του στην πράξη...
- Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού: Γιώργος Σταθάκης (Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας). Δραστήριος, γνώστης και υπεύθυνος για την ανάπτυξη. Το έργο του θα φανεί σύντομα.
- Αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας: Θοδωρής Δρίτσας. Ο αγωνιστής κύριος Δρίτσας έδωσε ήδη δείγματα γραφής, αφού σταμάτησε την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά χωρίς πολλά-πολλά...
- Αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Χρήστος Σπίρτζης. Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια έργου, οπότε...
- Αναπληρωτής υπουργός Τουρισμού: Έλενα Κουντουρά (ΑΝΕΛ). Όπως κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της έτσι κι αυτή πρέπει να έχει μία Υπουργό-γλάστρα-μοντέλο. Επί Παπανδρέου ήταν η Γκερέκου, επί Σαμαρά η Κεφαλογιάννη και εφόσον στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξυρίζεται κανείς, κάνανε μεταγραφή την Δεξιά κυρία Κουντουρά για την βιτρίνα στο Τουρισμού.
- Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας: Παναγιώτης Λαφαζάνης. Δεν ξέρω τι θα μπορέσει να ανσυγκροτήσει ο κύριος Λαφαζάνης, όμως οι εκάστοτε απόψεις του στα παράθυρα από δω κι από κει, ήταν πάντοτε ιδιαίτερα ανησυχητικές...
- Αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος: Γιάννης Τσιρώνης (Οικολόγοι). Ο κύριος Τσιρώνης μπορεί να ανήκει στους Οικολόγους, όμως το Περιβάλλοντος δεν είναι το στοιχείο του αφού ο ίδιος ασχολείται με εκπαιδευτικά θέματα.
- Αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης: Βαγγέλης Αποστόλου. Τοποθετήθηκε ακριβώς στο αντικείμενο του και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε την πολιτική του στους αγρότες.
- Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης: Παναγιώτης Σγουρίδης. Από το ΠΑΣΟΚ στους Ανεξάρτητους Έλληνες και τελικά σε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αντικείμενο για το οποίο δεν τον είχαμε συνηθίσει ποτέ.
- Υπουργός Οικονομικών: Γιάνης Βαρουφάκης. Η μοναδική σχέση του νέου "τσάρου" της οικονομίας με το νέο του αντικείμενο, είναι τα θεωρητικά οικονομικά μοντέλα και η θεωρία παιγνίων! Δραστήριος με πολλά εξωπολιτικά ενδιαφέροντα, αλλά πως θα σηκώσει το πιο βαρύ χαρτοφυλάκιο όλων;
- Αναπληρωτής Υπουργός. Νάντια Βαλαβάνη. Η κυρία Βαλαβάνη διαθέτει ένα παλμαρέ δηλώσεων που συνιστούν την νέα κυβέρνηση επικίνδυνη. Από δηλώσεις περί δραχμής μέχρι ζητήματα που αφορούν την κοινωνική πολιτική, για να μην αναφερθώ στην θρησκεία... Καλή επιτυχία κυρία Βαλαβάνη.
- Αναπληρωτής Υπουργός: Κώστας Μάρδας. Ο κύριος Μάρδας ήταν στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και στο γραφείο του Άκη Τσοχατζόπουλου...
- Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων: Αριστείδης Μπαλτάς. Ο κύριος Μπαλτάς -άθεος- τέθηκε επικεφαλής στο Θρησκευμάτων και σε ηλικία 72 ετών καλείται να οδηγήσει το Πολιτισμού και Παιδείας. Απλά δεν το καταλαβαίνω!
- Αναπληρωτής υπουργός (Πολιτισμού): Νίκος Ξυδάκης. Ο δημοσιογράφος στο επάγγελμα θα έχει την ευθύνη για τον Πολιτισμό, κάτι που δεν βλέπω καθόλου άσχημο.
- Αναπληρωτής (Παιδείας): Τάσος Κουράκης. Ο κύριος Κουράκης έχει όραμα για την Παιδεία. Μέρος αυτού είναι η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων ενώ σύντομα όπως λέει θα ανακοινωθούν αναλυτικά οι σαρωτικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Μεταξύ αυτών η επιστροφή των αιώνιων φοιτητών και η πρόσληψη όλων όσων δεν είχαν προσληφθεί ή είχχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Νέα συγγράμματα στα βιβλία μας (τρέμω για το βιβλίο της Ιστορίας και των Θρησκευτικών). Η αγωνία λοιπόν στο κατακόρυφο!
- Αναπληρωτής (Έρευνας και Καινοτομίας): Κώστας Φωτάκης. Προσωπικά, πρόκειται για το άτομο που θαυμάζω από την νέα κυβέρνηση. Μακάρι να δικαιωθώ.
- Υφυπουργός (Αθλητισμού): Σταύρος Κοντονής. Στις πρώτες του δηλώσεις είπε ότι θα πολεμήσει την διαφθορά. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία γιατί η βρωμιά είναι μεγάλη...
- Υπουργείο Εθνικής Άμυνας: Πάνος Καμμένος. Ο Κύριος Καμμένος έχει εμμονή με την καρέκλα. Κατά την προεκλογική του καμπάνια ήθελε απλά μια θέση στην Βουλή για να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ. Από κει που θα έπρεπε να βρει δουλειά, ο πρώην νεοδημοκράτης πολιτικός, έγινε Υπουργός Αμύνης σε μια Αριστερή κυβέρνηση! Το πως θα εφαρμόσει την σχεδόν εθνικιστική του ιδεολογία με αφεντικό τον Αλέξη, θα δείξει!
- Αναπληρωτής υπουργός: Κώστας Ήσυχος. Άλλος ένας επαναστάτης με ιδιαίτερες απόψεις. Δεν ξέρω αν τελικά θα προμηθευτούμε πετρέλαιο από την Βενεζουέλα, αλλά θα προσέξουμε τις πράξεις του.
- Υφυπουργός: Νίκος Τόσκας. Ο στρατιωτικός της κυβέρνησης Τσίπρα. Πρώην μέλος του ΠΑΣΟΚ θα έχει τον ρόλο του μεσάζοντα με τις Ένοπλες Δυνάμεις;
- Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: Παναγιώτης Κουρουμπλής. Ιδιαίτερος όπως και οι απόψεις του αναλαμβάνει το κλασικό χάος στην Υγεία.
- Αναπληρωτής υπουργός Υγείας: Ανδρέας Ξάνθος. Ένας γνώστης του κλάδου και χαμηλών τόνων επιστήμονας από τον οποίο έχω προσδοκίες.
- Αναπληρωτής υπουργός (Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Δημήτρης Στρατούλης. Δεν ξέρω (ακόμα) ποιες είναι οι προθέσεις του, όμως πάντα του λέγειν του κυρίου Στρατούλη επροηγείτο της δράσης του. Για να δούμε...
- Υπουργείο Εργασίας: Πάνος Σκουρλέτης. Είναι το πρόσωπο πίσω από τον Τσίπρα. Ο άνθρωπος που τον συμβουλεύει και τον ενημερώνει. Ποιες θα είναι οι ενέργειες που θα βοηθήσουν στην πάταξη της ανεργίας;
- Αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Θεανώ Φωτίου. Η κυρία Φωτίου είναι άριστη σε γνώσεις Παιδείας και εκπαίδευσης. Απορώ γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε εκεί.
- Αναπληρωτής υπουργός για την Καταπολέμηση της Ανεργίας: Ράνια Αντωνοπούλου. Δεν θα αναλύσω δηλώσεις της. Θα πω απλά ότι θέλω πολύ να αποδείξει ότι έγινε βουλευτής για τον εγωισμό της...
- Υπουργείο Εξωτερικών: Νίκος Κοτζιάς. Το καλό είναι ότι ο κύριος Κοτζιάς είναι άριστος γνώστης του διεθνούς δικαίου και μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό. Το επικίνδυνο είναι ότι δεν ξέρω το κατά πόσο η κυβερνητική γραμμή θα είναι τέτοια που θα βοηθήσει στο να επιτύχει.
- Αναπληρωτής υπουργός (Ευρωπαϊκών Υποθέσεων): Νίκος Χουντής. Υπάρχει μια αντίφαση στον κύριο Χουντή. Πρόκειται για έναν κομουνιστή με εμπειρία (από την θητεία του ως ευρωβουλευτής) στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Τι θα νικήσει; Το πάθος ή η γνώση;
- Υπουργείο Δικαιοσύνης: Νίκος Παρασκευόπουλος. Ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης είναι άριστος γνώστης του αντικειμένου και μάλιστα σε πρακτικό επίπεδο με εμπειρία σε διαπραγματεύσεις με κρατούμενους και πάει λέγοντας. Μένει να δούμε και την φιλοσοφία με την οποία θα εκμεταλλευτεί την εμπειρία του αυτή.
- Υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς: Παναγιώτης Νικολούδης. Δεν γνωρίζω πολλά για τον κύριο Νικολούδη όμως με βάση τις σπουδές και τις εμπειρίες του θεωρώ πως είναι το κατάλληλο άτομο σε αυτήν την θέση!
- Υπουργός Επικρατείας για συντονισμό κυβερνητικού έργου: Αλέκου Φλαμπουράρης. Γνωστός για τις συντονιστικές του ικανότητες αφού ίσως χωρίς αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα ήταν ποτέ ενιαίο κόμμα, καλείται να βάλει τάξη και σε μία πολύ... αντιφατική κυβέρνηση!
- Υφυπουργός: Τέρενς Κουίκ. Ο λαός δεν τον επέλεξε όμως οι γνώσεις του στον τομέα της επικοινωνίας θα φανούν χρήσιμες.
- Υπουργείο Επικρατείας: Νίκος Παππάς. Χωρίς τον Παππά δεν θα υπήρχε ο Τσίπρας. Εκτός από στενή φίλοι ίσως είναι αυτός που έδωσε στον Αλέξη να καταλάβει πως δεν νοείται Ελλάδα εκτός Ευρώπης, όταν πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν για δραχμές...
- Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Γαβριήλ Σακκελαρίδης. Είναι ο τύπος που μέχρι πριν λίγους μήνες άνοιγε την κάμερα και αυτοϊκανοποιούνταν με αγνώστους στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν με ενδιαφέρει ποιες είναι οι σπουδές του, γιατί οι εμπειρίες του είναι μηδενικές. Ο τύπος έχει απασχολήσει την δικαιοσύνη και θα είναι παρά τω πρωθυπουργώ.
Ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα της νέας κυβέρνησης είναι και η μείωση των υπουργείων. Εκτός ότι η Ελλάδα δεν θα έχει Υπουργείο Ναυτιλίας(;) έχουμε τα εξής:
Υπουργείο Εσωτερικών
- Εσωτερικών
- Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
- Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
- Μακεδονίας Θράκης.
Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού
- Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
- Ναυτιλίας και Αιγαίου
- Τουρισμού
- Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας
- Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
- Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
- οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων
- Πολιτισμού και Αθλητισμού
- Παιδείας και Θρησκευμάτων
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ, απλά θα κάνω ένα γενικό σχόλιο, βλέποντας πολλά άσχετα μεταξύ τους Υπουργεία να υπάγονται σε ένα μεγάλο αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτό μπορεί να είναι λειτουργικό. Το σκεπτικό έχει μια λογική, όμως εξακολουθώ να έχω ενστάσεις περί λειτουργικότητας και ευελιξίας.
Ο πρωθυπουργός στο πρώτο του Υπουργικό συμβούλιο έδωσε το στίγμα των προτεραιοτήτων της νέας του κυβέρνησης:
- η άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης,
- η αποκατάσταση του κύρους της χώρας και της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού,
- η αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και
- οι μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπιστεί το πελατειακό κράτος.
Κι ενώ όλα τα παραπάνω φαντάζουν υπέροχα περιμένουμε ορισμένες απαντήσεις:
- Με τι λεφτά οι μισθοί θα ανέβουν και πως θα καλυφτούν οι μαύρες τρύπες αφού οι φόροι θα πέσουν;
- Το πρώτο μέλημα του πρωθυπουργού ήταν να πάρει την ευχή της Εκκλησίας. Γιατί να το κάνει αυτό ενώ έχει δηλώσει άθεος;
- Πως θα διαχειριστεί τις διαφαινόμενες κόντρες με την ακροδεξιά συγκυβέρνηση;
- Ήδη τα έβαλε με την Ευρωπαϊκή Ένωση προς χάριν της Ρωσίας. Ασφαλώς και η Ρωσία είναι ένας ισχυρός σύμμαχος της Ελλάδας, όμως πόσο φανατικά σκοπεύει να συγκρουστεί η νέα κυβέρνηση με την Ευρώπη και τι μπορεί να θυσιάσει για τις συγκρούσεις αυτές;
- Πως θα ενταχθούν στην κοινωνία οι χιλιάδες "πολιτικοί πρόσφυγες"-λαθρομετανάστες που αναμένονται στην νέα Ελλάδα που θα τους καλωσορίζει; Πως ακριβώς θα συμβάλλουν στον στόχο της πάταξης της ανεργίας και της κοινωνικής πολιτικής;
- Τι θα γίνει (έως τον Ιούνιο) (ότ)αν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη δεν ευδοκιμήσουν; Πως θα πραγματοποιήσει όσα υποσχέθηκε; Ας πούμε... Πιστεύει κανείς στ' αλήθεια ότι μπορεί αν τυπώσει λεφτά; Ότι μπορεί να μας γυρίσει στην δραχμή; Ότι μπορεί να δεσμεύσει τις καταθέσεις;
- Υπάρχουν μια σειρά από περίπου σαράντα ακόμα δευτερεύοντα ερωτήματα, τα οποία τα φυλάσσω για όταν θα ξεκινήσει το κυβερνητικό έργο...
Κατά τη γνώμη μου ο πρωθυπουργός θα ήταν έντιμο να βρει το θάρρος να πει στους πολίτες ότι οι μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί θα αρχίσουν μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων με την Ευρώπη. Ότι καταφέρει από εκεί θα μοιραστεί στην κοινωνική πολιτική του, όμως χωρίς να γνωρίζει τι μπορεί να εξοικονομήσει για την χώρα, πως ξεκινάει προσλήψεις και "ράβε-ξήλωνε" σε νόμους και διατάξεις; Αν -Θεός φυλάξει- γίνει να μην βγαίνουν τα κουκιά ποιο είναι το "σχέδιο Β";
Και επειδή ξέρω πως θα κατακριθώ πάλι επειδή έστησα την νέα κυβέρνηση στον τοίχο, θα σας παραπέμψω αφενός στα αντίστοιχα κείμενά μου στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά. Άλλωστε αν κάποιος έχει πρόχειρες απαντήσεις στους προβληματισμούς που έθεσα, τα σχόλια παρακάτω... είναι ανοιχτά!
Καλή επιτυχία, Ελλάδα! +Yanni Spiridakis
Με δεδομένο ότι έχουμε ήδη μιλήσει για το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δεν θα
ασχοληθούμε σήμερα με αυτούς. Ας δούμε λοιπόν τα υπόλοιπα κόμματα που θα συμμετέχουν στην Βουλή.
Πρώτη αντιπολιτευτική δύναμη με εβδομήντα έξι βουλευτές θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Ουσιαστικά μία προδιαγεγραμμένη ήττα. Ουσιαστικά από το 2009 και μετά δεν υπάρχει Νέα Δημοκρατία. Υπάρχει το κόμμα που μάζευε τα κομμάτια του, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της παραίτησης Παπανδρέου για να αναλάβει την εξουσία και με τα χίλια ζόρια σχημάτισε κυβέρνηση που ουσιαστικά διαχειρίστηκε το χρέος. Κανένα πολιτικό χρώμα, καμία πολιτική πρωτοβουλία. Απλοί διαχειριστές για 2-3 χρόνια.
Προσωπικά πιστεύω πως η ήττα που υπέστη ήταν μικρή. Λογικά λειτούργησε το δίπολο του σταθερότητα ή αλλαγή. Ο φόβος έφερε τη Νέα Δημοκρατία στην δεύτερη θέση. Όμως τα μηνύματα δεν πάρθηκαν κι έτσι ο καρεκλοκένταυρος Σαμαράς που πραγματοποίησε δύο όνειρα με την πρώτη (πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός) δεν πρόκειται να αφήσει την θέση του...
Ύστερα έχουμε τους δεκαεφτά βουλευτές από Το Ποτάμι. Στις εκτιμήσεις μου θεωρούσα Το Ποτάμι τρίτο κόμμα και τον Θεοδωράκη να παίζει τον ρυθμιστή της νέας συγκυβέρνησης. Έπεσα έξω. Προφανώς η τέταρτη θέση είναι επιτυχία για ένα κόμμα χωρίς πολιτικό υπόβαθρο όμως μένει να δούμε ποια στάση θα κρατήσει στην νέα συγκυβέρνηση. Τι είδους αντιπολίτευση θα ασκήσει; Θα συμμετέχει ενεργά ή απλά θα καταψηφίζει; Θα συνεργαστεί αποτελεσματικά ή απλά θα κατακρίνει; Ουσιαστικά το ερώτημα μου είναι: Θα έχει νόημα η παρουσία του εκεί ή θα είναι μια πολιτική γλάστρα;
Το ΠΑΣΟΚ βγήκε τελευταίο των κομμάτων που μπήκαν στην Βουλή. Δεκατρία άτομα δεν είναι ικανά να χρωματίσουν την Βουλή ιδιαίτερα στην κατάσταση που το κόμμα βρίσκεται τώρα. Διαλυμένο, διχασμένο, κορεσμένο, αποκρουστικό. Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ το μόνο που κρατάει είναι η ιστορία του. Η ένταξη στο ευρώ, Η διαπραγμάτευση του χρέους, η καυτή πατάτα δηλαδή που έπεσε στα χέρια του και φυσιολογικά... η κατάρρευση. Στο ΠΑΣΟΚ δεν φταίει τόσο ο Παπανδρέου. Αν υπήρχε εκείνος απλά θα μπάλωνε τις αδυναμίες του πετυχαίνοντας ένα λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, φταίει η μνήμη των ελλήνων...
Και καταλήγω με το ιστορικό αποτέλεσμα της συνύπαρξης των δύο κομμάτων των ακραίων πολιτικών ιδεολογιών στην Ελληνική Δημοκρατική Βουλή! Οξύμωρο;
Η Χρυσή Αυγή με σχεδόν τετρακόσιους χιλιάδες ψηφοφόρους θα έχει να λέει πως με μηδενική προβολή, με τα μισά στελέχη της στην φυλακή και με τις ποινικές κατηγορίες να περισσεύουν, κατάφερε να γίνει τρίτη δύναμη με δεκαεφτά βουλευτές! Στις προηγούμενες εκλογές μιλούσαμε για αντίδραση και αγανάκτηση. Μπορούμε να το πούμε και τώρα ή μήπως εθελοτυφλούμε και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού στηρίζει ότι εκφράζει ο εθνικισμός, όπως είναι η βία και η έλλειψη δημοκρατίας και σεβασμού;
Και από την άλλη πλευρά οι κλασικοί κομουνιστές. Αυτοί που δεν αλλάζουν, δεν ακούν, δεν δέχονται, δεν συναναστρέφονται, δεν αλληλεπιδρούν. Το είπαν πριν τις εκλογές, το είπαν και το βράδυ των αποτελεσμάτων. Η θέση τους θα είναι σταθερή και δεν θα συνεργαστούν ή δεν θα δώσουν ανοχή σε κανέναν επειδή με αυτά τα πιστεύω τους ψήφισε ο κόσμος. Δεν έχουν άδικο. Ακόμα κι αν δεν μιλάμε για κομουνιστές, θα τους βρούμε παντού γύρω μας. Οι άνθρωποι που αρνούνται τα πάντα. Δεν έχουν προοπτικές, δεν έχουν διάθεση για να δουν και σφαιρικά. Θέλουν να κατηγορούν, να αρνούνται και να κατακρίνουν. Αυτό τους κρατάει στην Βουλή τόσα χρόνια. Αυτό έφερε δεκαπέντε δικούς τους στην Βουλή του 2015. Γιατί να τ' αλλάξουν;
Όμως κάποιοι τους ψήφισαν όλους αυτούς και είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι και ως εκ τούτου πρέπει να γίνει και σεβαστό το ότι υπάρχουν σε αυτήν την αίθουσα που για τα επόμενα χρόνια θα κρίνει την τύχη της Ελλάδας. Το πως θα συνυπάρξουν φασίστες, κομουνιστές και κυβέρνηση αριστερών και δεξιών μέσα στη Βουλή, θα το μάθουμε σύντομα... +Yanni Spiridakis
Πρώτη αντιπολιτευτική δύναμη με εβδομήντα έξι βουλευτές θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Ουσιαστικά μία προδιαγεγραμμένη ήττα. Ουσιαστικά από το 2009 και μετά δεν υπάρχει Νέα Δημοκρατία. Υπάρχει το κόμμα που μάζευε τα κομμάτια του, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της παραίτησης Παπανδρέου για να αναλάβει την εξουσία και με τα χίλια ζόρια σχημάτισε κυβέρνηση που ουσιαστικά διαχειρίστηκε το χρέος. Κανένα πολιτικό χρώμα, καμία πολιτική πρωτοβουλία. Απλοί διαχειριστές για 2-3 χρόνια.
Προσωπικά πιστεύω πως η ήττα που υπέστη ήταν μικρή. Λογικά λειτούργησε το δίπολο του σταθερότητα ή αλλαγή. Ο φόβος έφερε τη Νέα Δημοκρατία στην δεύτερη θέση. Όμως τα μηνύματα δεν πάρθηκαν κι έτσι ο καρεκλοκένταυρος Σαμαράς που πραγματοποίησε δύο όνειρα με την πρώτη (πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός) δεν πρόκειται να αφήσει την θέση του...
Ύστερα έχουμε τους δεκαεφτά βουλευτές από Το Ποτάμι. Στις εκτιμήσεις μου θεωρούσα Το Ποτάμι τρίτο κόμμα και τον Θεοδωράκη να παίζει τον ρυθμιστή της νέας συγκυβέρνησης. Έπεσα έξω. Προφανώς η τέταρτη θέση είναι επιτυχία για ένα κόμμα χωρίς πολιτικό υπόβαθρο όμως μένει να δούμε ποια στάση θα κρατήσει στην νέα συγκυβέρνηση. Τι είδους αντιπολίτευση θα ασκήσει; Θα συμμετέχει ενεργά ή απλά θα καταψηφίζει; Θα συνεργαστεί αποτελεσματικά ή απλά θα κατακρίνει; Ουσιαστικά το ερώτημα μου είναι: Θα έχει νόημα η παρουσία του εκεί ή θα είναι μια πολιτική γλάστρα;
Το ΠΑΣΟΚ βγήκε τελευταίο των κομμάτων που μπήκαν στην Βουλή. Δεκατρία άτομα δεν είναι ικανά να χρωματίσουν την Βουλή ιδιαίτερα στην κατάσταση που το κόμμα βρίσκεται τώρα. Διαλυμένο, διχασμένο, κορεσμένο, αποκρουστικό. Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ το μόνο που κρατάει είναι η ιστορία του. Η ένταξη στο ευρώ, Η διαπραγμάτευση του χρέους, η καυτή πατάτα δηλαδή που έπεσε στα χέρια του και φυσιολογικά... η κατάρρευση. Στο ΠΑΣΟΚ δεν φταίει τόσο ο Παπανδρέου. Αν υπήρχε εκείνος απλά θα μπάλωνε τις αδυναμίες του πετυχαίνοντας ένα λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, φταίει η μνήμη των ελλήνων...
Και καταλήγω με το ιστορικό αποτέλεσμα της συνύπαρξης των δύο κομμάτων των ακραίων πολιτικών ιδεολογιών στην Ελληνική Δημοκρατική Βουλή! Οξύμωρο;
Η Χρυσή Αυγή με σχεδόν τετρακόσιους χιλιάδες ψηφοφόρους θα έχει να λέει πως με μηδενική προβολή, με τα μισά στελέχη της στην φυλακή και με τις ποινικές κατηγορίες να περισσεύουν, κατάφερε να γίνει τρίτη δύναμη με δεκαεφτά βουλευτές! Στις προηγούμενες εκλογές μιλούσαμε για αντίδραση και αγανάκτηση. Μπορούμε να το πούμε και τώρα ή μήπως εθελοτυφλούμε και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού στηρίζει ότι εκφράζει ο εθνικισμός, όπως είναι η βία και η έλλειψη δημοκρατίας και σεβασμού;
Και από την άλλη πλευρά οι κλασικοί κομουνιστές. Αυτοί που δεν αλλάζουν, δεν ακούν, δεν δέχονται, δεν συναναστρέφονται, δεν αλληλεπιδρούν. Το είπαν πριν τις εκλογές, το είπαν και το βράδυ των αποτελεσμάτων. Η θέση τους θα είναι σταθερή και δεν θα συνεργαστούν ή δεν θα δώσουν ανοχή σε κανέναν επειδή με αυτά τα πιστεύω τους ψήφισε ο κόσμος. Δεν έχουν άδικο. Ακόμα κι αν δεν μιλάμε για κομουνιστές, θα τους βρούμε παντού γύρω μας. Οι άνθρωποι που αρνούνται τα πάντα. Δεν έχουν προοπτικές, δεν έχουν διάθεση για να δουν και σφαιρικά. Θέλουν να κατηγορούν, να αρνούνται και να κατακρίνουν. Αυτό τους κρατάει στην Βουλή τόσα χρόνια. Αυτό έφερε δεκαπέντε δικούς τους στην Βουλή του 2015. Γιατί να τ' αλλάξουν;
Όμως κάποιοι τους ψήφισαν όλους αυτούς και είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι και ως εκ τούτου πρέπει να γίνει και σεβαστό το ότι υπάρχουν σε αυτήν την αίθουσα που για τα επόμενα χρόνια θα κρίνει την τύχη της Ελλάδας. Το πως θα συνυπάρξουν φασίστες, κομουνιστές και κυβέρνηση αριστερών και δεξιών μέσα στη Βουλή, θα το μάθουμε σύντομα... +Yanni Spiridakis
Ουσιαστικά το μεγάλο πολιτικό ερώτημα ήταν το αν Το Κίνημα του Γιώργου Παπανδρέου θα κατάφερνε και αν θα προλάβαινε να μπει στη Βουλή. Ο Παπανδρέου έπρεπε να βρει κάτι πολύ ενδιαφέρον για να προκαλέσει τον πολίτη κι έτσι σκέφτηκε το δημοψήφισμα. Ήταν πιασιάρικο όχι όμως τόσο που να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τα συναισθήματά του για αυτόν.
Όπως εξελίχθηκε η διαδικασία η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ εξαρτώταν από την είσοδο ή όχι του Κινήματος στη Βουλή. Οι αναλυτές έλεγαν πως αν δεν τα καταφέρει ο Παπανδρέου θα αποκτήσει αυτοδυναμία ο Τσίπρας. Τελικά βέβαια δεν έγινε τίποτα από τα δύο.
Ο άλλος που είχε μεγάλη εξάρτηση από τον Παπανδρέου ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και με τους ψηφοφόρους που έχασε από το Κίνημα, το ΠΑΣΟΚ δεν νομίζω πως θα κατάφερνε να βγει τρίτη δύναμη, όμως κατέληξε να διεκδικεί την προτελευταία θέση στη Βουλή. Οι βολές εναντίον του Παπανδρέου ήταν ανοιχτές από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο πρόεδρος του Κινήματος, βγήκε πριν ολοκληρωθεί το ζήτημα της εισόδου του στην Βουλή και προανήγγειλε ότι το Κίνημα θα συνεχίσει την δράση του κλπ κλπ.
Στα αξιοσημείωτα νούμερα των κομμάτων εκτός Βουλής θα πρέπει να συμπεριλάβουμε την Ένωση Κεντρώων. Ο Βασίλης Λεβέντης κατάφερε να πετύχει ένα πραγματικό θαύμα ανεβαίνοντας στο 1,79% και ενώ δεν βγήκε στην Βουλή κατάφερε να πάρει την κρατική επιχορήγηση δίνοντας ραντεβού με την επόμενη δοκιμασία του.
Αυτό που ειλικρινά με εξέπληξε ήταν το 1,77% της Τελείας του Απόστολου Γκλέτσου, ενός εξαιρετικού ηθοποιού του οποίου έτυχε να παρακολουθήσω κάνα δεκάλεπτο (τόσο άντεξα) από την διακαναλική του συνέντευξη. Με λύπη διαπίστωσα πως ο καημένος δεν μπορεί να μιλήσει με ορθό λόγο, ίσως έχει δυσλεξία. Ξέρω γω; Αυτοί οι σχεδόν εκατό δέκα χιλιάδες συμπολίτες μας που τον στήριξαν... τι να πω;
Λίγο πιο κάτω βρήκαμε τον Λαϊκό Συναγερμό του Καρατζαφέρη που πραγματικά δεν κατάλαβα ότι κατέβαινε στις εκλογές. Ίσως έκανε προεκλογική εκστρατεία μόνο στο ΑΡΤ. Ένα κόμμα που στο παρελθόν γνώρισε δοξασμένες στιγμές στη Βουλή, έγινε περίγελος του εαυτού του.
Προφανώς στο yannidakis δεν θα ασχοληθούμε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ίσως ετοιμάζει την επόμενη της επίθεση στις πλατείες και τα μαγαζιά με μολότοφ.
Και τέλος το φοβερό! 0,49% στο πρώην κόμμα-κλειδί της Δημοκρατικής Αριστεράς! Ο Κουβέλης
για μία ακόμα φορά στη ζωή του τα έκανε μούσκεμα. Μην ξεχνάτε πως το 2012 ήταν το κόμμα με το οποίο έπρεπε να συνεργαστεί η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει κυβέρνηση. Συνεργάστηκε με την Νέα Δημοκρατία, έγινε συγκυβέρνηση, το μετάνοιωσε, έπεσε στην αφάνεια. Την αστάθεια αυτή ο κόσμος την τιμώρησε τελικά τώρα.
Το γενικό μου συμπέρασμα για τα εκτός Βουλής κόμματα είναι πως δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης. Όσοι τα στήριξαν (εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ) το έκαναν όχι από ιδεολογία αλλά από αντίδραση ή έμπνευση. Έχω ξαναγράψει ότι δεν χρειάζονται τόσα κόμματα στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που η άκρα Αριστερά και άκρα Δεξιά χώρεσαν στην Βουλή προφανώς είναι μεγάλη η ανάγκη να συσπειρωθούν τα υπόλοιπα νέα μεγάλα κόμματα. Ας μην ξεχνάμε πως αυτοί οι... εκτός Βουλής άγγιξαν το 8,62% που αντιστοιχεί σε ένα τεράστιο ποσοστό συμπολιτών μας που θα μείνει χωρίς εκπροσώπηση, πέραν των αδικαιολόγητων που απείχαν... +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το