KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ η σελήνη του μαρτίου

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

Ένα άπονο κουδούνισμα έπεσε σαν σφυρί πάνω στα γυάλινα όνειρά του και χίλια θρύψαλα σκόρπισαν εικόνες, χαμόγελα και συναισθήματα. Το δωμάτιο ήταν ψυχρό κι ολοσκότεινο και μόνο το κινητό πάνω στο κομοδίνο έχυνε το αμυδρό του φως, αποκαμωμένο από την προσπάθειά του να τον ξυπνήσει. Σηκώθηκε κι όπως κάθε πρωινό, βρήκε στα τυφλά τις παντόφλες και τη ρόμπα του και ξεκίνησε τη θλιβερή ρουτίνα της μέρας του. Αν κι ο χειμώνας έφτανε στο τέλος του, δυσκολευόταν ακόμα και τώρα να συνηθίσει τον αποχωρισμό της ζεστής κουβέρτας και να βγει έξω στο παγωμένο σκοτάδι με θερμοκρασίες υπό του μηδέν.

Τ’ αυτοκίνητο αναστέναξε με πόνο διαμαρτυρόμενο την ξαφνική αφύπνισή του αλλά υπάκουο έβαλε σε κίνηση τα μισοπαγωμένα υγρά του. Για μια στιγμή κάθισε με τα χέρια πάνω στο τιμόνι κοιτώντας ανατολικά το ασημένιο τ’ ουρανού, εκείνο το ατσάλινο χρώμα που διαγράφεται λίγο πριν ο ζωγράφος ήλιος προκηρύξει την άφιξή του με τα ροδοκόκκινα χρώματα του πινέλου του. Ήταν αρχές του Μάρτη πια και οι μέρες λεπτό προς λεπτό μεγάλωναν φέρνοντας μαζί τους την ελπίδα της αναγέννησης, την ελπίδα της απελευθέρωσης από τα παγερά νύχια του χειμώνα. Ξεκίνησε τον δρόμο προς τη δουλειά και μέσα στην αραιή κίνηση βρέθηκε στον εθνικό δρόμο που ήταν σχεδόν έρημος ακόμα. Το παγωμένο χιόνι αραδιασμένο κι από τις δυο μεριές του δρόμου και τα πλατιά κλωνιά των ελάτων λύγιζαν από το βαρύ λευκό φορτίο τους. Τα βράχια που είχαν κοπεί για να περάσει ο δρόμος φάνταζαν στοιχειωμένα καθώς το χιόνι τόνιζε τις κοφτερές τους άκρες. Κι εκεί μπροστά του υψώθηκε ο λόφος με τα γυμνά δέντρα και δίπλα του, ντροπαλή κι άφωνη μια κατακίτρινη πανσέληνος. Το αμάξι κυλούσε κι έστριβε πάνω στην άσφαλτο, κι η ντροπαλή σελήνη κρυβόταν κι εμφανιζόταν πίσω από λόφους κτήρια και δέντρα με όλη τη ζοφερή ομορφιά της.

Κι όταν πια χάθηκε οριστικά, η θύμησή της έμεινε αποτυπωμένη στα μάτια του και το αίμα του ανάβρασε με μια αλλιώτικη ευτυχία, μια ζεστασιά, μια γνωστή θαλπωρή. Φοίνικας η Άνοιξη, άπλωνε τα φτερά της και πετούσε μπροστά του μ’ όλο το εκθαμβωτικό και πολύχρωμο μεγαλείο της. Τα χελιδόνια γυρνούσαν και πάλι στις αυλές και στους κήπους, κάτω από τα σκιερά υπόστεγα και παιχνιδιάρικα τιτίβιζαν μαζί με τ’ άλλα τα πουλιά μέσα στον τρελό χορό του χλιαρού αέρα. Κλωναράκι, κλωναράκι ξανάχτιζαν τις φωλιές τους στα παλιά λημέρια και κάτω από τις ηλιόλουστες ταράτσες. Ανεμπόδιστα ο ήλιος φιλούσε τα νεαρά μπουμπούκια κι απλωνόταν στους αγρούς και στα λιβάδια να ζεστάνει τα παγωμένα χώματα και να σβήσει τα μουντά χρώματα του γέρου χειμώνα. Το καταπράσινο δάπεδο του γρασιδιού έπαιρνε τη θέση του χιονιού και μικρά ζωάκια, κουνέλια και σκιουράκια κυλιόντουσαν απάνω του με απέραντη ικανοποίηση. Μέλισσες άρχισαν να ζουζουνίζουν αναζητώντας τα πρώτα ζουμπούλια με το γλυκό τους νέκταρ. Και τα κρυστάλλινα νερά από τα βουνά άρχισαν να χοροπηδούν και να ελίσσονται ανάμεσα στα βράχια και τις πέτρες και να ξεκινούν το ασταμάτητο ταξίδι τους προς την ακροθαλασσιά.

Ονειρεμένος και μαγεμένος έφτασε στη δουλειά του γεμάτος ζωντάνια κι αισιοδοξία. Ήταν σίγουρος πως η σημερινή μέρα θα ήταν αλλιώτικη από όλες τις άλλες. +Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ