ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ εγώ ο πρόσφυγας

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Σήμερα θέλησα να ασχοληθούμε με ένα θέμα επίκαιρο και ιδιαίτερο το οποίο δεν μπορούσα να αφήσω έτσι απλά και να το προσπεράσω. Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε συνέχεια στις ειδήσεις τις προσπάθειες διάσωσης των προσφύγων που εισέρχονται στην Ελλάδα υπό πολύ άσχημες συνθήκες και με κίνδυνο της ζωής τους πολλές φορές. Αυτό που αισθάνομαι εγώ βλέποντας τις εικόνες αυτές είναι βαθύτατη θλίψη και πόνο για τους ανθρώπους και τα μικρά παιδιά που με τρόμο στα μάτια περνούν ώρες ή και μέρες πεινασμένοι και τρομοκρατημένοι για το τι τους ξημερώνει την επόμενη μέρα. Τι να νιώθουν άραγε αυτοί οι άνθρωποι; τι να σκέφτονται; τι να άφησαν πίσω τους;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι μεταναστεύουν, όπως η αναζήτηση εργασίας, οι σπουδές, η επανένωση με την οικογένεια κλπ, αλλά στην περίπτωση των προσφύγων οι λόγοι που τους οδηγούν στην μετανάστευση είναι τραυματικοί.

Κάθε στάδιο της μετανάστευσης επιβαρύνει τον ψυχισμό του πρόσφυγα. Πριν την αναχώρηση το άτομο μπορεί να βιώσει την πείνα, τη βία, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν φεύγει, βιώνει την απώλεια σε όλους τους τομείς: οικογένεια, εργασία, κοινωνική θέση, υποστηρικτικά πλαίσια, αλλά και αβεβαιότητα για το μέλλον, ταλαιπωρία, και κινδύνους για την υγεία του, ίσως και για την ίδια του την ζωή κατά την διάρκεια της μετακίνησης. Βιώνει το αίσθημα του ξεριζώματος, του αποχωρισμού και της απώλειας. Όταν εγκαθίσταται στον τόπο προορισμού, υφίσταται μία σοβαρή πολιτισμική αλλαγή στην επικοινωνία, στην εργασία, στον τρόπο ζωής, στη γλώσσα. Βιώνει και πάλι το αίσθημα της υπαρξιακής μοναξιάς, της απώλειας ταυτότητας, νιώθει σαν αντικείμενο διάκρισης και προκατάληψης. Η συχνά βίαιη προσαρμογή του στις συνθήκες του τόπου και της διαμονής του, η ματαίωση των προσδοκιών του, η ανεργία, οι προσωπικοί του φόβοι, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η εχθρότητα που μπορεί να αντιμετωπίσει, η διαφορετική κουλτούρα τον οδηγούν πολλές φορές σε απόσυρση, ψυχοκοινωνική μειονεξία και διαταραχή της ψυχικής του ισορροπίας. Βιώνει το λεγόμενο «πολιτισμικό σοκ», δηλαδή την έλλειψη κατάλληλων σημείων αναφοράς και την αντιμετώπιση καταστάσεων που δεν περίμενε στην χώρα υποδοχής του.

Ο πρόσφυγας αποτελεί τον «αποδιοπομπαίο τράγο» δηλαδή πάνω του προβάλλονται όλα τα κακά, οι ελλείψεις, οι αδυναμίες και τα προβλήματα μιας κοινωνίας: «Για όλα φταίνε οι πρόσφυγες». Η ρατσιστική αντιμετώπιση του μπορεί να πλήξει σοβαρά την αυτοεκτίμησή του και να τον οδηγήσει στην απελπισία και την απόγνωση.

Φυσικά οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες αυτές των μικρών παιδιών δεν μένουν ανεπηρέαστες από την εμπειρία της προσφυγιάς: Συναισθηματικές και ψυχο-σωματικές διαταραχές αλλά και διαταραχές συμπεριφοράς είναι δυνατόν ν΄ αναπτυχθούν σε πολλά παιδιά και να διαταραχθεί έτσι η ψυχο-κοινωνική τους ανάπτυξη.

Προϋπόθεση για την ανακούφιση όλων αυτών των αρνητικών συνεπειών της προσφυγιάς είναι η καταπολέμηση των αιτιών που τις προκαλούν. Η καταπολέμηση του ρατσισμού, η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων, το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές μέλλον, η αναγνώριση ασύλου προσφύγων, η δημιουργία συνθηκών ελεύθερης μετακίνησης όλων των ανθρώπων διαμέσου όλων των συνόρων, η εξασφάλιση δουλειάς, ασφαλιστικής κάλυψης, δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας.

Ολοκληρώνοντας το σημερινό άρθρο αυτό που θα ήθελα απλά να αναφέρω είναι, πως όλοι μας κρύβουμε μια ιστορία πίσω μας. Άλλοτε γλυκιά μα άλλοτε πικρή. Πριν κρίνουμε εύκολα τους ξένους τις χώρας μας, και πριν γίνουμε και εμείς ένα με αυτούς που απλά κρίνουν και κατακρίνουν ας σκεφτούμε πως θα νιώθαμε εμείς στην δική τους την θέση και πως θα θέλαμε να μας φερθούν. Τότε και μόνο τότε ίσως να αλλάξουν τα πράγματα.

«Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ» (Ψήφισμα Αγανακτισμένων). +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ