ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΘΕΜΑΤOΛΟΓΙAΣ ~ η λογοκλοπή ως εγκληματική ασθένεια

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν πάμε μερικά χρόνια πίσω, θα βρούμε αντίστοιχο κείμενο στο παρελθόν, όμως στο σήμερα αποφάσισα να ανακατέψω τους προβληματισμούς του yannidakis με αφορμή αντίστοιχο κάλεσμα της φίλης Blogger της διπλανής πόρτας. Γιατί λοιπόν η λογοκλοπή είναι τόσο σημαντικό ζήτημα;

Όλα ξεκινούν κάπου στο... νηπιαγωγείο. Που ο Γιωργάκης βάζει τα δυνατά του για να φτιάξει μια υπέροχη ζωγραφιά να την δείξει στην δασκάλα και τους συμμαθητές του, όμως το Κωστάκη στο διάλειμμα τρέχει και κλέβει την εν λόγω ζωγραφιά παρουσιάζοντάς την σαν δικιά του. Αρκετά αργότερα κάποιοι ίσως μάθουν ότι η ζωγραφιά ανήκει στον Γιωργάκη, όμως αυτό το πρώτο “αααααααα, τι ωραία!” έγινε από τα παιδιά της τάξης στην παρουσίαση του Κωστάκη και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Καθώς τα χρόνια προχωράνε σκεφτείτε, διαγώνισμα, εργασία, παρουσίαση project, κόλπο στο τάβλι (προοδευτικά από το σχολείο έως το καφενείο των συνταξιούχων)!

Πάμε πάλι λίγα χρόνια πριν, όταν σε αυτήν την σελίδα έγραφα, υπέγραφα και προσυπέγραφα σαν yannidakis (βάλε... 2006).  Ήταν τότε που στην Ελλάδα το blogging άρχισε να υφίσταται, τότε που ξεκίνησε ο όρος “ιστολόγιο” και που σε όλους τους κειμενογράφους θα το βρείτε λάθος στον ορθογραφικό έλεγχο. Τότε είχε ξεκινήσει μια χαώδης συνήθεια ο ένας να αντιγράφει τον άλλο χωρίς μέτρο, από ιστολόγιο σε ιστολόγιο και από ιστοσελίδα σε ιστολόγιο. Δεν θα κάνω τον ανώτερο, αλλά έτυχε να μην καταφεύγω εγώ σε αυτήν την συνήθεια, ίσως επειδή τότε ο χρόνος μου να ήταν πολύς και η έμπνευση ακόμα περισσότερη, οπότε δεν το είχα ανάγκη. Ίσως πάλι επειδή το yannidakis ήταν πολύ ψηλά σε επισκέψεις, αφού τα κουτσομπολιά, οι διαφημίσεις και οι γυμνές φωτογραφίες δεν ήταν ακόμα της μόδας...

Τότε συνέβη το μοιραίο. Ανάμεσα σε φιλικά προς εμένα ιστολόγια ξέσπασε πόλεμος εξαιτίας της λογοκλοπής, όμως η διαχειρίστρια αν και ήθελε να κάνει μήνυση, δεν ήξερε σε ποιον να την κάνει εξαιτίας του πέπλου της ανωνυμίας των blogs. Ήταν τότε που στο εξωτερικό άρχισαν τα blogs να αποκτούν πνευματικά δικαιώματα που κατοχυρωνόντουσαν με τον νόμο. Και ήταν τότε που αν και έξω απ’ τον χορό, προβληματίστηκα αρκετά σχετικά με τους κινδύνους που έκρυβε αυτή η ανωνυμία και πήρα την απόφαση το ιστολόγιο να κρατήσει την κατοχυρωμένη ονομασία του, αλλά κάθε κείμενο να υπογράφεται με το ονοματεπώνυμό του συγγραφέα του.

Και μαζί, θεσπίστηκαν και πολλοί άλλοι κανονισμοί στο ιστολόγιό μου. Ανάμεσα στους οποίους, αν για χάρη εξυπηρέτησης του κειμένου χρειάζεται να γίνει αντιγραφή κάποιου αποσπάσματος, αυτή θα γίνεται μέσα σε σύνδεσμο της διεύθυνσης της πηγής, το ίδιο ισχύει και με κάθε ξένη εικόνα που κοσμεί τα κείμενα της σελίδας, που αποτελεί σύνδεσμο της πηγής της.

Για χρόνια παρατηρώ την εγκληματική συνήθεια της λογοκλοπής να εκτυλίσσεται αδιακρίτως σε γνωστά ιστολόγια, γνώστες ιστοσελίδες και άλλα  μικρότερα και πιο προσωπικά blogs. Είναι κρίμα κάποιος να διεκδικεί τις ιδέες, την έκφραση και τον λόγο του άλλου. Λέει πολλά για τον ίδιο. Από το ότι δεν έχει κάτι ο ίδιος να πει μέχρι το ότι φτάνει στο σημείο να του κλέψει μέρος ή ολόκληρο το έργο του.

Και ύστερα υπάρχουν και οι αντιγραφές με αναγραφή της πηγής, κάτι που επιτρέπεται μεν, όμως ποτέ δεν συμφώνησα με αυτό. Ουσιαστικά είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι/bloggers που απλά βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω γράφοντας κάτω-κάτω αυτό που πρέπει για να είναι κατοχυρωμένοι και “νόμιμοι”. Όμως ουσιαστικά τι κάνουν; Και πάλι παίρνουν την δόξα του συναδέλφου τους. Πόσοι αναγνώστες θα ενδιαφερθούν για να διαβάσουν ποιος έγραψε το κείμενο στ’ αλήθεια;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρόπος να σταματήσει η λογοκλοπή, ειδικά αν υπάρχει τρόπος να μην ονομάζεται έτσι, κατόπιν και της προηγούμενης παραγράφου. Τι μένει; Η φιλοτιμία του καθένα μας, κάτι που έχει αρχίσει και ξεθωριάζει στις μέρες μας, οπότε... +Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ