ΡΕΤΡΟΣΠΕΚΤΙΒΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ μαλβίνα

κάθε πρόσωπο ή γεγονός του παρελθόντος, κρύβει ένα μήνυμα προβληματισμού για το μέλλον

Μαλβίνα Κάραλη

 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002

Malvina Rixten

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τη Μαλβίνα. Για τις αντιφάσεις του χαρακτήρα της, για την οξυδέρκειά της... Ομολογώ από εδώ, ότι είναι ένας από τους λόγους που ήθελα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Όταν πέθανε ήμουν μικρή. Θυμάμαι που είχε γίνει σάλος με το λυπηρό αυτό γεγονός.

Τι θαυμάζω στη Μαλβίνα; Ότι δεν ήταν πραγματική φεμινίστρια, όπως ήθελε να φαίνεται προς τα έξω, μιλώντας τη γλώσσα της πιάτσας και φορώντας στις τηλεοπτικές της εκπομπές ανδρικά κοστούμια... Η Μαλβίνα ήταν πραγματικό θηλυκό και ήξερε την αξία της. Δεν πιστεύω ότι την διακατείχε υπεροψία, απλά ήταν μπροστά από την εποχή της. Και τι εννοώ με αυτό; Ο κάθε σχολιασμός στόχευε στην μελλοντική πορεία των πραγμάτων. Δε θα αρκούσε ούτε σε εκείνη, ούτε στους αναγνώστες της, ούτε στα «αφεντικά» της να είναι μια απλή ρεπόρτερ. Μια φράση που θα της ταίριαζε γάντι είναι το: «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Πέρα από ετοιμόλογη και εξαιρετικά εύστροφη, έλεγε στους αναγνώστες και τους τηλεθεατές της όλα αυτά που εκείνοι δεν μπορούσαν από μόνοι τους να εκφράσουν με λόγια.

Σε μια περίοδο όπως η τωρινή που οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι κατώτερα όντα από τους άνδρες - σε άλλες χώρες περισσότερο και σε άλλες λιγότερο - η Μαλβίνα, εάν ζούσε, θα εναντιωνόταν στον ανδρικό πληθυσμό. Μα βαρύ τόνο στη φωνή, με ανασηκωμένο το ένα της φρύδι και με κενό βλέμμα θα γύριζε να πει στους επικριτές της: «Τι παραπάνω έχετε από εμένα;»

Αν ανοιγόταν προς τα έξω; Όχι, αλλά μπορεί να έδινε την εντύπωση σε έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο που του έλεγε κάτι, ότι του είπε πολλά. Οι φίλοι της ήταν ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή της. Χαρακτηριστικά έλεγε: «Μπορώ να ψευδορκήσω και να ψευδομαρτυρήσω για ένα φίλο μου» Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο δεύτερός της σύζυγος. Η Μαλβίνα έκρυβε ένα μυστικό το οποίο το είχε εμπιστευτεί σε κάποιον φίλο γιατί είχε την ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον. Είχε το ένστικτο ότι ο σύζυγόε της δεν ήταν ο καταλληλότερος να ακούσει αυτό που είχε μέσα της. Όταν το εμπιστεύτηκε αργότερα στο σύζυγό της, τότε βγήκε αληθινή. Το μυστικό δεν έμεινε πια μυστικό, καθώς διέρρευσε αυτό που του είχε πει...

Εγκυκλοπαιδικά σας λέω ότι γεννήθηκε στο Ισραήλ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν συλλέκτρια πανεπιστημιακών ενάρξεων (Κυβερνητική, Μαθηματικά, Ιστορία Τέχνης). Αρθρογραφούσε στο περιοδικό «Γυναίκα», «Επίκαιρα», «Κλικ», στην εφημερίδα «Απογευματινή», «Βραδυνή», στον «Επενδυτή», στο «Symbol». Κέρδισε κρατικό βραβείο σεναρίου για τις «Κρυστάλλινες νύχτες» της Τώνιας Μαρκετάκη που την αγαπούσε και τη σεβόταν.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται ένα κομμάτι μου την καταλαβαίνει και την αγάπησα όταν με συγκίνησε αυτό που έβλεπα και όταν διάβασα αυτό που είναι σαν μάθημα ζωής: «Γλίτωσα πλέον και δεν είμαι σαν εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια και αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρσι, αν με άγγιζες εξ αποστάσεως, φώναζα “πίσω μου σε έχω σατανά. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και “ωραία”. Όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη», έγραφε λίγο καιρό πριν το «the end». +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΠΙΣΩ