ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ διαταραχή ταυτότητας φύλου στα παιδιά

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Η ιδέα για το σημερινό θέμα, μου δόθηκε όταν μια μέρα χαζεύοντας στο you tube βρήκα ένα video που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το video λεγόταν “I am Jazz”. Ο Jazz λοιπόν είναι ένα αγόρι που από την πρώτη στιγμή που περπάτησε νιώθει και συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. Από πολύ μικρός επέλεγε “κοριτσίστικα” παιχνίδια και ρούχα ενώ η γενικότερη συμπεριφορά του έντυνε περισσότερο σε κορίτσι παρά σε αγόρι. Του άρεσαν τα ροζ φανταχτερά φορέματα, οι γόβες, οι κούκλες, οι γοργόνες ενώ απεχθανόταν να παίξει με οτιδήποτε είχε ρόδες και πυροβολούσε. Στην αρχή οι γονείς του νόμιζαν πως περνούσε μια φάση πειραματισμού. Όταν όμως δεν άλλαζε τίποτα στην συμπεριφορά του καθώς μεγάλωνε απευθύνθηκαν σε ειδικό κέντρο όπου και διαγνώστηκε με Δ.Τ.Φ. (Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου). Η Jazz πλέον (όπως θέλει να την φωνάζουν) είναι μια έφηβη κοπέλα που δεν υστερεί σε τίποτα από τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας της παρά μόνο σε μια ανατομική “λεπτομέρεια”.  Χάρη στην ιστορία της εκδόθηκε το πρώτο παιδικό παραμύθι που λέγεται “I am Jazz” και το οποίο μιλάει για την διαφορετικότητά της με έναν τρόπο που να μπορεί να βοηθάει παιδιά με Δ.Τ.Φ να αποδέχονται αυτό που είναι και αυτό που νιώθουν χωρίς να ντρέπονται.

Με τον όρο Διαταραχές της Ταυτότητας Φύλου νοούνται όλες οι καταστάσεις στις οποίες το ανατομικό φύλο ενός ατόμου διαφοροποιείται από την αίσθηση του φύλου και τον ρόλο του φύλου. Η διαταραχή ταυτότητας φύλου χαρακτηρίζεται από έντονη και επίμονη ταυτοποίηση με το άλλο φύλο. Τα συμπτώματα εκδηλώνονται συνήθως σε εξαιρετικά νεαρή ηλικία. Τα παιδιά μπορεί να αρνούνται να φορέσουν αντίστοιχα τυπικά αγορίστικα ή κοριτσίστικα ρούχα, να απεχθάνονται να παίρνουν μέρος σε τυπικά αγορίστικα ή κοριτσίστικα παιχνίδια και δραστηριότητες. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό το είδος συμπεριφοράς αποτελεί ένα φυσιολογικό στάδιο ανάπτυξης, αλλά στις περιπτώσεις διαταραχής ταυτότητας φύλου η συμπεριφορά αυτή εξακολουθεί και στη μετέπειτα παιδική και εφηβική ηλικία και κατά την ενηλικίωση.

Μέσα από τις έρευνες προκύπτει ότι η αιτιολογία της Δ.Τ.Φ. είναι πολύπλοκη και οφείλεται στην αλληλεπίδραση βιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Όσον αφορά τους βιολογικούς παράγοντες θεωρείται πιθανό ότι διάφορες ορμόνες επιδρούν κατά την ενδομήτριο ζωή και διαμορφώνουν αρσενικές και θηλυκές στάσεις και αντιλήψεις εαυτού. Η υπόθεση αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί αντικειμενικά.

Περιβαλλοντικοί Παράγοντες. Στους περιβαλλοντικούς παράγοντες περιλαμβάνονται: η προτίμηση των γονιών για το φύλο του παιδιού πριν από τη γέννησή του, τραυματικά γεγονότα ζωής της οικογένειας, η σχέση γονέα – παιδιού. Η σχέση γονέα – παιδιού αποτελεί παράγοντα εξαιρετικής σημασίας τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια με Δ.Τ.Φ. Στα αγόρια παρατηρείται μια πάρα πολύ στενή σχέση μεταξύ μητέρας και γιου και μια αποστασιοποιημένη σχέση πατέρα – γιου. Ως αποτέλεσμα της στενής σχέσης με τη μητέρα το αγόρι δεν μπορεί να ξεχωρίσει επαρκώς τον εαυτό του από το θηλυκό σώμα και τη θηλυπρεπή συμπεριφορά της. Στην περίπτωση του κοριτσιού μια ποικιλία παραγόντων φαίνεται να εμποδίζουν την ανάπτυξη μιας στενής σχέσης μεταξύ μητέρας – κόρης και σαν συνέπεια αυτής της αποτυχίας προκύπτει μια υποτίμηση της θηλυκότητας και μια υπερεκτίμηση της αρρενωπότητας. Τελευταίος περιβαλλοντικός παράγων είναι αυτός της Κοινωνικής διαμόρφωσης και ενίσχυσης. Υποστηρίζεται από κάποιους ότι οι γονείς ή άλλα σημαντικά πρόσωπα κοινωνικοποιούν ένα παιδί σ’ ένα ρόλο φύλου που χαρακτηρίζει πιο συχνά το αντίθετο φύλο. Π.χ. ντύνουν το αγόρι με κοριτσίστικα ρούχα, εξασφαλίζουν κοριτσίστικα παιχνίδια και ενισχύουν συμπεριφορές κοινωνικές που χαρακτηρίζουν τα κορίτσια ή το αντίθετο εάν πρόκειται για κορίτσια.

Τα παιδιά αυτά συνήθως εκδηλώνουν: Έντονη επιθυμία και επιμονή ότι ανήκουν στο άλλο φύλο.Τα αγόρια εκδηλώνουν προτίμηση για ένδυση με ρούχα του άλλου φύλου ή προσποιούνται ότι φορούν γυναικεία ρούχα. Τα κορίτσια επιμένουν να φορούν μόνο στερεότυπα ανδρικά ρούχα.Έντονη προτίμηση να έχουν στα φανταστικά ή πραγματικά τους παιχνίδια ρόλους του άλλου φύλου ή έχουν έντονες φαντασιώσεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ότι ανήκουν στο άλλο φύλο.Έντονη επιθυμία να συμμετέχουν σε στερεότυπα παιχνίδια και τρόπους ψυχαγωγίας του άλλου φύλου. Έντονη προτίμηση για συμπαίκτες του άλλου φύλου. Τα αγόρια με ισχυρίζονται ότι το πέος ή οι όρχεις είναι αηδιαστικά και θα εξαφανιστούν, ότι θα ήταν καλύτερα να μην έχουν πέος, με αποστροφή για άγρια παιχνίδια και απόρριψη των στερεότυπων αγορίστικων παιχνιδιών, αγώνων και δραστηριοτήτων. Τα κορίτσια απορρίπτουν την ούρηση σε καθιστή θέση, με ισχυρισμό ότι έχει ή ότι θα αναπτύξει πέος ή ότι δεν θέλει να αναπτύξει στήθος ή να έχει περίοδο καθώς και με έντονη αποστροφή για το συνηθισμένο θηλυπρεπές ντύσιμο.

Τα άτομα με Δ.Τ.Φ βιώνουν έντονη ενόχληση και προβλήματα στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητάς τους. Νιώθουν άγχος, ανασφάλεια, αμφιβολία και σταθερά άβολα συναισθήματα σχετικά με το βιολογικό φύλο στο οποίο γεννήθηκαν.

Για την αντιμετώπιση της Δ.Τ.Φ. απαιτείται θεραπεία. Αυτή έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν εφαρμόζεται κατά την παιδική ηλικία παρά στην εφηβεία. Η πιθανότητα μείωσης της δυσφορίας για το φύλο μετά την εφηβεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη χωρίς θεραπεία. Το παιδί παραμένει αποκλεισμένο από την ομάδα των συνομηλίκων του και με σημαντικές συνέπειες στην εξέλιξή του και με υπαρκτό τον κίνδυνο να αναπτύξει είτε ομοφυλοφιλία είτε Δ.Τ.Φ. στην ενήλικο ζωή. Έχουν δοκιμαστεί πολλές και διαφορετικές θεραπευτικές τεχνικές για τη θεραπείας της Δ.Τ.Φ. π.χ. θεραπεία συμπεριφοράς, ψυχανάλυση, ψυχοθεραπεία, οικογενειακή θεραπεία ή συνδυασμός αυτών. Η ατομική ψυχοθεραπεία του παιδιού στοχεύει βραχυπρόθεσμα στη μείωση ή την εξαφάνιση του κοινωνικού αποκλεισμού του παιδιού και μακροπρόθεσμα στην πρόληψη της ομοφυλοφιλίας ή της Δ.Τ.Φ. στην ενήλικο ζωή. Σημαντική και απαραίτητη είναι η βοήθεια προς τους γονείς ώστε αυτοί:Να αποδεχθούν τη δυσκολία του παιδιού τους και να χειριστούν σωστά την προβληματική συμπεριφορά του. Να ενισχυθεί ο πατέρας ή άλλο αρσενικό μέλος της οικογένειας σε μια πιο στενή και ενεργητική σχέση με το παιδί στην περίπτωση των αγοριών και να ενθαρρύνουν τη σχέση του παιδιού με ομόφυλους συνομηλίκους. Συχνά είναι απαραίτητη και βοηθά πολύ η ψυχοθεραπεία, ιδιαίτερα της μητέρας.+entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ