Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ είμαι σωστή μητέρα;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis 
Το τελευταίο δεκαήμερο προσπαθούσα να γράψω το άρθρο μου και πραγματικά με απασχολούσε τι θα έγραφα. Όμως ανοίγοντας την τηλεόραση και παρακολουθώντας ειδήσεις με έπιασε ένα απίστευτο συναίσθημα ακούγοντας να μιλάνε για έναν παιδόφιλο που ούτε λίγο ούτε πολύ είχε κακοποιήσει αρκετά παιδιά. Την ίδια βραδιά ακούω τα σενάρια εξαφάνισης του φοιτητή από την Κρήτη και τέλος παιδιά που πέφτουν θύματα συμμαθητών τους κλέβοντας τους το χαρτζιλίκι τους ή τα κοροϊδεύουν. Δε θα θελα να μείνω στο συγκεκριμένο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που κακοποιούσε παιδιά μα ούτε και ποιος βρίσκεται πίσω από την εξαφάνιση του παιδιού ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τα παιδιά των άλλων ανθρώπων μα θα θελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Πραγματικά με απασχολούν τα παιδιά που πέφτουν θύματα που αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι τα δικά μου παιδιά. Με απασχολεί γιατί κανένα παιδί δεν μίλησε στους γονείς του γιατί δεν μοιράστηκαν αυτά τα παιδιά τον γολγοθά τους. Υπάρχει κρίση τελικά στις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς; Τι συμβαίνει; Φοβούνται μήπως τα κρίνουν, μήπως τα περιορίσουν στις εξόδους τους, μήπως τα υπερπροστατεύσουν και τα "πνίξουν" με την παραπανίσια αγάπη τους; Μήπως εμείς οι γονείς τα παιδιά μας τα ντύνουμε όμορφα, φροντίζουμε για την σωστή τους διατροφή μα όχι και για να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης; 

Με φοβίζει πραγματικά η κοινωνία μας μα με φοβίζει και ο ρόλος μου ως μητέρα. Αν τελικά θα μάθω στο παιδί μου να έρχεται και να μου λέει τα προβλήματά του, αν θα με εμπιστεύεται εμένα περισσότερο από τον όποιο φίλο του ή από τον καλύτερό του φίλο. Αν θα χτυπήσει την δική μου πόρτα του δωματίου μου να μου πει όσα την απασχολούν αν θα έρθει στην δική μου αγκαλιά να παρηγορηθεί, όπως όταν ήταν μικρή. Από την μια αγαπάμε τα παιδιά μας από την άλλη όμως, τα μαθαίνουμε να μας εμπιστεύονται να είναι φίλοι μας, είμαστε σωστοί γονείς; Και αν όσο είναι μικρά παίρνουμε επαίνους για την συμπεριφορά τους, μα μεγαλώνοντας; Συγχωρέστε με για τις πολλές μου ερωτήσεις για τους πολλούς προβληματισμούς μου, συγχωρέστε με που τα δικά μου άγχη τα μεταφέρω σε σας, μα φαντάζομαι στην κοινωνία αυτή ίσως κάποιοι από εσάς να έχετε κάνει ίδιες ή παρόμοιες σκέψεις και σεις οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά να μπορείτε εμάς με τα μικρά παιδιά να μας διαφωτίσετε. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

4 σχόλια:

  1. Πρέπει να θεωρείς δεδομένο ότι θα αποτύχεις. Όλοι όσοι λένε ότι είναι καλοί και επιτυχημένοι γονείς και τα παιδιά τους είναι καλά κλπ, κλπ, κλπ ΑΠΛΑ είναι τυχεροί άνθρωποι.
    ΟΛΟ το εκπαιδευτικό σύστημα, και τα ΜΜΕ (μουσική, ηθοποιοί, ροκ συγκροτήματα, και οι σταρ γενικώς) διαφημίζουν μόνιμα τις παραβατικές συμπεριφορές και τον εκτραχηλισμό των ηθών. Οι συμμορίες, τα ναρκωτικά και όλα τα καλά του αμερικάνικου «πολιτισμού» δίνουν και παίρνουν. Και τα παιδιά, θέλοντας να «αναγνωρίζεται η αξία» τους θα κάνουν οτιδήποτε για να ανήκουν σε κάποια αγέλη. Εξάλλου από μωρά παίρνουν τα κατάλληλα σήματα ότι «για να είσαι κουλ» πρέπει να είσαι «επαναστάτης», άσχετα που θα οδηγεί αυτή η δήθεν επανάσταση.
    Από την άλλη κανένας δεν μπορεί να σε μάθει τι σημαίνει «σωστός γονιός». Το μόνο που μπορούν να σε μάθουν είναι τι είναι κατά την γνώμη του ενός ή του άλλου ο σωστός γονιός. Το να μαθαίνεις τι νομίζει ότι είναι «σωστός γονιός» ο κάθε ψυχολόγος που ακολουθεί κάποια από τις δεκάδες ψυχολογικές θεωρίες είναι πράγμα ΠΑΝΤΕΛΩΣ άχρηστο.
    Αν σου πω τι είναι σωστός γονιός (θα χρειαστώ μερικές χιλιάδες σελίδες για αυτό) θα αντιδράσεις ΑΠΟΛΥΤΑ γιατί η πληροφορία θα αντίκειται στις πεποιθήσεις σου (δηλαδή την κοινωνική, σχολική και θρησκευτική εκπαίδευση την οποία σου φύτεψαν σαν σωστή).
    Έτσι για όποιον θέλει να είναι καλός γονιός εγώ έχω μόνο τρεις συμβουλές:
    Πρώτον να πετάξει όλα αυτά τα άχρηστα βιβλία ψυχολογίας, γραμμένα από «ειδικούς», που διαφημίζονται από το Σύστημα και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να πλουτίζουν τους συγγραφείς και να κάνουν τα παιδιά χειρότερα.
    Δεύτερον να αρχίσει να αναπτύσσει αγάπη και υπομονή (όσο μπορεί να καταλαβαίνει αυτές τις τεράστιες έννοιες). Αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει ούτε και να εξηγηθεί. Μπαίνει κανείς σε πολύ βαθιά νερά και ταξιδεύει στο άγνωστο.
    Τρίτον να μάθει να ισορροπεί την αγάπη με την αυστηρότητα επειδή το παιδί χρειάζεται και τα δύο, έτσι όπως χρειάζεται και τους δύο γονείς του.
    Όπως λέει ο αγαπημένος μου συγγραφέας «η δικαιοσύνη και η ευσπλαχνία είναι οι δύο κύριες κολώνες του Ναού. Η δικαιοσύνη χωρίς ευσπλαχνία είναι τυραννία, η ευσπλαχνία χωρίς δικαιοσύνη είναι ακραία επιείκεια, αρέσκεια προς το έγκλημα. Σε αυτόν τον κόσμο των δυστυχιών στον όποιο βρισκόμαστε, γίνεται αναγκαίο να μάθουμε να χειριζόμαστε…».
    Πως ξέρω ότι όλα αυτά είναι σωστά; Τα ξέρω από εμπειρία γιατί ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ γονιός ήμουν ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ταυτόχρονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΟΣΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΤΕΙ ΚΙΟΜΩΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΣΩΣΤΟς ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ.
    ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ.
    ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΤΣΙ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΑΝΑ ΕΙΣΑΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ
    ΝΙΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Μακάρι κ. Μιχάλη να είμαι και εγώ τυχερή μαμά αν και δεν ξέρω αν πιστεύω και τόσο στην τύχη. Παρόλα αυτά το ταξίδι είναι μακρύ. Καλό σας μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το